Του Γ. Λακόπουλου
Να ξεκινήσουμε από δυο θεμελιώδεις παραδοχές- χωρίς τις οποίες καμία χώρα δεν μπορεί να υποστηρίξει την δημοκρατική λειτουργία της:
Πρώτο: Στην κοινοβουλευτική Δημοκρατία η διακυβέρνηση ανατίθεται στην πλειοψηφία που ανέδειξε η λαϊκή ετυμηγορία, αλλά όχι εν λευκώ:
υπάρχουν θεσμικά αντίβαρα ο νόμος και το Σύνταγμα- ώστε η αριθμητική πλειοψηφία να μην εκτρέπεται σε αυταρχικές πρακτικές και ολοκληρωτικές μεθοδεύσεις
Δεύτερο: Η Δικαιοσύνη, ως αυτοτελής θεσμός της Πολιτείας, έχει την ευθύνη, την υποχρέωση και ασφαλώς το δικαίωμα να ερευνά αυτεπαγγέλτως ή μετά από καταγγελίες και πληροφορίες, το ενδεχόμενο παραβίασης του νόμου από πολίτες- χωρίς καμία διάκριση.
Η διαστροφική επινόηση του ελληνικού πολιτικού συστήματος να αφαιρεί από τους δικαστικούς λειτουργούς το δικαίωμα έρευνας όταν πρόκειται για πολιτικούς -και να το αναθέτει στη …Βουλή- δεν αίρει αυτόν τον κανόνα.
Αν συνδυαστούν αυτές οι δυο παραδοχές, στην περίπτωση του σκανδάλου Νοβάρτις προκύπτει ότι το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα εκτυλίσσεται ένα δεύτερο σκάνδαλο: ύποπτοι για διαφθορά μετατρέπουν σε υπόπτους όσους ελέγχουν τη διαφθορά.
Αντί να διωχθούν όσοι στράφηκαν εναντίον των εισαγγελέων που ήταν εκ του νόμου επιφορτισμένοι με το καθήκον να αναζητήσουν την αλήθεια στο σκάνδαλο Νοβάρτις τίθενται υπό διωγμό οι εισαγγελείς-από όσους έχουν χρέος να διασφαλίζουν την ανεξαρτησία τους. Το σκάνδαλο συγκαλύπτεται με σκάνδαλο.
Φτάνοντας σε αδιανόητη ακρότητα αυτή η πρακτική, που εγκαινιάσθηκε εξ αρχής από ερευνώμενους για συμμετοχή στο σκάνδαλο -φτάνοντας ως την επίκλησή του ακαταδίωκτου- απολήγει σε μεθόδευση εκδικητικής «τιμωρίας’ των λειτουργών της Πολιτείας, από την ίδια την Πολιτεία.
Ως αποκλειστικό εργαλείο σ’ αυτή την αντιδημοκρατική μεθόδευση χρησιμοποιείται η τρέχουσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το μόνο επιχείρημα είναι η αριθμητική της Βουλής.
Η κοινή γνώμη έχει ήδη προετοιμασθεί κατάλληλα από ένα σύστημα ΜΜΕ και κομμάτων που καταλύουν κάθε έννοια αναζήτησης της αλήθειας προς απονομή δικαιοσύνης.
Λάθη και ανοησίες ανοησίες παραγόντων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ διευκόλυναν την προσπάθεια συσκότισης και έδωσαν επιχειρήματα διαφυγής σε όσους είχε βάλει στο μικροσκόπιο η δικαστική έρευνα.
Το συγκεκριμένο σκάνδαλο, ως τελεσθέν κυρίως στην Ελλάδα, αναγνωρίσθηκε πρόσφατα από την ίδια την εταιρία με την καταβολή υψηλής αποζημίωσης στο αμερικάνικο δημόσιο.
Η ελληνική Δικαιοσύνη άρχισε να ερευνά μετά από νόμιμες μαρτυρικές καταθέσεις και άλλες ενδείξεις που οδηγούσαν στην υπόνοια χρηματισμού πολιτικών προσώπων σε συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Τα ονόματά τους κοινοποιήθηκαν άκαιρα και ΧΩΡΙΣ να ερευνηθούν. Όχι από τη Δικαιοσύνη, αλλά από την πανάθλια μεθόδευση των πολιτικών να κοινοποιούνται «αμελλητί» οι υποθέσεις τους στη Βουλή.
Χωρίς αυτό το διαρκές ανοσιούργημα η ελληνική Δικαιοσύνη δια της αρμόδιας Εισαγγελίας Διαφθοράς θα είχε προχωρήσει σε έρευνα για τον καθένα από τους υπόπτους, χωρίς καμία δημοσιότητα.
Για όσους ενδεχομένως προέκυπταν τα απαιτούμενα από τη δικονομία στοιχεία θα ακολουθούσε παραπομπή τους στο επόμενο δικαστικό στάδιο και τότε εκ των πραγμάτων θα υπήρχε ενημέρωση της κοινής γνώμης.
Για όσους δεν ήταν εφικτή η συλλογή στοιχείων που να ενισχύουν τις υπόνοιες οι φάκελοι τους θα οδηγούνταν σε αρχειοθέτηση χωρίς να γίνει γνωστό οτιδήποτε.
Δεν επρόκειτο περί ενοχής ή αθώωσης ουδενός γιατί ουδείς τελούσε υπό κατηγορία. Νόμιμη έρευνα έκανε η Δικαιοσύνη.
Αθλιότητες κατά της Δικαιοσύνης
Αυτή η φυσιολογική λειτουργία διαταράχθηκε από την αναγκαστική κοινοποίηση όλων των φακέλων στη Βουλή, που έδωσε έναυσμα στους περισσότερους υπό έρευνα, όχι απλώς να διαμαρτυρηθούν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους όπως έχουν κάθε δικαίωμα, αλλά να διαπράξουν αθλιότητες σε βάρος της Εισαγγελέως Ελένης Τουλουπάκη.
Να την μηνύσουν και να επιχειρήσουν τον εκφοβισμό της ακόμη και όταν της παρείχε πλήρη κάλυψη όχι μόνο ο νόμος, αλλά και τα αρμόδια δικαστικά όργανα, επειδή απλώς έκανε το χρέος της.
Με τη συνδρομή των κομμάτων τους και των ΜΜΕ, που συνδέονται μαζί τους, υπό έρευνα πολιτικοί έδωσαν το σύνθημα να οργανωθεί επιχείρηση μετατροπής του υπό έρευνα σκανδάλου σε σκευωρία εναντίον όσων τελούσαν υπό έρευνα.
Η κυβερνητική μεταβολή του 2019 ενίσχυσε αυτή την ανίερη επιχείρηση- ενώ ήδη η Εισαγγελία Διαφθοράς αρχειοθέτησε επτά περιπτώσεις, παρέπεμψε ήδη έναν πολιτικό και αναμένεται το πόρισμά της για δύο ακόμη. Αυτό σημαίνει απονομή Δικαιοσύνης.
Εκτροπή
Σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα το μόνο ζητούμενο θα ήταν η ολοκλήρωση της έρευνας ώστε όσοι ενέχονται -βάσει στοιχείων- να αντιμετωπίσουν τον φυσικό δικαστή τους και για όσους δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία να απαλλαγούν από κάθε υπόνοια.
Αντί γι’ αυτό οργανώθηκε δικαστική και κοινοβουλευτική εκτροπή. Για να αποφύγουν το πολιτικό κόστος τα συγκεκριμένα κόμματα από ενδεχόμενη ενοχή στελεχών και να αποφύγουν τον κίνδυνο νέας έρευνας για τις αρχειοθετημένες υποθέσεις, ή περαιτέρω αποκαλύψεων για τις υπόλοιπες.
Ως όργανο της εκτροπής χρησιμοποιήθηκε η σημερινή κοινοβουλευτική πλειοψηφία που επιδόθηκε σε όργιο δικονομικών παραβιάσεων και παραπληροφόρησης.
Απέκλεισε όσους μάρτυρες δεν εξυπηρετούσαν την προειλημμένη απόφαση παραπομπής και ξέπλυνε ύποπτα πρόσωπα προκειμένου να χρησιμοποιηθούν οι μαρτυρίες τους.
Αυτό το όργιο παρανομίας και διαστρέβλωσης -που είχε εξ αρχής στόχο την παραπομπή ενός πρώην υπουργού – ολοκληρώθηκε με την άσκηση δίωξης κατά της Εισαγγελέως Διαφθοράς.
Για όσους δεν κατάλαβαν να μιλήσουμε με ονόματα: Παραπέμπεται η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη και ως εκ τούτου ακυρώνεται η παραπομπή του Ανδρέα Λοβέρδου για δωροληψία.
Ο Φρουζής θριαμβεύει. Η Δικαιοσύνη σταυρώνεται. Στην επόμενη φάση οι Φρουζήδες και οι Λοβέρδοι θα μπορούν να διατάσσουν και την σύλληψη εισαγγελέων.
‘Δικαιώνονται’ οι ερευνηθέντες και ερευνώμενοι και τιμωρούνται όσοι έκαναν νομίμως την έρευνα. Είναι μια νέα «δίκη των δικαστών’.
Η Τουλουπάκη στην πυρά
Πουθενά σε κράτος δικαίου δεν διώκονται οι εισαγγελείς από τους υπόπτους, ούτε νοείται οι ερευνώμενοι να εκδικούνται δια κυβερνητικών μεθοδεύσεων όσους κάνουν το καθήκον τους.
Στη επόμενη φάση θα χρησιμοποιείται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να τιμωρείται ο τροχονόμος που διανοήθηκε να ελέγξει συγκεκριμένα πρόσωπα για τροχαία παράβαση και ο εφοριακός για φορολογική υπόθεση.
Οι αυτουργοί της επιχείρησης αναστροφής του σκανδάλου σε σκευωρία αγνοήσαν προκλητικά και το τελευταίο εμπόδιο του αποτρόπαιου σχεδιασμού του: την πρόταση του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου -δηλαδή της Δικαιοσύνης σε ανώτατο βαθμό- να παραπεμφθούν σε δίκη οι δυο δικαστικοί που χρησιμοποιήθηκαν σε διατεταγμένους ρόλους για να βρεθεί πρόσχημα στην παραπομπή Παπαγγελοπούλου.
Αντί της δικής του πρότασης έγινε δεκτή η πρόταση του αναπληρωτή του, προκειμένου να ριχθεί στην πυρά η εισαγγελέας Τουλουπάκη.
Τόση σαπίλα, έκπτωση θεσμών και ενταφιασμό των διαδικασιών αναζήτησης της αλήθειας με γκανγκστερικές μεθόδους δεν αντέχει η πολύπαθη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία.
ΥΓ: Σ’ αυτή τη χώρα δεν υπάρχουν εγγυήσεις για να κάνει κανείς τη δουλειά του ούτε καν ως δικαστικός λειτουργός, πόσο μάλλον ως δημοσιογράφος.
Καληνύχτα και καλή τύχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου