Η αιφνίδια μετάπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη από σωτήρα Μωυσή σε Ραντανπλάν, δεν είναι θέμα λογοπαιγνίου και χιούμορ του Αλέξη Τσίπρα.
Μπορεί ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., να έριξε μαχαιριά με εκείνο το «πέρα από τον Ντάλτον το ζήτημα είναι τι θα κάνουμε με τον Ραντανπλάν» που είπε στη ΔΕΘ, αλλά το επικοινωνιακό σπαγγέτι γουέστερν του Θεσσαλικού κάμπου που σκηνοθέτησε ο Μητσοτάκης, δεν άφησε σπίτι αγέλαστο στην επικράτεια.
Καιρό τώρα στη Ν.Δ, ανησυχούν για τη μορφή που παίρνουν οι εμφανίσεις του πρωθυπουργού.
Άλλοι αναφέρονται στον τρόπο με τον οποίο ο Μητσοτάκης συνδέεται με διάφορα καραγκιοζιλίκια τα οποία θεωρεί επικοινωνία,
(γελάει με φόντο τις φωτιές,
Η τελευταία κατηγορία, αυτοί δηλαδή που θεωρούν πως κίνητρο του Μητσοτάκη είναι οι προσωπικοί του λογαριασμοί και τα προσωπικά του συμπτώματά του, μεγαλώνει σημαντικά.
Η εμμονή του Μητσοτάκη να επιτίθεται στο Documento, να εμφανίζει ως χτύπημα στην οικογένειά του το δημοσιογραφικό έλεγχο και τελικώς να φτάνει στη σημείο να κόβει ερώτησή του στη ΔΕΘ ή τη μετάδοση της ερώτησης ακόμη και στον Τσίπρα με ένα γενικευμένο black out των καναλιών, έχει θορυβήσει τα στελέχη που κινούνται εκτός Επιτελικού Κράτους.
Ποιος αλήθεια μπορεί να εκτιμήσει έναν πρωθυπουργό που στο θεσμικό του ρόλο συμπεριφέρεται με την ανωριμότητα εφήβου και την κακοτροπιά του κολεγιόπαιδου που δεν του κάνουν τα χατίρια;
Στο πρόσωπο του Μητσοτάκη, Ραντανπλάν δε βλέπει πια μόνο η Αντιπολίτευση. Ο συμπαθής σκύλος που λειτουργούσε με χρονοκαθυστέρηση και θεωρούσε τον εαυτό του έξυπνο και του υπόλοιπους ανόητους, γίνεται ενσάρκωση στην πολιτική μέσα από τις επιλογές του Πρωθυπουργού.
Όχι, αυτό δεν είναι τιμητικό ούτε για τον ίδιο, ούτε για την πολιτική, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Ο Μητσοτάκης θεωρεί τους γύρω του και κυρίως τους αντιπάλους του ανόητους, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο ίδιος που πρέπει να ελεγχθεί για την ευφυία ή έστω τα αποτελέσματα των επίλογών του.
Και το χειρότερο είναι πως εμφανίζεται όλο και συχνότερα δίπλα σε Ντάλτον της πολιτικής.
Η δυσαρέσκεια που αναπτύσσεται για το Μητσοτάκη και τη συμπεριφορά του, δεν είναι ακόμη ικανή να ανατρέψει την πολιτική πραγματικότητα, αλλά κάνει τον ίδιο ασταθή και επικίνδυνο. Ένα δείγμα έδωσε μετά από τις αποδοκιμασίες που δέχθηκε στη Μητρόπολη, όταν εκνευρισμένος τα έβαλε με το Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα «γιατί δεν τον περιφρούρησε».
Οι δίπλα στο Μητσοτάκη γνωρίζουν τα προβλήματα που εμφανίζει και ασκούν ένα είδος προστασίας αποφεύγοντας να τον εκθέτουν σε μη προστατευμένο περιβάλλον.
Στήνουν γελαδάρηδες στον Τύρναβο να τον επευφημούν σε μια δυτική βερσιόν εμφάνισης Κιμ Γιονγκ Ουν, παιδάκια να τραβάνε σέλφι μαζί του και σκυλάκια να τον κοιτούν απεγνωσμένα.
Ο Μητσοτάκης δεν θα βρεθεί ποτέ σε ντημπέιτ με τονΤσίπρα (ούτε με κανέναν άλλο πολιτικό αρχηγό), δεν θα δώσει ποτέ συνέντευξη στο Documento και στο τέλος κάθε σκηνοθετημένης εμφάνισής του είναι ικανός να ευχηθεί όπως έκανε άλλωστε «καλό καλοκαίρι» μέσα στο Φθινόπωρο.
Οι διαπιστώσεις αυτές, αποτελούν την καταγραφή μιας προβληματικής κατάστασης που συνοδεύει έναν πρωθυπουργό. Δεν είναι ούτε απλές αδυναμίες, ούτε ανθρώπινες πλευρές.
Είναι νάρκες στο πολιτικό σύστημα, έτοιμες να εκραγούν.
Εδώ ακριβώς είναι το θέμα.
Ο Μητσοτάκης είναι ικανός να ανατινάξει κάθε κανόνα Δημοκρατίας προκειμένου να προστατεύσει το έλλειμά του.
Το να αποκλείει το Documento από τη διαφήμιση και να φτάνει ακόμη και στον αποκλεισμό δημοσιογραφικών ερωτήσεων, είναι η απόδειξη πως καμιά, έστω και προσχηματική τήρηση κανόνων δεν τον ενδιαφέρει.
Οι επικοινωνιολόγοι του Μητσοτάκη, επιχειρώντας να κρύψουν το έλλειμά του, το πρώτο που κάνουν, είναι να ενοχοποιούν προκαταβολικά την Αντιπολίτευση.
Με μεθόδους κανονικού μπούλινγκ, καθιστούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους ενόχους εκ των προτέρων για όσα υπάρχει πιθανότητα να πουν.
Πάρτε για παράδειγμα την απάντηση του Αλέξη Τσίπρα, στην ερώτηση του Documento, για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει από τη Δικαιοσύνη να πράξει το καθήκον της, στην υπόθεση του ψευδούς πόθεν έσχες του πρωθυπουργού.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι αναφέρθηκε εκτεταμένα στη σκανδαλώδη υπόθεση, δεν θέλησε να σχολιάσει την απραξία της Δικαιοσύνης.
Ο λόγος δεν είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δε θεωρεί πως πρόκειται για ένα σκάνδαλο που θέλει διερεύνηση από τη Δικαιοσύνη, αλλά γιατί προφανώς θυμήθηκε καταστάσεις από το παρελθόν, όταν η ΝΔ, αποκαλούσε παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, κάθε δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ που ζητούσε την απονομή της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, όπως και κάθε κόμμα, δεν έχει μόνο την υποχρέωση της διατύπωσης των πολιτικών θέσεων με φόντο την εξουσία, αλλά και την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Δεν θα μπορεί να πείσει κανέναν, αν αποδεχθεί ή επιτρέψει να γίνει χειραγωγούμενη η Δικαιοσύνη, να διαλυθούν οι θεσμοί και να επικρατήσει μια άρρωστη κατάσταση η οποία θα παγιωθεί ως η μόνη ανεκτή πραγματικότητα.
Οι επικοινωνιολόγοι του Μητσοτάκη δουλεύουν κάθε μέρα πάνω στην ενοχοποίηση. Δεν το κάνουν μόνο για να στριμώξουν το ΣΥΡΙΖΑ αλλά για να προστατέψουν το Μητσοτάκη. Αυτό το γυαλί, το οποίο μοιάζει με οθόνη τηλεόρασης μέσα από την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθεί τις εξελίξεις πρέπει να σπάσει.
Πρέπει ο Μητσοτάκης να παραδοθεί στην κοινωνία χωρίς το προστατευτικό πλέγμα που δημιουργούν γύρω του, επενδύοντας και στις φοβίες της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχρέωση να δίνει στον κόσμο την πραγματικότητα. Και αν η πραγματικότητα που αφορά τον πρωθυπουργό είναι αξιόποινη, τότε να μιλήσει και γι αυτή.
Η ΝΔ, έχει καταστήσει δύο υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ υπόδικους μέσα από σκευωρίες. Δεν καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το ίδιο, αντιθέτως οφείλει να κινηθεί μέσα στα όρια του Δικαίου, των κοινοβουλευτικών προβλέψεων και της πολιτικής εντιμότητας.
Να κινηθεί όμως.
Τα Μέσα Ενημέρωσης και η ερευνητική δημοσιογραφία κάνουν τη δουλειά τους, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πολιτική, ούτε να γίνονται αντίδικοι, όπως έχει κάνει αρκετές φορές το Documento.
Σήμερα γελάμε με τα καμώματα του Μητσοτάκη-Ραντανπλάν, αλλά παραμένει προστατευμένος. Όπως έγραψα στο Editorial της Κυριακής:
“Ο Μητσοτάκης και οι επικοινωνιολόγοι του διαπράττουν ακόµη ένα έγκληµα κατά της πολιτικής. Με την ευεργετική συνεισφορά των µέσων ενηµέρωσης που ελέγχουν επιµελώς αποπολιτικοποιούν την πραγµατικότητα και δηµιουργούν ένα είδος πολιτών-καταναλωτών, που δεν θα έχουν άποψη γιατί δεν µαθαίνουν από πουθενά τι συµβαίνει στην πραγµατικότητα.
Σε αυτή την αδιάφορη καταναλωτική µάζα που δηµιουργούν στη συνέχεια θα επέµβουν επικοινωνιακά για να τη χειραγωγήσουν. Με βίντεο όπου ο πρωταγωνιστής θα είναι ένας «τι γκόµενος είσαι εσύ» ή που απλώς θα αναρωτιέται για τα αµελέτητα του αλόγου.
∆εν θα χαρακτηρίζεται όµως ανόητος, γιατί θα είναι ο γνωστός από την τηλεόραση”.
Έστω και αν πρόκειται για…Ραντανπλάν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου