Υπάρχουν χαρακτηρισμοί οι οποίοι μπορούν να περιγράψουν επακριβώς τη στάση και τη θέση του Κυριάκου Μητσοτάκη κατά τη συνάντησή του με τον Αμερικάνο Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά είναι τόσο προσβλητικοί για πρωθυπουργό ανεξάρτητης χώρας ώστε καλύτερα να τους προσπεράσουμε.
Όχι για να μην στεναχωρηθεί ο εν λόγω πρωθυπουργός, αλλά για να μην μας πιάσει κατάθλιψη.
Έχω την αίσθηση ότι ακόμα κι εκείνος ο μυστήριος που εξηγούσε τη γλώσσα του σώματος του Κυριάκου Μητσοτάκη για να τεκμηριώσει την αποφασιστικότητα του ανδρός στη συνάντησή του με τον Ερντογάν, 
θα δυσκολευόταν πολύ να... διαπράξει την ίδια ανοησία εν προκειμένω.
θα δυσκολευόταν πολύ να... διαπράξει την ίδια ανοησία εν προκειμένω.
Όχι επειδή η περίφημη «γλώσσα» ήταν «δυσεξήγητη» στην συνάντηση με τον Τραμπ, αλλά για το αντίθετο.
Η «γλώσσα του σώματος» ήταν εξαιρετικά φλύαρη, σε αντίθεση με την άλλη, την έναρθρη, που είχε πιει το αμίλητο νερό.
Με μια κουβέντα ήταν μια «γλώσσα» που απέδιδε γλαφυρά το περιεχόμενο των εννοιών «αξιόπιστος» και «προβλέψιμος», όπως βέβαια τις κατανοεί και τις εκφράζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Με μια κουβέντα ήταν μια «γλώσσα» που απέδιδε γλαφυρά το περιεχόμενο των εννοιών «αξιόπιστος» και «προβλέψιμος», όπως βέβαια τις κατανοεί και τις εκφράζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αλλά και η γλώσσα... η κανονική, στο λίγο (70 δευτερόλεπτα όλα κι όλα) που πρόλαβε να μιλήσει, τα ίδια είπε, που καλύτερα να μην τα χαρακτηρίσει κανείς.
Γιατί ήταν τόσο επικινδύνως υπομείονα για τα εθνικά συμφέροντα ώστε σε κάνουν να αναρωτιέσαι: η παρακολούθηση του αγώνα ΝΒΑ, Ουάσιγκτον Ουίζαρντς - Μπόστον Σέλτικς (99-94 υπέρ των «Μάγων», τελικό σκορ) μετά της συζύγου (2.300 δολάρια έκαστο εισιτήριο - δώρο του Ελληνοαμερικανού ιδιοκτήτη των Ουάσιγκτον Ουίζαρντς και προσωπικού φίλου Teo Leonsis), έγινε στο περιθώριο της συνάντηση με τον Τραμπ ή η συνάντηση με τον Αμερικανό Πρόεδρο έγινε στο περιθώριο του αγώνα μπάσκετ;
Όχι τίποτε άλλο, αλλά επειδή ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι εξπέρ στην άσκηση πολιτικής όπου, κατά τη διατύπωσή του, το ενδιαφέρον είναι «η επικοινωνία και όχι η ουσία».
Αγώνες μπάσκετ στην Ουάσιγκτον, αγώνες τένις στην Αγγλία, Σαββατοκύριακα στη Βοστόνη, τριήμερο στην Αγγλία, Χριστούγεννα στο Μέτσοβο
και φωτογραφίες.
Πολλές φωτογραφίες.
Στο αεροπλάνο της γραμμής να μας κουνάει το πρωθυπουργικό ζεύγος τα εισιτήρια - καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, αλλά όχι και το πρωθυπουργικό σκάφος που ακολουθούσε εις υγείαν των κορόιδων ιθαγενών, φωτογραφίες ηλιοκαμένες, φωτογραφίες οικογενειακές, φωτογραφίες με mountain bike και κοντοβράκι, φωτογραφίες πάνω απ’ όλα ενός αθεράπευτα ερωτευμένου ζεύγους, φωτογραφίες μέχρι σκασμού.
Α, ναι. Η αλήθεια να λέγεται. Στη φωτογραφική πολιτική ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται εξπέρ. Έχει βέβαια και καλούς φωτογράφους, αρθρογράφους, αγιογράφους, υπουργούς, υφυπουργούς, ολόκληρη στρατιά που ζωγραφίζουν, κεντάνε, το ξέρουν το τόπι. Αφού, σου λέει, η φωτογραφική κατάσταση της χώρας τους τελευταίους μήνες είναι σχεδόν τέλεια.
Το κράτος δέρνει, λεηλατεί το Δημόσιο, χαρίζει χρέη στους μεγάλους χρεώστες, δίνει τερατώδεις μποναμάδες στους κατά φαντασίαν επενδυτές, καταργεί εργασιακά δικαιώματα, συλλαμβάνει συνδικαλιστές, πετσοκόβει την Υγεία και την Παιδεία, ρημάζει την αρχαιολογική κληρονομιά, η αριστεία δείχνει τα δόντια της όταν δεν βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα της και από κάτω -σου λέει- ο λαός αλαλάζει κατευχαριστημένος.
Και όλα αυτά με μια φωτογραφία στον Λυκαβηττό, του εξαιρετικά αγαπημένου, του αιωνίως ευτυχισμένου, του εκτυφλωτικά ικανοποιημένου, του συγκλονιστικά πλήρους, του εκθαμβωτικά αισιόδοξου, του εξαίσια μαγνητικού πρωθυπουργικού ζεύγους.
Ε, είναι ή δεν είναι εξπέρ στη φωτογραφική πολιτική ο Κυριάκος; Κάτι άλλοι να τα βλέπουν αυτά, που σπατάλησαν τα χρόνια τους στις συνελεύσεις, στα πεζοδρόμια και στις διαδηλώσεις, αντί να στρώσουν τον κώλο τους στα θρανία πολυτελείας και να πάρουν τρία πτυχία σε επτά χρόνια.
Όλα κι όλα, το σωστό να λέγεται. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη φωτογραφική πολιτική του αντεστραμμένου ειδώλου σημειώνει αλλεπάλληλους θριάμβους.
Οι άλλοι τρώνε τη σκόνη του (κι αυτό δεν είναι πλάκα...)
Με την άλλη πολιτική, βέβαια, υπάρχει κάποιο μικρό πρόβλημα κι αυτό ήταν που φάνηκε ξεκάθαρα στη συνάντηση με τον Τραμπ.
Εμ βέβαια!
Όταν πας σε μια τέτοια συνάντηση απαράσκευος, με την ίδια λογική τού «μ' ενδιαφέρει η επικοινωνία και όχι η ουσία», όταν πας για να βγάλεις αναμνηστικές φωτογραφίες, επόμενο είναι να οδηγηθείς σε φιάσκο χωρίς προηγούμενο. Τέτοιο που δεν σε ξεπλένουν ούτε εκατό Πρετεντέρηδες, ούτε χιλιάδες fake news.
Γιατί τ’ αποτελέσματα φαίνονται επί της πραγματικής πολιτικής.
Δεν πας στην κορυφή του Έβερεστ με το πουλοβεράκι για να βγάλεις φωτογραφία συζυγικής ευτυχίας. Η πολιτική είναι αλλού. Δηλαδή εδώ. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και το «προβλέψιμο» της πολιτικής του συμπεριφοράς. Κυρίως ισχύει για όσους πρεσβεύουν την «άλλη» πολιτική. Την αληθινή. Μήπως είναι καιρός να βιαστούν;
Λέω, μήπως;
Πόσο Λυκαβηττό και πόσο Μέτσοβο ν’ αντέξουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου