Όταν προβλήθηκε το "Παρά 5" για πρώτη φορά ήμουν δέκα χρονών. Τη λάτρεψα αυτή τη σειρά απ'το πρώτο επεισόδιο και την παρακολουθούσα φανατικά για δύο ολόκληρα χρόνια αλλά και στις αμέτρητες επαναλήψεις της γιατί μιλούσε για το καλό και το κακό,την δικαίωση των θυμάτων και για την τιμωρία των θυτών με έναν τρόπο νομοτελειακό, ξεκάθαρο στο παιδικό μου μυαλό.

 

Мина

                                                                    @MinaT_2

Όταν προβλήθηκε το "Παρά 5" για πρώτη φορά ήμουν δέκα χρονών. 

Τη λάτρεψα αυτή τη σειρά απ'το πρώτο επεισόδιο και την παρακολουθούσα φανατικά για δύο ολόκληρα χρόνια αλλά και στις αμέτρητες επαναλήψεις της γιατί μιλούσε για το καλό και το κακό,την δικαίωση των θυμάτων και για την τιμωρία των θυτών με έναν τρόπο νομοτελειακό, ξεκάθαρο στο παιδικό μου μυαλό. 

Και μαζί με αυτό αγάπησα και τους ηθοποιούς, και τους ακολουθούσα στα επόμενα βήματα τους για χρόνια.

Και φτάσαμε στο 2021 που μια μέρα η Ζέτα Δούκα αποφάσισε ακολουθώντας το παράδειγμα της Μπεκατώρου να μιλήσει για το δικό τους χώρο και άνοιξαν κι αλλα στόματα.

Ένα από αυτά ήταν κι εκείνο της Αγγελικής Λάμπρη που δεν δίστασε να μιλήσει δημόσια για ο,τι πέρασε από τον Σπυρόπουλο.

Και μετά τοποθετήθηκε κι ο Καπουτζίδης και τάχθηκε στο πλευρό όλων των θυμάτων καταδικάζοντας τους θύτες κι έχοντας δημόσια κρίση συνείδησης γιατί κάποιες φορές (τουλάχιστον στο θέμα του Σπυρόπουλου) "υποκρίθηκε" πως όλα ήταν καλά και πως δεν γνώριζε τίποτα.

Και τότε άρχισε να ξετυλίγεται το "κουβάρι" της υπόθεσης του Λιγνάδη.

Και βγήκε η κυρία Καρύδη με τον οποίο διατηρεί φιλικές σχέσεις για δεκαετίες κάπου να ρίξει το φταίξιμο σε εμάς που λόγω lockdown είμαστε "θυμωμένοι",κάπου στα θύματα που δεν ήταν "σοβαρά" όπως εκεινη.

Και καθόλου στον άρρωστο φίλο της για τον οποίο δεν ήξερε κι ούτε και ρώταγε.

Πολλά ειπώθηκαν εδώ μέσα,πολλά γράφτηκαν,η αλήθεια όμως δεν κρύβεται οσο ασχημη κι αν είναι.

Κι αν κάποιοι άνθρωποι θέλαν να εθελοτυφλουν ή να εξωραϊζουν βιασμούς γιατί "ο Δημήτρης είχε χιούμορ,είχε περάσει κι αυτός πολλά, ειχε ταλέντο" ή ότι άλλο επαναλάμβαναν στον εαυτό τους για να καθησυχάσουν τη συνείδηση τους (αν είχαν ποτέ) εμείς δεν ξεχνάμε.

Όπως και τα θύματα του.

Φαίνεται όμως πως κάποιοι ξεχνούν.

Κάποιοι που τόσο θερμά υπερασπίζονταν τον εαυτό τους ή τους φίλους τους δημόσια κερδίζοντας χειροκροτήματα και κύματα αγάπης από το κοινό που πίστευε ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν αξιες, ιδανικά και δύναμη να τα υπερασπιστούν δημόσια.

Κι αν κάποτε σας λάτρευα τώρα νιώθω θλίψη.

Όχι για τον δεκάχρονο εαυτό μου που προδωθηκε,σιγά,εμένα θα μου περάσει αύριο μεθαύριο,αλλά για έστω και ένα θύμα που μπορεί να ένιωσε ότι τελικά το καλό και το κακό είναι και στην πραγματική ζωή τόσο ξεκάθαρα όσο ήταν στο "Παρά 5".

Αυτή η φωτογραφία αποδεικνύει πως οι άνθρωποι ξεχνουν εύκολα κι η ηθικη είναι κάτι το υποκειμενικό και πολλές φορές ειναι ρευστή.

Και ίσως έρθουμε κι εμείς σε αυτή τη θέση ή ίσως και να έχουμε βρεθεί στο παρελθόν κι απλά το προσπεράσαμε αλλά και πάλι γαμωτο πονάει όταν το βλέπεις.