Από το FBI, ως την Ελβετία τα πλοκάμια του Ρασπούτιν

http://www.avgi.gr/article/10811/10336089/apo-to-fbi-os-ten-elbetia-ta-plokamia-tou-raspoutin-8230-

Αυτός, παιδιά, δεν ήτανε ο Ρασπούτιν, ο εκατόγχειρ Βριάρεος, ο μυθικός γιος του Ουρανού και της Γαίας ήτανε...

Και κοίτα να δεις επίσης που ουδείς εδώ σ’ εμάς συγκινήθηκε κατ’ ελάχιστον. Ολόκληρο ογδοντάλεπτο τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ διεθνούς παραγωγής μάς προέκυψε, που αποκαλύπτει κατά τρόπο συγκλονιστικό το μέγα σκάνδαλο (που όσο να ‘ναι μας αφορά κιόλας), κι εμείς εδώ άκρα του τάφου σιωπή. Εντάξει, «είναι κι αυτή μια στάσις, νιώθεται»...

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Ουδέν των μεγάλων ελληνικών ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών έδειξε το ελάχιστο από το ντοκιμαντέρ του καναλιού RSI, της κρατικής ελβετικής τηλεόρασης. Ούτε η δημόσια τηλεόραση, εννοείται. Ουδεμία των μεγάλων ελληνικών εφημερίδων αναπαρήγαγε το παραμικρό. 

Το ντοκιμαντέρ που παρουσιάζει με εξαιρετική ενάργεια (με αποκαλυπτικές μαρτυρίες, «με χαρτιά και ντοκουμέντα»...) τη στρατηγική της Novartis προς προώθηση του προϊόντος της. Σε σχέση και εν αγαστή διαπλοκή με την πολιτική, την κρατική και την επιστημονική κοινότητα διαφόρων χωρών. Με πρωταγωνιστικό εν προκειμένω τον ρόλο της Ελλάδος. Ως χώρας «οδηγού» για την υπερτιμολόγηση των προϊόντων της εταιρείας.

Τσιμουδιά οι πάντες για τα πάντα. Παρά το έκδηλο ελληνικό ενδιαφέρον επί του θέματος. Εμείς εδώ, βλέπετε, οι ιθαγενείς, πρέπει απαραιτήτως να πειστούμε πως δεν πρόκειται παρά περί σκευωρίας. Κομμένης και ραμμένης και στημένης, από την αρχή έως το τέλος της, από τους αναρχοάπλυτους του ΣΥΡΙΖΑ.

Και καλά η Ν.Δ., καλά και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Από κοινού συμφέροντος ορμώμενα αμφότερα τα κόμματα του παραδοσιακού δικομματισμού, αλλά και με κατάδηλα τα συμπλέγματα ενοχής, έχουν κάθε λόγο να κάνουν πως δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν. 

Αλλά ο τύπος; 

Στον πυρήνα της αποστολής του οποίου χτυπάει κατ’ ευθείαν το ζήτημα; Πως είναι δυνατόν να σιωπά; Και πως, μετά απ’ αυτή του την στάση είναι σε θέση να αιτιολογήσει και να υποστηρίξει ακόμη κι αυτή την ύπαρξή του;

Ναι, αλλά σώζει ζωές...

Συγκλονίζουν, κυριολεκτικά συγκλονίζουν οι αποκαλύψεις του ελβετικού ντοκιμαντέρ. Εμφανίζοντας, δίχως υπαινικτικά μισόλογα, καθαρά και ξάστερα την έκταση και το βάθος της διαφθοράς. Της και πολιτικής διαφθοράς. Αποκαλύπτοντας εξάλλου το ασήκωτο βάρος το οποίο, ακριβώς ως εκ της σκανδαλώδους διαπλοκής, εκλήθησαν να επωμιστούν οι πολίτες για την προστασία της υγείας τους. Οι ευπαθέστερες προπάντων κατηγορίες των πολιτών. Και ναι, δεν μπορεί πλέον να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι πρόκειται για μέγα, για τεράστιο σκάνδαλο.

Όποιος τώρα προτιμά να πιστεύει ότι εδώ σ΄ εμάς δεν υπάρχουν πολιτικές αλλά και ποινικές επί του θέματος ευθύνες, δικαίωμά του. Ας αφεθεί στο περί πολιτικής σκευωρίας αφήγημα. Ας παρακολουθήσει με προσοχή τις διαδικασίες της περί τον Παπαγγελόπουλο Προανακριτικής Επιτροπής, αν θεωρεί ότι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Και ας τα βρει, από ’κεί και πέρα, με την συνείδησή του. Και με τη νοημοσύνη του...

Το γεγονός ότι ο δημοσιογραφικός σχολιασμός περιορίστηκε στην όντως προβληματική ατάκα του υπουργού Γεωργιάδη, ότι «μπορεί η Novartis να χρημάτιζε πολιτικούς, όμως έσωζε και ζωές», δεν είναι παρά ένα από τα παθογενή παρακολουθήματα της υπόθεσης. Τίποτα περισσότερο.

Το ζήτημα βρίσκεται στις ίδιες τις διαστάσεις του σκανδάλου. Του σκανδάλου η περί το οποίο έρευνα ολοκληρώνεται, από το FBI, στο αμέσως προσεχές διάστημα. Αλλά κι εδώ σ’ εμάς η δικαστική έρευνα υποτίθεται πως προχωρά. Όμως όντως προχωρά; Σε ποια έκταση; Σε τι βάθος; Με τι είδους επιρροές, με ποια, ενδεχομένως, προσκόμματα; Και με τι ρυθμούς;

Η καθ’ ημάς δικαστική έρευνα, για την εξέλιξη και για την κατάληξη της οποίας ο καθένας δικαιούται να διατηρεί αμφιβολίες. Σοβαρές ίσως αμφιβολίες. Είναι, βλέπετε, το «πολιτικό περιβάλλον» σήμερα που, όσο να ’ναι, δεν παρέχει και τις ισχυρότερες εγγυήσεις.
Ή μήπως όχι;