O Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε στους μικρομεσαίους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα

 

https://www.efsyn.gr/politiki/i-apopsi-tis-efsyn/311026_dyo-teleios-diaforetikes-stratigikes

Η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης ήταν πάντοτε ευκαιρία για την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση να παρουσιάσουν τα προγράμματά τους για την οικονομία, τη δημοκρατία και τη διακυβέρνηση της χώρας, ιδιαίτερα όταν η απόσταση από τις εκλογές δεν φαίνεται μακρινή. 

Αυτό ακριβώς έγινε και φέτος.

Τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασαν στη Θεσσαλονίκη προγράμματα, επιδιώκοντας να πάρουν με το μέρος τους την κρίσιμη μάζα του εκλογικού σώματος που θα τους δώσει τη νίκη στις εκλογές. Ο Κυρ. Μητσοτάκης υπεραμύνθηκε του μοντέλου διακυβέρνησης που έχει δημιουργήσει με το λεγόμενο επιτελικό κράτος και τη συγκέντρωση υπερεξουσιών στα χέρια του.

Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε -και υποσχέθηκε πως θα υλοποιήσει αν κερδίσει τις εκλογές το κόμμα του- ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης, αποκεντρωμένο, αποτελεσματικό και δημοκρατικό. 

Με μια κυβέρνηση που δεν θα είναι στενά κομματική, αλλά θα αντιπροσωπεύονται σε αυτήν οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας.

Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεσμεύτηκε για μηχανισμούς ελέγχου της κυβερνητικής εξουσίας και χωρίς αυτή την αποπνικτική μονοφωνία στην ενημέρωση, η οποία έχει επιβληθεί σήμερα ως αποτέλεσμα της διαπλοκής ανάμεσα στην εκτελεστική εξουσία και ισχυρά συμφέροντα. Χαρακτηριστική ήταν η φράση του «Ποτέ ξανά η Ελλάδα της οθόνης δεν υπήρξε τόσο διαφορετική από την Ελλάδα της πραγματικής ζωής».

Δεσμεύτηκε, επίσης, για την αποκατάσταση των δημοκρατικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών που η σημερινή κυβέρνηση κατάργησε.

Το δεύτερο κεντρικό στοιχείο που διακρίνει τα προγράμματα που παρουσίασαν οι δύο πολιτικοί στη ΔΕΘ αφορά το μοντέλο ανάπτυξης. Ο Κυρ. Μητσοτάκης εξάντλησε τις δεσμεύσεις και τα μέτρα που εξήγγειλε υπέρ των μεγαλο-μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, καθώς είναι υπέρ του δόγματος πως μόνο όταν ενισχυθούν οι ισχυροί θα προκύψουν επενδύσεις και ανάπτυξη.

Αντίθετα, ο Αλέξης Τσίπρας απευθύνθηκε στους μικρομεσαίους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, προτάσσοντας μέτρα για την ενίσχυση της οικονομικής τους δύναμης (π.χ. η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ). 

Πρόκειται για τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας από τη σκοπιά της παραγωγής και της κατανάλωσης, που αποτελούν και την προϋπόθεση της οικονομικής ανάπτυξης.

Με δυο λόγια, μπροστά μας έχουμε δύο στρατηγικές διαχείρισης του υπάρχοντος κοινωνικού συστήματος. Το ζήτημα είναι από πού ξεκινά η κάθε μία και ποια συμφέροντα υπηρετεί.