Η νεοφιλελεύθερη θεωρία για το σπάταλο κράτος -που πρέπει να μικρύνει για να μην είναι σπάταλο- είναι διαδεδομένη στη χώρα μας.
Υπέρμαχος αυτής της θεωρίας ήταν και παραμένει ο σημερινός πρωθυπουργός, ο οποίος ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην κυβέρνηση Σαμαρά, ελέω μνημονίων, προωθώντας το «λιγότερο κράτος», απειλούσε με απολύσεις τους δημοσίους υπαλλήλους και έκανε ό,τι μπορούσε για να τις πραγματοποιήσει.
Ο ίδιος άνθρωπος όταν έγινε πρωθυπουργός φρόντισε να φορτώσει το κόστος λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού με επιπλέον οικονομικά βάρη.
Σύμφωνα με το σημερινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας μας, το λεγόμενο «επιτελικό κράτος» που δημιούργησε στο μέγαρο Μαξίμου για να συγκεντρώσει υπό τον έλεγχό του όλες τις εξουσίες θα κοστίσει -σε βάθος τετραετίας- στον Ελληνα φορολογούμενο τουλάχιστον 38 εκατ. ευρώ, περισσότερο από ό,τι κόστισαν στην προηγούμενη κυβέρνηση οι μετακλητοί και αποσπασμένοι υπάλληλοι που εκείνη χρησιμοποίησε.
Αυτό το «επιτελικό κράτος» όμως δεν υπήρχε ούτε ως ιδέα σε καμία από τις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν. Αποτελεί πρωτοβουλία και πρωτοτυπία του Κυρ. Μητσοτάκη. Την ώρα που συμβαίνουν αυτά η κυβέρνηση και το «επιτελικό κράτος» του μεγάρου Μαξίμου προωθούν ένα εξοντωτικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, δηλώνοντας έτοιμοι να παραδώσουν στον ιδιωτικό τομέα τη ΔΕΗ, τα ΕΛΠΕ και ό,τι άλλο χρειαστεί, εφαρμόζοντας την άλλη όψη της θεωρίας για το σπάταλο κράτος.
Το κράτος, λένε, δεν μπορεί να είναι και να ξοδεύει ως επιχειρηματίας. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι δεν μπορεί να έχει κρατικές, ανταγωνιστικές επιχειρήσεις οι οποίες θα φέρνουν χρήματα στα ταμεία του και μέσω αυτών θα γίνεται κοινωνική πολιτική (π.χ. μέσω του ελέγχου των τιμών στην ηλεκτρική ενέργεια).
Είναι φανερό πως οι θεωρίες του Κυρ. Μητσοτάκη για σπάταλο κράτος έχουν ειδική εφαρμογή. Το κράτος, γι’ αυτόν, είναι σπάταλο όταν πρέπει να ξοδέψει για την κοινωνία, για τους πολίτες και για τους υπαλλήλους του στον υπόλοιπο κρατικό μηχανισμό.
Αλλά αυτό δεν ισχύει όταν εξαναγκάζεται να ξοδέψει για τον σημερινό πρωθυπουργό και για τον τρόπο με τον οποίο αυτός διαχειρίζεται την εξουσία του. Αρα για να προωθηθεί η πολιτική του λιγότερου κράτους προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων και σε βάρος της κοινωνίας, λεφτά υπάρχουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου