Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2021

Στάθηκε γενναία απέναντι στη χυδαία επίθεση που εισέπραξε από γνωστούς κι αγνώστους επειδή είχε την ευφυή ιδέα μετά το περιστατικό με την Ολλανδή δημοσιογράφο να δώσει χώρο στην εκπομπή της στον διασώστη προσφύγων Ιάσονα Αποστολόπουλο.

 





Aσκήσαμε συχνά κριτική. «Δαγκώσαμε» κιόλας. Να κάνουμε και λίγη αυτοκριτική; Πολλοί εγκλωβιζόμαστε σε ανελαστικά «σχήματα» και καλά χτισμένα στερεότυπα και αν έρθει η ώρα να καταλυθούν, μένουμε άφωνοι. 

Εκπληκτοι. Ενεοί. Αλλά τουλάχιστον ως προς το τηλεοπτικό «περιβάλλον» έχουμε κι ένα «άλλοθι». Οτι τα στερεότυπα ευνοούνται - αν δεν επιβάλλονται. 

Οτι οι ρόλοι πρώτα επιδιώκονται, μετά μοιράζονται, ύστερα υπερτονίζονται και τέλος τέλος εγκλωβίζουν.

Κι εκεί ισχύει απαρεγκλίτως το «καθείς εφ’ ω ετάχθη». Μπα; 

«Καλωσορίσατε στο 2021». Οπου σοβαρές παρουσιάστριες ειδήσεων αναπαράγουν σοβαρά και πιστά τη «γραμμή» Πέτσα του εκάστοτε καναλιού και παρουσιάστριες εκπομπών ανάλαφρου κουτσομπολιού και «ψυχαγωγίας», εκπομπών «πρωινάδικων» και «μεσημεριανάδικων» δηλαδή, για να συνεννοούμαστε, σώζουν κάθε άλλο παρά ανάλαφρα την -προ πολλού- χαμένη αξιοπρέπεια και τιμή της δημοσιογραφίας.

Ενα τέτοιο στερεότυπο... λοιπόν στένευε τη Ναταλία Γερμανού σ’ ένα pret-a-porter κοστουμάκι που στα πέτα του ήταν κεντημένος ο (ετερο)καθορισμός: «κόρη του Φρέντυ Γερμανού» ή για την ακρίβεια «κόρη του δημοσιογράφου και συγγραφέα Φρέντυ Γερμανού και της διαφημίστριας Εριέττας Μαυρουδή». 

Βέβαια η Ναταλία Γερμανού δεν ετεροκαθορίστηκε από τη διασημότητα και την επιτυχία των γονιών της. 

Δούλεψε στα περιοδικά, πέρασε στο ραδιόφωνο, από εκεί στην τηλεόραση, παράλληλα στη στιχουργική παραδίδοντας επιτυχίες για ό,τι βαφτίσαμε «σουξέ», έγινε και η ίδια θέμα στις εκπομπές «ψυχαγωγίας» για κάτι έρωτες και κάτι χωρισμούς, συνέβαλε ως στιχουργός στη δημιουργία του τραγουδιού «My Number One» που με την Ελενα Παπαρίζου ερμηνεύτρια χάρισε στην Ελλάδα τη νίκη στη Eurovision το 2005, παρουσίασε ριάλιτι, καταχωρίστηκε στην «ψυχαγωγική» τηλεοπτική ζώνη. 

Είναι και... ξανθιά.

Ετσι συντηρήθηκαν για πολύ καιρό τα δύο παράλληλα σύμπαντα που συνυπήρχαν, αδιαφορώντας λίγο-πολύ οι μεν για τους δε. Το «έντεχνο», το σοβαρό. Και το light, ψυχαγωγικό. Χωρίσαμε νωρίς τα τσανάκια μας. 

Και μετά ήρθε το 2021.

 Δεν άργησε κιόλας η ηχηρή «ανατροπή». 

Φεβρουάριο πρωτοπαρατηρήθηκε. 

Οταν πρωτοέσκασε η υπόθεση Λιγνάδη, περιφερειακά πρώτα ως προς τη μιντιακή της «εισαγωγή», αποκαλύπτοντας ίσως για πρώτη φορά σε τέτοια εμβέλεια έναν συγκροτημένο, έτοιμο επικοινωνιακό μηχανισμό («σιωπή-αδιαφορία-σιωπή ξανά-δυσφήμηση-σοσιαλμιντιακή επίθεση», όπου έμελλε αργότερα να εντρυφήσουμε πολλαπλώς), οι άνθρωποι που ανέδειξαν τηλεοπτικά το θέμα και επέμειναν ήταν αυτά τα πρόσωπα που είχαμε τακτοποιήσει σ’ ένα βολικό «απέναντι».

Οι ξανθιές κυρίες των «ψυχαγωγικών εκπομπών»: 

Φαίη Σκορδά, Ελεονώρα Μελέτη... και η Ναταλία Γερμανού ασφαλώς. Στην εκπομπή της «Καλύτερα δε γίνεται» εξ αρχής πήρε θέση. Σχολίασε, απάντησε, τοποθετήθηκε, εγκαίρως. Μα αυτή της η στάση δεν ήταν καθόλου πρόσκαιρη, ευκαιριακή και καβάλα στη δημοσιότητα που είχε τελικά το θέμα του Λιγνάδη. Υπήρξε κι άλλο «κρούσμα», εξίσου τολμηρό.

 Εξίσου τολμηρά εκτεθειμένο στη λύσσα της ανωνυμίας των τρολ σε πρώτη φάση. Με χυδαία, σεξιστικά, εμετικά «τουίτ» και «ποστ». Και λίγο αργότερα στη, με υπουργική βούλα (του Αδώνιδος κατ’ αρχάς), απόπειρα επαναφοράς του «παραστρατημένου» στον «ορθό» δρόμο.

Τι συνέβη είναι λίγο-πολύ γνωστό, αλλά ας κάνουμε μια σούμα. 

Η «περιπέτεια» στην οποία άλλωστε πρωταγωνίστησε η Ναταλία Γερμανού έχει δύο σκέλη και μία μικρή προϊστορία. 

Η τελευταία αφορά την προαναγγελθείσα πριν από τη Γιορτή της Δημοκρατίας παρασημοφόρηση του διασώστη προσφύγων Ιάσονα Αποστολόπουλου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, επιλογή που ματαιώθηκε αιφνιδίως τον Ιούλιο ύστερα από διάφορα «τιτιβίσματα» και κυρίως του γνωστού, μη εξαιρετέου και τελικώς διαγραφέντος Κ. Μπογδάνου.

Ο οποίος μετά είχε σπεύσει να θριαμβολογήσει γράφοντας τότε ότι «ο επιθετικός επικριτής της πολιτικής υπεράσπισης των συνόρων της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και συνολικά των Σωμάτων Ασφαλείας, ΔΕΝ θα τιμηθεί αύριο από την Πρόεδρο, όπως είχε αρχικά ανακοινωθεί». 

Ακολούθησε ένα υπόγειο... σετ «πινγκ πονγκ» ευθυνών μεταξύ Προεδρίας και ΥπΕξ, ένα κύμα ανώνυμης ή και επώνυμης λυσσαλέας επίθεσης σ’ εκείνον που από άξιος για παρασημοφόρηση έγινε... ύποπτο «μαύρο πρόβατο», ένα αντίστοιχα μεγάλο κύμα συμπαράστασης κι ένα τελικό δημόσιο «ευχαριστώ» του ιδίου, με την επισήμανση ότι «η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι τα χαμόγελα και οι αγκαλιές στο κατάστρωμα όταν η ζωή νικάει τον θάνατο, όταν η αλληλεγγύη νικάει τη βαρβαρότητα» και ότι «αυτά τα παράσημα αξίζουν όλες τις προσπάθειες του κόσμου».

Τέσσερις μήνες αργότερα, στους φρενήρεις σοσιαλμιντιακούς χρόνους θέμα δεν ήταν πια ο Ιάσων Αποστολόπουλος, αλλά η Ινγκεμποργκ Μπέουχελ, η Ολλανδή δημοσιογράφος που «τόλμησε» να πει δημοσίως στον Ελληνα πρωθυπουργό ότι ψεύδεται ως προς το θέμα των επαναπροωθήσεων των προσφύγων. 

Η ιστορία επαναλήφθηκε: 

δυσφήμηση, επίθεση από την οξύμωρη «Ομάδα Αλήθειας», αφρισμένα τρολ, «αποκλειστικά δημοσιεύματα» για τη... δράση της. Ενας οχετός ξεχύθηκε πάλι κι ένας στρατός που άρχισε να ψάχνει κάτω από τα σεντόνια της Ινγκεμποργκ για τα, ούτως ή άλλως, προαποφασισμένα ενοχοποιητικά στοιχεία.

Σ’ αυτή τη φάση που άλλοι σιώπησαν, άλλοι αναπαρήγαγαν τη γραμμή που λέγαμε και άλλοι έριξαν νερό στον μύλο της δυσφήμησης, η Ναταλία Γερμανού έκανε μια κίνηση ματ. Κάλεσε στην εκπομπή της τον Ιάσονα Αποστολόπουλο. 

Του έδωσε πανελλήνιο τηλεοπτικό βήμα, τον άφησε να διηγηθεί τι γίνεται με τους πρόσφυγες, του έδωσε χώρο για ατάκες όπως «πρώτα διασώζουμε και μετά συζητάμε όλα τα άλλα», για επίκληση διεθνών κανόνων, όπως το maritime law, και για να υπενθυμίσει την υποχρέωση διάσωσης κάθε ανθρώπου που βρίσκεται σε κίνδυνο, όρο που περιλαμβάνεται σε διεθνείς συνθήκες. 

Εδωσε δηλαδή στον Αποστολόπουλο το αυτονόητο δικαίωμα να επικαλεστεί το... αυτονόητο.

 Εξυπακούεται ότι το μένος μετακινήθηκε στη Ναταλία Γερμανού, που εισέπραξε τα εξ αμάξης για την ηλικία, τις ερωτικές της επιλογές, το ποιόν της, τα πάντα… 

Η αέναη λούπα της επικοινωνιακής διαχείρισης, δηλαδή.

Τελικά η Ναταλία... δεν μάσησε. Ηταν επειδή έχει θητεύσει στις επιθέσεις; Κυρίως ήταν επειδή καμιά φορά «ξετρυπώνουν τα κυκλάμινα στις σχισμάδες των βράχων», που έλεγε κι ο Ρίτσος. Πράγμα που συχνά-πυκνά το ξεχνάμε.

Γιατί την επιλέξαμε

Στάθηκε γενναία απέναντι στη χυδαία επίθεση που εισέπραξε από γνωστούς κι αγνώστους επειδή είχε την ευφυή ιδέα μετά το περιστατικό με την Ολλανδή δημοσιογράφο να δώσει χώρο στην εκπομπή της στον διασώστη προσφύγων Ιάσονα Αποστολόπουλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου