Κυβερνητική σιγή

Σιγή ιχθύος επικράτησε -μέχρι χθες- από την πλευρά της κυβέρνησης στο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της «Εφ.Συν.» του Σαββατοκύριακου για τα δύο βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας που κηρύσσουν αντισυνταγματικές και μη εφαρμόσιμες τις αλλαγές που επέφερε η κυβέρνηση στον Ποινικό Κώδικα αμνηστεύοντας τραπεζικά στελέχη που αντιμετωπίζουν κατηγορίες κακουργηματικής απιστίας.

Ούτε από την πλευρά των τραπεζών καταγράφηκε αντίδραση, ενώ στο θέμα τοποθετήθηκε με σχόλιό του το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο αναφέρει: «Η κυβέρνηση προχώρησε σε διατάξεις-δώρο στους τραπεζίτες, παραβιάζοντας θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος. Οι δικαστικές αποφάσεις επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση αδιαφορεί για το κράτος δικαίου. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η προάσπιση των ισχυρών. Για μια ακόμα φορά, επιβεβαιώνεται ότι το “επιτελικό” κράτος του κ. Μητσοτάκη είναι το κράτος στην υπηρεσία των τραπεζικών στελεχών και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων».

Εκτενείς αναφορές στα δύο δικαστικά βουλεύματα που έφερε στο φως η «Εφ.Συν.» έγιναν σε αρκετά ηλεκτρονικά ΜΜΕ, με χαρακτηριστική και αναμενόμενη σιγή ασυρμάτου από τα συστημικά ΜΜΕ που, πέραν της αναμενόμενης παρακολούθησης των εξελίξεων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, παρέμειναν προσηλωμένα στον πόλεμο των ηχογραφημένων αποκαλύψεων για το Μάτι.

Υπενθυμίζουμε ότι τα δύο βουλεύματα που δημοσίευσε η εφημερίδα μας χαρακτηρίζουν αντισυνταγματική και μη εφαρμόσιμη τόσο την αλλαγή που επέφερε η κυβέρνηση Μητσοτάκη -και ο υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας- στο άρθρο 405 του Ποινικού Κώδικα, δίνοντας δυνατότητα ευνοϊκής μεταχείρισης στα κατηγορούμενα για απιστία τραπεζικά στελέχη, όσο και τη διάταξη της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου του περασμένου Απριλίου που έδωσε στις διοικήσεις των τραπεζών το νομικό πρόσχημα να κλείσουν όλες τις εκκρεμείς δικαστικές έρευνες για αμφιλεγόμενες συναλλαγές και χρηματοδοτήσεις του παρελθόντος.

Τα βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας, που εξέτασε υπό διαφορετική σύνθεση δύο διαφορετικές υποθέσεις που αφορούσαν την Αγροτική Τράπεζα (η πρώτη αφορούσε δανειοδότηση υπό χρεοκοπία συνεταιρισμού, η δεύτερη συναλλαγές της τράπεζας την περίοδο που ήταν υπό ειδική εκκαθάριση) καταλήγουν σε πανομοιότυπα συμπεράσματα:

■ Πρώτον, ότι η απιστία σε βάρος των πιστωτικών ιδρυμάτων πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αυτεπαγγέλτως διωκόμενο έγκλημα, χωρίς να απαιτείται η διερεύνηση της υποβολής έγκλησης, και ότι κάθε άλλη πρόβλεψη είναι αντισυνταγματική ευνοϊκή διάκριση υπέρ των τραπεζών.

■ Δεύτερον, ότι αντιβαίνει επίσης στην αρχή της ισότητας και η διάταξη της ΠΝΠ (13/4/2020) που εξαίρεσε ειδικά τις εγκλήσεις κατά τραπεζικών στελεχών από το χρονικό περιθώριο που δόθηκε στις άλλες εκκρεμείς ποινικές υποθέσεις ώστε οι θιγόμενες πλευρές να δηλώσουν αν επιθυμούν να συνεχιστεί η ποινική δίωξη.

Το δικαστικό συμβούλιο, με τα βουλεύματά του, καλεί τους εισαγγελείς που έχουν τις υποθέσεις και προσέκρουσαν στις αντισυνταγματικές διατάξεις να τις αγνοήσουν και να προχωρήσουν στην κατ’ ουσία εξέταση των υποθέσεων.

Νομικές πηγές, που επικαλείται η ιστοσελίδα dikastiko.gr (η οποία έχει εκτενή αναφορά στο δημοσίευμα της «Εφ.Συν.»), επισημαίνουν ότι «πρόκειται για σημαντικές κρίσεις, πλην πρόκειται για πρωτοβάθμια βουλεύματα που πιθανόν θα οδηγηθούν τελικά στον Αρειο Πάγο ο οποίος θα κληθεί οριστικά και αμετάκλητα να αποφασίσει για το μείζον νομικό θέμα που δημιουργείται. Θα γίνει δηλαδή αυτό που γίνεται πάντα: η εφαρμογή ή όχι μιας νομοθετικής ρύθμισης κρίνεται τελικά από τα ίδια τα δικαστήρια».

Η εξέλιξη αφορά προφανώς δεκάδες εκκρεμείς υποθέσεις αμφιλεγόμενων συναλλαγών από τις τράπεζες τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο ειδικά για τις δύο υποθέσεις που αποτέλεσαν το έναυσμα των κρίσιμων βουλευμάτων και αφορούν την Αγροτική Τράπεζα είναι υπό διερεύνηση αν και πώς επηρέασαν την απαξίωσή της, τη διάσπασή της σε καλή και κακή τράπεζα και το πέρασμα του υγιούς τμήματός της στην Πειραιώς, το καλοκαίρι του 2012, υπό την ασφυκτική πίεση της τρόικας και της κυβέρνησης Σαμαρά, καθιστώντας τη δεύτερη στον μεγαλύτερο ως προς την απασχόληση τραπεζικό όμιλο της χώρας.

Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση τότε, όσο και το ΚΚΕ είχαν χαρακτηρίσει μείζον έγκλημα την πώληση της Αγροτικής.