Γράφει ο Νίκος Μπόβολος
Οτι λέει ο τίτλος.
Δεν είναι ο Λιάγκας το πρόβλημα, δεν είναι οι κυρίες που βρήκαν πολύ αστεία μια σεξουαλική παρενόχληση, δεν είναι καν το γεγονός ότι το θέμα ήταν προετοιμασμένο για να παρουσιαστεί ακριβώς με τον τρόπο που παρουσιάστηκε.
Ως αστείο.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην επομένη της αηδιαστικής παρουσίασης ενός τόσο σοβαρού γεγονότος. Αυτό που πρέπει να μας ενοχλεί είναι πως όλο αυτό το παρεάκι βρέθηκε στο ίδιο στούντιο μία ημέρα μετά και συνέχισε ανενόχλητο να κάνει την εκπομπή του.
Αυτό είναι το στενάχωρο. Πολλοί έχουν πει μαλακίες σε ζωντανή σύνδεση στην ελληνική τηλεόραση, ωστόσο είναι εξοργιστικά λίγοι εκείνοι που “πλήρωσαν το μάρμαρο” των λεγομένων τους. Γιατί; Γιατί έτσι.
Δεν μάθαμε προχθές τον Λιάγκα και το Lifestyle που εκείνος και η τηλεοπτική του παρέα προωθούν και μάλλον έχουν καταφέρει να κάνουν mainstream. Τον ξέραμε. Δυστυχώς τον συνηθίσαμε, και τον συνηθίσαμε σε τέτοιο βαθμό που θα συνεχίσει να βρίσκει δουλειές, θα συνεχίσει να κάνει καλά νούμερα τηλεθέασης και θα συνεχίσει να εκτοξεύει τον σεξιστικό και συχνά ρατσιστικό του οχετό προς κάθε κατεύθυνση.
Και είναι κι αυτή η ρημάδα η τηλεόραση ένα μέσο που δεν μπορείς να αλληλεπιδράσεις. Δεν μπορείς να απαντήσεις εκείνη τη στιγμή όπως θα έκανες αν ο κάθε Λιάγκας μοίραζε τη δυσωδία των ιδεών του στα social media.
Από την άλλη, έχουμε την τύχη να ζούμε στο 2019 όπου τίποτα δεν μπορεί να εξαφανιστεί αν έχει υπάρξει έστω για ένα δευτερόλεπτο στη δημόσια σφαίρα.
Έτσι από εδώ και πέρα, κάθε καναλάρχης που κρατάει Λιάγκες στο κανάλι του, κάθε διευθυντής προγράμματος που προσλαμβάνει Λιάγκες, είναι συνυπεύθυνος. Ευτυχώς θα έχουμε πάντα τα social media για “αντιπολίτευση” στη μισανθρωπιά.
Πραγματικά δεν είναι πρόβλημα ο Λιάγκας, η Τσιμτσιλή, ο Βερύκιος και οι όμοιοί τους. Η “κανονικότητά” τους είναι αυτή που εξοργίζει. Η αέναη τηλεοπτική τους κυριαρχία που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και κανείς δεν τολμά να θίξει, λες και πρόκειται για ιερά τοτέμ που μας έχουν γίνει κλύσμα και πρέπει να πάρουμε για τα καλά την απόφαση ότι αυτούς έχουμε και με αυτούς να ανακυκλώνονται από κανάλι σε κανάλι θα πορευτούμε.
Θα μου πεις, “κλείσε την τηλεόραση ρε φίλε” και θα έχεις δίκιο. Κάποιοι την έχουν κλείσει από καιρό. Οι υπόλοιποι; Τα παιδιά των υπολοίπων; Μεγαλώνουν σε αυτή την “κανονικότητα”, διδάσκονται αυτή την “κανονικότητα”, βλέπουν Λιάγκες και Λιαγκοειδή να πιτσιλάνε την οθόνη με την αηδία και την αυτοαναφορικότητά τους και να διαμορφώνουν συνειδήσεις. Κι είναι αυτό επικίνδυνο που λέει κι ο Αντύπας.
Να τονιστεί εδώ ότι στη γελοία προσπάθεια αποποίησης των ευθυνών για τα όσα αηδιαστικά έγιναν στην εκπομπή, δεν ακούστηκε μία φορά η θαυματουργή λέξη “συγγνώμη”. Ίσως να μην άλλαζε η άποψή μας, αλλά κάτι θα ήταν κι αυτό. Όχι. Εν πολλοίς ο παρουσιαστής επέλεξε να μας πει ότι έλα μωρέ μην ασχολείστε με μαλακίες τώρα, απλά είπαμε στην τηλεόραση αυτά που θα λέγαμε στο καφενείο.
Σόρυ ρε Λιάγκα, αλλά να μας πεις σε ποιο καφενείο πας να μην περάσουμε ούτε απ’έξω.
Είναι μάχη, είναι πόλεμος, τι είναι όλο αυτό;
Δεν υπάρχει πειστική απάντηση μάλλον.
Αν είναι μάχη, την έχουμε χάσει από καιρό, γι’ αυτό ας ελπίσουμε ότι είναι ένας πόλεμος που ναι μεν έχει πολλές χαμένες μάχες, αλλά θα τη βρούμε την άκρη, γυρνάει το ματσάκι.
Το πρόβλημα εξακολουθεί να μην είναι ο Λιάγκας, αλλά όλοι αυτοί που του δίνουν δουλειά, τηλεθέαση και διαφήμιση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου