Την ώρα που η Σοφία Μπεκατώρου αποφάσισε να μιλήσει, επειδή ακριβώς ήταν η Μπεκατώρου, έπαψε να είναι ένα προσωπικό ζήτημα και μια καταγγελία υπό διερεύνηση. Έγινε η κοινωνική βουή, που αφού συγκέντρωσε άγνωστες ιστορίες για γνωστούς άθλιους, ξεχύθηκε απαιτώντας κάθαρση.
Όταν στο τραπέζι άρχισαν να πέφτουν ονόματα και άλλα ονόματα, διερωτήθηκα όπως όλοι, ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα.
Πού σταματά το προσωπικό δράμα και μπορεί να ξεκινά η μανία, η εκδίκηση και ενδεχομένως οι εκβιασμοί.
Βρισκόμαστε στο σημείο εκείνο, που μια καταλυτική αντίδραση, με καταλύτη τις αρχικές καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου, δημιουργεί βίαιες και πρωτοφανείς καταστάσεις. Πολλοί μένουν εμβρόντητοι και άλλοι επιχειρούν να επαναφέρουν τον νομικό και κοινωνικό πολιτισμό εκεί που θεωρητικά θα έπρεπε να είναι.
Το θέμα όμως δεν είναι οι δικαιολογημένες αμφιβολίες του καθενός αλλά ένα ξεκάθαρο και διδακτικό συμπέρασμα: αν τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας, οι φορείς προστασίας, η Δικαιοσύνη και ο άνθρωποί της δεν έχουν ως στόχο αυτό στο οποίο πρέπει να είναι ταγμένοι, έρχεται η ώρα που όλα γίνονται με βιαιότητα που δεν αρέσει και ίσως και με άδικο τρόπο. Αυτό δείχνει η Ιστορία, αυτό μάλλον θα αποδείξει και όλη αυτή η υπόθεση.
Η κουρτίνα τραβήχτηκε και το φως θα πέσει έστω για λίγο, για να φωτίσει τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα που η κάλυψή τους συχνά συνδέεται με ανθρώπους που έχουν εξουσία, που δρουν εκδικητικά και προστατεύουν τον εαυτό τους και τους όμοιούς τους. Ακόμη και αν υπάρξουν χλωρά που θα καούν με τα ξερά, δεν υπάρχει άλλη διαδικασία από αυτή που μηχανικά έχει ενεργοποιηθεί για να επέλθει η κάθαρση.
Τέρμα τα κοινά μυστικά των ανεκτικών ψιθύρων.
Ήρθε η ώρα της τιμωρίας, ακόμη και αν είναι μόνο η κοινωνική κατακραυγή, χωρίς νομικό κολασμό.
Θα μου επιτρέψετε να καταθέσω δύο προσωπικές ιστορίες, κυρίως για να θυμίσω όχι τόσο τα πρόσωπα, όσο τις διαδικασίες που τα καλύπτουν.
Τον Ιανουάριο του 2016, στο περιοδικό HOT DOC , αποκαλύψαμε πως ο Νίκος Γεωργιάδης, σύμβουλος και στενός φίλος του Κυριάκου Μητσοτάκη, είχε καταγγελθεί από Οργανώσεις και την Εισαγγελία της Μολδαβίας, για συμμετοχή σε κύκλωμα trafficking και σεξουαλικής εκμετάλλευσης ανήλικων αγοριών.
Είχε συλληφθεί μάλιστα, αλλά είχε αφεθεί ελεύθερος, χρησιμοποιώντας το διπλωματικό του διαβατήριο (ήταν απεσταλμένος διεθνών Οργανισμών στη Μολδαβία).
Με αλλεπάλληλες έρευνες και αφού η δημοσιογραφική αποστολή του Documento (Άγγελος Προβολισιάνος και Βαγγέλης Τριάντης) πήγε στη Μολδαβία, αποκαλύψαμε το περιεχόμενο της ανατριχιαστικής δικογραφίας.
Τα παιδιά θύματα κατηγορούσαν τον Γεωργιάδη ότι τα βίαζε δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα 18 ευρώ.
Δεν κάναμε μόνο δημοσιογραφική έρευνα. Αηδιασμένοι καταθέσαμε στην ελληνική Δικαιοσύνη τα στοιχεία και ζητήσαμε τιμωρία.
Βρεθήκαμε τότε μπροστά σε μια συντονισμένη προσπάθεια συγκάλυψης.
Η Εισαγγελία αρχικώς αρχειοθέτησε την υπόθεση η οποία ωστόσο ξανάνοιξε με δημοσιεύματα και νομικές προσπάθειες Εισαγγελέων.
Ο Νίκος Γεωργιάδης οδηγήθηκε σε δίκη η οποία κατέληξε σε συντριβή του.
Δύο από τους τρεις δικαστές πήραν τη γενναία απόφαση της καταδίκης, ενώ ο Εισαγγελέας, προσπέλασε τα νομικίστικα προσκόμματα και έφτασε στην ουσία, αφήνοντας να ακουστούν στην αίθουσα τα ανατριχιαστικά γεγονότα.
Σε όλες τις δικαστικές διαδικασίες, παρόντες και συμπαραστάτες στη δίκη, βρέθηκαν βουλευτές και στελέχη της ΝΔ, όπως η Μισέλ Ασημακοπούλου, ο Κώστας Κυρανάκης και ο σύμβουλος για θέματα Διεθνούς Τύπου του Μητσοτάκη, Αργύρης Παπαστάθης.
Ο ίδιος ο Νίκος Γεωργιάδης αφού δήλωσε στο δικαστήριο πως έχει την αμέριστη συμπαράσταση του Μητσοτάκη, αποκάλυψε πως όταν η υπόθεση βγήκε στη δημοσιότητα, ο νυν πρωθυπουργός του είχε προτείνει να μείνει για λίγο πίσω για να ξεχαστεί η υπόθεση και να τον επαναφέρει.
Τελικώς όταν η υπόθεση έφτασε στο Εφετείο, η υπόθεση είχε παραγραφεί με το νέο Ποινικό Κώδικα. Να θυμίσω επίσης, πως όταν το HOT DOC και το Documento, αποκάλυπταν τις συγκλονιστικές λεπτομέρειες των βιασμών, υπήρξαν δημοσιογράφοι, και μάλιστα όχι ανοίκοντες στη ΝΔ, που μας κατηγόρησαν ότι δεν σεβόμαστε τις σεξουαλικές προτιμήσεις του Γεωργιάδη.
Αυτού δηλαδή που η δικογραφία εμφάνιζε ως βιαστή που συμμετέχει σε διεθνές δίκτυο παιδεραστίας μέσω trafficking.
Σήμερα οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι δηλώνουν στο πλευρό της Μπεκατώρου και των θυμάτων σεξουαλικής βίας.
Ας πάμε στη δεύτερη περίπτωση.
Τον Ιούλιο του 2018, το Documento, είχε αποκαλύψει πως ο ισχυρός άντρας της Novartis, είχε συλληφθεί στο παρελθόν για σεξουαλική παρενόχληση ενός 11χρονου κοριτσιού.
Η εφημερίδα δημοσίευσε δημοσίευμα της εποχής, συνέντευξη της κοπέλας που υπήρξε θύμα και τις καταθέσεις μαρτύρων που περιέγραφαν πως ο Φρουζής γυρνούσε γυμνός στις γειτονιές του Ηρακλείου με το αμάξι του γεμάτο πορνοπεριοδικά και πλησίασε την 11χρονη δήθεν για να ρωτήσει για κάποιον δρόμο, επιδεικνύοντας τα γεννητικά του όργανα. Το έκανε δε αυτό επί μέρες με αποτέλεσμα να συλληφθεί από τους αστυνομικούς που είχαν ειδοποιηθεί από τους γονείς του παιδιού.
Παρότι οι γονείς έκαναν αρχικώς μήνυση στη συνέχεια απέσυραν, όπως πολύ συχνά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, για να μην ξαναζήσει το παιδί τους το ίδιο δράμα.
Στην πρόσφατη περίπτωση με την 11χρονη και τον βιαστή προπονητή, η οικογένεια κράτησε την ίδια στάση, με παρότρυνση μάλιστα των Αρχών.
Έτσι συμβαίνει και έτσι δημιουργείται η συγκάλυψη.
Ο Κώστας Φρουζής έκανε μήνυση στο Documento και η Εισαγγελία δεν ξεκίνησε προκαταρκτική εξέταση για ένα παραγεγραμμένο, έστω, αδίκημα, όπως έκανε στην περίπτωση της Μπεκατώρου και του προπονητή φερόμενου ως βιαστή της 11χρονης, αλλά παρέπεμψε σε δίκη το Documento (αναμένεται η εκδίκαση) με την κατηγορία ότι αποκάλυψε προσωπικά δεδομένα του Φρουζή.
Τα προσωπικά δεδομένα είναι οι καταθέσεις άλλων αλλά και η δική του, που περιέγραφαν τι έκανε.
Μάλιστα, αυτό έκανε.
Δηλαδή μια σοβαρή υπόθεση για ένα δημόσιο πρόσωπο, θάφτηκε και επιχειρήθηκε να θαφτούμε και εμείς με νομικές διώξεις.
Όσα έχουν αποκαλυφθεί για το Γεωργιάδη και το Φρουζή, είναι περισσότερα και σίγουρα πιο «δεμένα» από όσα λέγονται για διάφορους αναγνωρίσιμους εδώ και μέρες για τους οποίους η κοινή γνώμη έχει εξαπολύσει κατακραυγή και ζητάει τιμωρία.
Η Μπεκατώρου τράβηξε την κουρτίνα και μας άφησε να κινηθούμε στο δωμάτιο της φρίκης για να δούμε όσα επιχειρούν να κρύψουν , οι ισχυροί δράστες και όσοι τους καλύπτουν. Όσοι σήμερα εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους με αυτά που βλέπουν, καλό είναι να αναρωτηθούν γιατί στις περιπτώσεις του Γεωργιάδη και του Φρουζή επέλεξαν τη συνειδητή τυφλότητα.
ΥΓ Η απορία που έχω εκφράσει στο παρελθόν παραμένει επίκαιρη: τόσο ο Νίκος Γεωργιάδης όσο και ο Κωνσταντίνος Φρουζής, υπήρξαν φίλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί ο πρωθυπουργός, αντί να απομακρυνθεί από τα εγκλήματά τους και να τα καταδικάσει, επέλεξε να τους αντιμετωπίζει με πολιτικούς όρους;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου