Δεν είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός έδωσε τα πάντα για να πάρει απολύτως τίποτα.
Πήρε την περιφρόνηση.
Όταν χρειάζεται να χειροκροτούν ευρωβουλευτές τα αγγλικά του Μητσοτάκη, όταν κάνουν πολιτική με το «κοκαλάκι» και τη «λιβελούλα» της κ. Γκραμπόφσκι,
όταν η απάντηση στην κριτική της αντιπολίτευσης είναι χαρακτηρισμοί για δήθεν «μικροψυχία», αλλά κυρίως όταν χρειάζεται ένας βομβαρδισμός δηλώσεων από κυβερνητικά στελέχη στα κανάλια να προσπαθούν να «σώσουν» ό,τι μπορούν, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία της συνάντησης Μητσοτάκη - Τραμπ.
όταν η απάντηση στην κριτική της αντιπολίτευσης είναι χαρακτηρισμοί για δήθεν «μικροψυχία», αλλά κυρίως όταν χρειάζεται ένας βομβαρδισμός δηλώσεων από κυβερνητικά στελέχη στα κανάλια να προσπαθούν να «σώσουν» ό,τι μπορούν, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία της συνάντησης Μητσοτάκη - Τραμπ.
Μάλιστα τέτοια ήταν η επιτυχία, που φρόντισαν να πουν άλλα στο εξωτερικό και άλλα στο εσωτερικό. Ο Κυρ. Μητσοτάκης με τα «ωραία» του έχασε στη μετάφραση τη δήλωση της πλήρους στήριξης που παρείχε στις ΗΠΑ για τη δολοφονία του Σουλεϊμανί σε συνέντευξή του στο Atlantic Council. Δήλωση που απέχει παρασάγγας από την πάγια φιλοειρηνική εξωτερική πολιτική της χώρας μας και προφανώς οι Έλληνες πολίτες δεν έπρεπε να μάθουν.
Καθόλου πρόβλημα δεν θα ήταν οι αμήχανες στιγμές του άριστου του Χάρβαρντ, που κατεγράφησαν σε βίντεο και σκόρπισαν απλόχερα το γέλιο στο Διαδίκτυο, αν η συνολική παρουσία του δεν ήταν τόσο αξιοθρήνητη.
Αυτό που ήταν πραγματικά προσβλητικό για τη χώρα ήταν η εικόνα ενός υπερβολικά γονυπετούς κομπάρσου πρωθυπουργού. Αυτό που είναι πραγματικά επικίνδυνο ήταν ότι περηφανεύτηκε για τη συνέπειά μας στις αμυντικές δαπάνες, κάτι που αποτυπώνεται στην πράξη και με το νομοσχέδιο για τα F-35.
Δεν είναι αλήθεια ότι ο πρωθυπουργός έδωσε τα πάντα για να πάρει απολύτως τίποτα. Πήρε την περιφρόνηση. Γιατί, όταν είσαι δεδομένος σύμμαχος και υπερβολικά πρόθυμος, κανείς δεν σε παίρνει σοβαρά και ουδείς πρόκειται να ασχοληθεί μαζί σου.
Χαρακτηριστικό άλλωστε είναι ότι δεν πήρε ούτε μια λέξη στήριξης, που αποτελούσε τον στόχο που η ίδια η κυβέρνηση είχε θέσει. Διά στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου λίγες μέρες μετά ακούσαμε ότι αυτή ήταν δεδομένη. Τότε, προς τι το ταξίδι στην Αμερική σε μια τόσο κακή χρονική στιγμή;
Είναι ικανοί να υποστηρίξουν ότι δεν πήγαν αναμένοντας τη στήριξη των ΗΠΑ απέναντι στην αυξανόμενη ένταση της Τουρκίας, αλλά ήταν ένα ταξίδι «για δουλειές», και μάλιστα ιδιαίτερα κοστοβόρες για τον ελληνικό λαό, όπως η αγορά των F-35.
Τέτοια ήταν η «επιτυχία» αυτού του ταξιδιού, που θέλουν όσο πιο γρήγορα να την ξεχάσουν. Προσπάθησαν να απαλύνουν τον σκληρό της απόηχο με την πρωτοβουλία στήριξης από τον Πομπέο που διέρρευσε στον ΣΚΑΪ, ενώ παράλληλα «σηκώθηκε» άγαρμπα και με αήθη τρόπο η ονοματολογία με επίθεση και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ονοματολογία που προσβάλλει ανεπανόρθωτα τον θεσμό, το πρόσωπο, αλλά κυρίως φέρνει στο προσκήνιο την εσωκομματική «φαγωμάρα» των τζακιών της Ν.Δ. Θυσία όλα στον βωμό της «εικόνας» ενός γκαφατζή πρωθυπουργού και μιας αναπάντεχα προβλέψιμης «λιβελούλας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου