Κυριακή 5 Ιουλίου 2020

Ψυχραιμία. Είναι λέξη που μάλλον λείπει από το οπλοστάσιο. Σίγουρα δεν υπάρχει η πείρα ούτε της εξουσίας ούτε της απώλειάς της. Δεν είναι δύσκολο όμως να σκεφτείς ορισμένα βήματα μιας ήρεμης ανασυγκρότησης




Η επίμονη ανάλυση του λάθους, της υστέρησης, της πολιτικής υπο-λειτουργίας δεν ενοχοποιεί. 
Στηρίζει τον σχεδιασμό του μέλλοντος και θεμελιώνει την αυτοπεποίθηση. 
Δεν είναι έξω από τις παραδόσεις των κομμάτων και της Αριστεράς οι συγκρούσεις κατά τις μεταβατικές περιόδους. 
Μην ξεχνάμε ότι τη Δεξιά την «πειθαρχούν» (την ομογενοποιούν, τη συγκολλούν) αυτοί που περιμένουν τη δουλειά.
Ας δούμε ορισμένα -ελάχιστα αλλά ενδεικτικά- λάθη της τετραετίας. 
Δίνεται από το «υπουργείο Εσωτερικών», επί ΣΥΡΙΖΑ, ένα πολύ σοβαρό ποσό στους δήμους για «βελτίωση αθλητικών εγκαταστάσεων».
 Πώς χρησιμοποιήθηκε το πουγκί με τα φλουριά; 
Έγινε το όχημα, δεξιά αυτοδιοικητικά στελέχη (η πλειοψηφία δηλαδή) να έχουν πλούσια πολιτικάντικη δραστηριότητα. 
Γυρνούσαν στα χωριά και έταζαν. 
Πού φαινόταν η κυβέρνηση στη βελτίωση, επισκευή των βαλτωμένων γηπέδων; 
Σχεδόν πουθενά. 
Οι «παλιοσειρές» είχαν το χρήμα στην τσέπη, εκλέχτηκαν όλοι. 
Ακόμα και στελέχη εξαιρετικά αποτυχημένα στον χώρο τους, κατάφεραν με τα τσιμεντάκια και τις εργολαβίτσες του ποδαριού να φανούν, να διαπρέψουν. 
Έρχονταν τσαντισμένοι αυτοδιοικητικοί, αριστεροί, παλαιοί πασόκοι, δημοκρατικοί άνθρωποι, ακόμα και δεξιοί ανεξάρτητοι που δεν συναλλάσσονται, «μα πού είστε, τι κάνατε, θέλετε να τους χρηματοδοτήσετε την καριέρα τους;».
Το ίδιο συνέβαινε με τα προγράμματα ακραία φτώχειας. 
Τα «πούλαγαν» ως δικά τους.
 Όποια κεντρική πολιτική σχεδιαζόταν, με σοβαρές χρηματοδοτήσεις, τη διέστρεφαν ενδιάμεσοι πολιτικοί και διοικητικοί παράγοντες. 
Που ήταν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, από την «άλλη πλευρά». 
Οι νεφελωδώς δημοκρατικές έννοιες της αποκέντρωσης, της αυτοδιοικητικής ανεξαρτησίας, γίνονταν έτσι ένας αποκεντρωμένος συγκεντρωτισμός. «Γκρούεζοι» πολλοί κατέστρεφαν και την πολιτική πρόθεση που, έστω με αντιφάσεις και αδεξιότητες, επεδείκνυε η τότε κυβέρνηση.
Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, δηλαδή εθνικοί πόροι, δηλαδή πολιτική απόφαση της κυβέρνησης (του ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζω), στον συνδυασμό του με τα ευρωπαϊκά προγράμματα, ΕΣΠΑ, που το ελληνικό υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης το ’17, ’18, τεκμηρίωνε, διεκδικούσε και απορροφούσε (συχνά διόρθωνε και αποσαφήνιζε νεφελώδεις προτάσεις των διαφόρων φορέων), χάνονταν στον δρόμο. 
Θυμάμαι με φρίκη δελτίο Τύπου Περιφέρειας, όπου περιέγραφε όλη την πολιτική παραγωγή της συριζαϊκής κυβέρνησης και των στελεχών της ως εξής:
«Από το ΠΔΕ (σ.σ.: ακατάληπτο για το πολύ κόσμο) της Περιφέρειας (σαφής η ταυτότητα) και ευρωπαϊκούς πόρους, καταφέραμε και εντάξαμε τα έργα μπλα μπλα...». 
Νομέας του αγαθού η Περιφέρεια και καθόλου η κυβέρνηση.
 «Έβγαζε» το Αγροτικής Ανάπτυξης θετικά μέτρα, αποζημιώσεις, πληρωμές ενισχύσεων, νέα αγροτικά προγράμματα, το τυπικό περιγραφικό δελτίο Τύπου του υπουργείου χανόταν επικοινωνιακά και όταν επισκέπτονταν την περιοχή στελέχη του υπουργείου, δεν ειδοποιούνταν καν οι τοπικοί παράγοντες ή απουσίαζαν εμπρόθετα και με «γραμμή». 
Λαμβάνονταν μια σοβαρή μεταρρυθμιστική απόφαση, π.χ. ανοίγει το νοσοκομείο Σαντορίνης, αξονικός τομογράφος και μονάδα τεχνητού νεφρού στην Ικαρία, ιδρύονται ΤΟΜΥ, κ.ά., έβγαζαν ελεγχόμενα τοπικά ΜΜΕ μια καταστροφολογική είδηση, π.χ. «βρέθηκε κατσαρίδα στο σοβατεπί διαδρόμου δίπλα στον λέβητα του καλοριφέρ του νοσοκομείου», και από κάτω τα τρολ: «αίσχος», «πού πάει η χώρα», «να φύγουν οι φασίστες ζαίοι» κ.λπ.
Άπειρα παραδείγματα μπορούν να δείξουν σημαντική πολιτική παραγωγή, που σαν να εξατμίστηκε. Και ίσως η ανάλυση αυτών των παραδειγμάτων μπορεί εν μέρει να ερμηνεύσει το έλλειμμα ορθολογικών και ψύχραιμων απαντήσεων που χαρακτηρίζουν τον χώρο.
(Για την ανεξήγητη σπατάλη ανθρώπινων και στελεχιακών πόρων, σε άλλο κείμενο).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου