Ο Αδωνις Γεωργιάδης ακολουθεί κατά γράμμα τις απόψεις της «Χρυσής Αυγής», του «Στόχου» και του «Ελεύθερου Κόσμου» για την εξέγερση του Πολυτεχνείου [ Toυ Δημήτρη Ψαρρά ]

 

https://www.efsyn.gr/politiki/kybernisi/319849_o-feretzes-toy-k-antiproedroy

Ο Αδωνις Γεωργιάδης ακολουθεί κατά γράμμα τις απόψεις της «Χρυσής Αυγής», του «Στόχου» και του «Ελεύθερου Κόσμου» για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ● 

Ακολουθώντας τη γνωστή, πολυφορεμένη, τετριμμένη φρασεολογία που χρησιμοποιεί εδώ και δεκαετίες η Ακροδεξιά, ο κ. αντιπρόεδρος αποδεικνύεται πιο «παπαδοπουλικός» κι από τον Παπαδόπουλο!

Ποιον κοροϊδεύει ο κ. Γεωργιάδης; 

Επανήλθε χτες στον αγαπημένο του «Σκάι» για να επαναλάβει όσα είχε πει προχτές στον «ΑΝΤ1», ότι δηλαδή «δεν υπήρχαν νεκροί εντός του Πολυτεχνείου». 

Βέβαια με τις δηλώσεις αυτές ο κ. Γεωργιάδης επιχείρησε να θολώσει κάπως τα νερά, συνοδεύοντας την απόφανση για τον τόπο όπου δολοφονήθηκαν οι πολίτες με την παραδοχή ότι «το Πολυτεχνείο ήταν μια συλλογική έκφραση για ελευθερία και δημοκρατία». 

Εφτασε, μάλιστα, να επικαλεστεί τις μελέτες του ιστορικού Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, εκεί που συνήθως παρέπεμπε στον Ευάγγελο Αβέρωφ και στο πόρισμα του εισαγγελέα Τσεβά. 

Προφανώς είχε διαβάσει το προχτεσινό άρθρο της «Εφ.Συν.» («Η 17η Νοεμβρίου του Κυριάκου Μητσοτάκη») και επιχείρησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Πάντως δεν άντεξε να μη θυμίσει την περίπτωση της «Ηλένιας», το δήθεν θύμα που αποδείχτηκε δημιούργημα της φαντασίας κάποιου που επιδίωξε την περίοδο της Μεταπολίτευσης να προβληθεί ο ίδιος, χρησιμοποιώντας την εικόνα μιας κοπέλας από διαφημιστικό κάποιου σαμπουάν.

Αλλά αυτά τα δύο στοιχεία, ο εντοπισμός των νεκρών εκτός του Πολυτεχνείου και η «Ηλένια», είναι τα δύο μόνιμα «επιχειρήματα» της μεταπολιτευτικής Ακροδεξιάς, από τον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη μέχρι τη Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου και φυσικά των ακροδεξιών εντύπων («Στόχος», «Ελεύθερος Κόσμος» κ.λπ.). 

Το επιβεβαιώνουν τα πρωτοσέλιδα που δημοσιεύουμε. 

Και η μεν περίπτωση της «Ηλένιας» είναι ένα συμβάν από αυτά που σήμερα ζούμε καθημερινά κατά χιλιάδες, χάρη στα μέσα μαζικής δικτύωσης, με μαϊμού αναρτήσεις κάθε λογής. 

Αλλά η υπόμνηση ότι είχαμε νεκρούς γύρω από το Πολυτεχνείο και όχι στο εσωτερικό του, γίνεται μόνο και μόνο για να αφεθεί ένα μυστήριο γύρω από την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης και να ανθήσουν κάθε λογής συνωμοσιολογικές θεωρίες για ανάμιξη ξένων δυνάμεων, επέμβαση πρεσβειών και πρακτόρων κάθε είδους, υπό τη διεύθυνση μάλιστα της κόρης του Ισραηλινού στρατηγού Νταγιάν!

Το κακό για τον κ. Γεωργιάδη είναι ότι έχει ο ίδιος εξηγήσει από δική του εκπομπή στην τηλεόραση τι ακριβώς εννοεί: 

«Το Πολυτεχνείο είναι ο ιδρυτικός πολιτικός μύθος της ιδεολογικής κυριαρχίας της Αριστεράς εν Ελλάδι. Πρέπει να σας πω δε, επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής και δημοσίως να το ξεκαθαρίσουμε, επειδή δεν αντέχω τα παραμύθια, δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός στο Πολυτεχνείο. Για να στοιχειοθετηθεί ο μύθος περί Πολυτεχνείου, τι κάνανε; 

Πήραν το δελτίο συμβάντων της αστυνομίας εκείνων των ημερών, της προηγουμένης, ανήμερα και της επομένης και όποιος πέθανε στην Αττική, από οποιαδήποτε αιτία, έγινε νεκρός δήθεν από ελεύθερους σκοπευτές» (17.11.2009).

Μ’ άλλα λόγια, αυτό που υπονοεί εδώ ο κ. Γεωργιάδης είναι ότι δεν υπήρχαν νεκροί ούτε μέσα ούτε έξω. Και ότι τα θύματα εκείνης της βραδιάς υπήρξαν επινόηση της Αριστεράς.

Παρόμοιες αθλιότητες έλεγε στην τηλεόραση και έγραφε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάθε χρόνο. Λες και δεν ήξερε ότι οι πυροβολισμοί των αστυνομικών δυνάμεων και οι πολυβολισμοί των αρμάτων μάχης εκείνο το δραματικό βράδυ είχαν στόχο ακριβώς να απομονώσουν τον πυρήνα των εγκλείστων από τους χιλιάδες διαδηλωτές σ’ όλο το κέντρο της Αθήνας. 

Αυτά τα αναγνωρίζει ακόμα και ο Παπαδόπουλος στην απολογία του, ο οποίος μάλιστα επιδεικτικά αναφέρει ότι «δεν υπήρχαν άσφαιρα ούτε πλαστικά. Τα πυρά ήταν πραγματικά». 

Πιο «παπαδοπουλικός» και από τον δικτάτορα ο κ. αντιπρόεδρος.

Οσο για τους εγκλείστους, το σχέδιο της χούντας ήταν διαφορετικό. Αφού τους σημάδεψε με το κανόνι του τανκ, κάτι που για τον κ. Γεωργιάδη είναι, καθώς φαίνεται, απολύτως ειρηνικό, κατά την έξοδό τους φρόντισε να συλλάβει όσους περισσότερους μπορούσε. 

Ο επίσημος αριθμός ήταν 866 άτομα. Και απ’ αυτούς, ένα μεγάλο μέρος οδηγήθηκε στο ΕΑΤ/ΕΣΑ και τα σκληρά βασανιστήρια.

Δεν τα έχει ακούσει αυτά ο κ. αντιπρόεδρος;

Ας μην επικαλεστεί τώρα τον έπαινο για την εξέγερση που συνόδευε την επιμονή στην ανυπαρξία νεκρών. 

Αυτή η τακτική του κ. Γεωργιάδη, να υιοθετεί τις πιο ακραίες τοποθετήσεις της Ακροδεξιάς και μόλις τον πάρουν χαμπάρι να αρχίζει να τα μαζεύει, δεν είναι βέβαια καινούργια. 

Την έχει διδαχτεί από τον παλιό του αρχηγό, τον Γιώργο Καρατζαφέρη, ο οποίος είχε εισηγηθεί τη μέθοδο του «διπλού λόγου» στους συνεργάτες του. 

Τους υποδείκνυε δηλαδή να κρατούν τις σκληρά ακροδεξιές (ρατσιστικές, φιλοχουντικές κ.λπ.) απόψεις μόνο για τους μυημένους (οργανωμένους) και να υιοθετούν τα δημοκρατικά πιστεύω για τους αφελείς (απλούς ψηφοφόρους). 

Τα ίδια έκαναν και οι Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και Λαγός, κρατώντας την προσκόλληση στον ναζισμό και τη θεοποίηση της βίας για τον κλειστό κύκλο των «Ταγμάτων Εφόδου».

Με τον κ. Γεωργιάδη τα ζήσαμε επί χρόνια, όταν πρόβαλε το ακραίο αντισημιτικό και φιλοναζιστικό βιβλίο του Κώστα Πλεύρη. 

Οταν το μακρινό 2006 είχαμε αποκαλύψει στην «Ελευθεροτυπία» τη διαφήμιση του βιβλίου από την εκπομπή του, ο κ. Γεωργιάδης απάντησε με εξώδικο. 

Και μάλιστα δεν δίστασε να καταθέσει στη μήνυση Πλεύρη εναντίον των εκπροσώπων του ελληνικού εβραϊσμού που είχαν δικαίως αντιδράσει. 

Βέβαια, μόλις έγινε υπουργός, μέσα σε μια μέρα μεταβλήθηκε σε διαπρύσιο υπερασπιστή των Εβραίων ανά τον κόσμο και κατέφυγε ικέτης στο Ισραήλ για να αποχαρακτηριστεί από αρνητής του Ολοκαυτώματος.

Τώρα είναι ήδη υπουργός ο κ. αντιπρόεδρος. Και επιμένει να κλείνει το μάτι στους ακροδεξιούς συκοφάντες της εξέγερσης.

 Αλλά έτσι γελοιοποιεί τον πρόεδρό του που νομίζει ότι με το περσινό στεφάνι και τις φετινές δηλώσεις μάς έχει πείσει ότι δεν ταυτίζεται με τους στενούς του συνεργάτες και ότι αυτός τιμά πραγματικά τα θύματα του Πολυτεχνείου.