«Το δέσιμο είναι ταπείνωση γιατί κανείς δεν σας έχει αντισταθεί. Είναι ταπείνωση, λύστε με γιατί δεν μπορώ άλλο. Η φυσική κατάσταση είναι να είμαστε ελεύθεροι και να μην υπακούμε σε κανένα μίσος…»
Τα λόγια του Δημήτρη Ινδαρέ, δεμένου πισθάγκωνα στην ταράτσα του σπιτιού του, το πρωί της 18ης Δεκεμβρίου, περιγράφουν με τον πιο δραματικό τρόπο όχι μόνο το πολιτικό φιάσκο του Μιχ. Χρυσοχοΐδη και του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά κυρίως το αδιέξοδο της ελληνικής κοινωνίας, τον ζόφο που ορθώνεται μπροστά στον μικρομεσαίο Έλληνα καθώς ξεμυτάει από την κρίση, ζόφο πηχτό, φτιαγμένο από παραλογισμό, ψεύδος, ευφημισμούς και ωμή βία.
«Γιατί μας έχετε δεμένους; Δεν σας αντιστέκεται κανείς…» Ο ικέτης Ινδαρές καταπλήσσεται από τη βιοπολιτική συνθήκη που επιφυλάσσεται στη μεσαία τάξη των φιλήσυχων και νομοταγών, εκπλήσσεται από την περιφρόνηση των συνταγματικών δικαιωμάτων, από την κανονικότητα που του ετοιμάζουν ελληνοπώλες, μάνατζερ, εργολάβοι και κομματικά λαμόγια, εν ονόματι της τάξης, της ανάπτυξης, της νοικοκυροσύνης, εν ονόματι της μεσαίας τάξης. Μα ο ταπεινωμένος Ινδαρές, δεμένος και δαρμένος στην ταράτσα του σπιτού του, «σαν αναρχικός», αυτός δεν είναι η μεσαία τάξη;
Το ίδιο βράδυ στη Βουλή, ο πρωθυπουργός περιέγραψε την κανονικότητα της μεσαίας τάξης. Έβαλε τα γυαλιά στον Μαρξ, τον Βέμπερ, τον Ντυρκέμ, τον Ζίμελ, τον Βέμπλεν, τον Τσουκαλά: «Μεσαία τάξη είναι όλοι αυτοί που ντύνονται απλά, όμως ξέρουν και να φορούν γραβάτα εκεί που πρέπει.»
Ο Ινδαρές δεν φορούσε γραβάτα εκεί που έπρεπε, στις εφτά το πρωί άνοιξε την πόρτα με τις πυτζάμες, σαστισμένος, με μούσια και γυαλιά, με ακουστικό βαρηκοΐας, σάν αναρχικός, κι είχε την παράλογη αξίωση να επικαλεστεί το άρθρο 9 του Συντάγματος: «H κατοικία του καθενός είναι άσυλο. H ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη. Καμία έρευνα δεν γίνεται σε κατοικία, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος και πάντοτε με την παρουσία εκπροσώπων της δικαστικής εξουσίας.» Αυτή η παράλογη αξίωση τον έστειλε δεμένο και δαρμένο στον εισαγγελέα, να αποδείξει ότι δεν είναι ένοχος, δεν είναι αναρχικός, να αποδείξει γιατί ήταν στο σπίτι του εργάσιμη ώρα και δεν φορούσε γραβάτα.
Στην ταράτσα του Κουκακίου, επί της οδού μπουρλοτιέρη Ματρόζου, δέθηκε και ταπεινώθηκε η μεσαία τάξη, απέραντη, αδιαφοροποίητη, γεμάτη αυταπάτες, προβολές και προσδοκίες, πλήρης έκπτωτων entrepreneurs και ζηλωτών startuppers, πλήρης άνεργων μαστερούχων, μια μικρομεσαία Ελλάδα με τσακισμένα φτερά που στενάζει αλαφιασμένη απ΄ τη χρεοκοπία και τη φτωχοποίηση, παρακολουθεί χαυνωμένη τα τελικά του ΝextΤopΜodelGR τουρκικά σίριαλ γεωτρύπανα φρεγάτες, λαθροεισβολείς σκουρόχρωμους να ξεψυχάνε σε αγροτικές τρώγλες, χαυνωμένη τσιμπολογάει φτηνό e-delivery και ξάφνου σπάνε την πόρτα οι ρόμποκοπ, ποδοπατάνε τα γυαλιά και το ακουστικό, δένουν τη μεσαία τάξη με τα tire up της ψυχοσωματικής εκμηδένισης, και το drone απ’ το παράθυρο τα στριμάρει όλα real time. Ό,τι και να έδωκες έδωκες, ταπείνωσιν θα λάβεις.
Καλές γιορτές στον Θαυμαστό Μεσαίο Κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου