Κοιτώντας τη θάλασσα από το μπαλκόνι βρήκα την ηρεμία μου, «ηρέμησε το κεφάλι μου» όπως λέει ο λαός. Το νησί δεν είχε κόσμο, καθώς δεν υπάρχουν επισκέπτες και με την απαγόρευση κυκλοφορίας οι ντόπιοι μένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους.
Ήταν υπέροχα, ένιωθα πως ολόκληρο το νησί είναι δικό μου! Αν είχα πάρει μαζί και το ποδήλατό μου, θα έμενα μια βδομάδα.
Βέβαια για να πω την αλήθεια δεν ήμουν και εντελώς μόνος. Είχα μαζί τους συνεργάτες μου αλλά και τα τοπικά στελέχη της παράταξης, που άνοιξαν την αγκαλιά τους για να με υποδεχθούν.
Γιατί καλή είναι η επαφή με τη φύση αλλά ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, δεν αντέχει για καιρό χωρίς ανθρώπινη επαφή.
Εμείς έχουμε κάνει όλοι το εμβόλιο οπότε δεν υπάρχει φόβος, κινούμαστε ελεύθερα και γιατί να μην χαρούμε με την ψυχή μας ένα ξένοιαστο σαββατοκύριακο μακριά από την πόλη; Θα έρθει κι η σειρά των υπόλοιπων.
Eλπίζω μόνο να αργήσει λίγο γιατί σχεδιάζουμε να επισκεφθούμε ξανά την Ικαρία το Πάσχα με την Μαρέβα και δεν μας αρέσει η πολυκοσμία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου