Τρεις βόμβες στα εργασιακά βάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη – Μπαίνουν (ξανά) στον «πάγο» οι συλλογικές συμβάσεις, μπλοκάρει η δυνατότητα προσφυγής στη Διαιτησία και δίνεται η δυνατότητα νόμιμης καθυστέρησης έως και 2 μηνιαίων μισθών στις επιχειρήσεις, ακόμη και αν δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
Τουλάχιστον 3 «βόμβες» στο ήδη αποσαθρωμένο -μετά από 3 διαδοχικά μνημόνια– πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων βάζει το πολυνομοσχέδιο που τέθηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε δημόσια διαβούλευση, αργά το βράδυ της Τετάρτης 11 Σεπτεμβρίου.
Όπως προκύπτει από την πρώτη ανάλυση του newsbreak.gr επί του περιεχομένου των 114 σελίδων του, διαφαίνεται ότι δίνεται «αβάντα» στις επιχειρήσεις να καθυστερούν νόμιμα έως και δύο μηνιαίους μισθούς, τίθεται ως βασική προϋπόθεση για την καθολική ισχύ των συλλογικών συμβάσεων το «ο.κ.» του εκάστοτε υπουργού Εργασίας και μπαίνει «φραγμός» στη δυνατότητα προσφυγής στη Διαιτησία (ΟΜΕΔ).
Πώς (δεν) θα κηρύσσονται γενικώς υποχρεωτικές οι συλλογικές συμβάσεις
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στο άρθρο 53 του νέου πολυνομοσχεδίου, εφόσον ψηφιστεί ως έχει, μια συλλογική σύμβαση εργασίας ή μια διαιτητική απόφαση θα κηρύσσεται γενικώς υποχρεωτική για τους εργαζομένους όλων των επιχειρήσεων ή των ειδικοτήτων που αφορά, μόνο υπό τους εξής όρους:
- α) Εφόσον καταρχάς υποβληθεί σχετικό αίτημα στον εκάστοτε υπουργό Εργασίας
- β) εάν ο εκάστοτε υπουργός κρίνει ότι μπορεί να γίνει το αίτημα δεκτό με βάση τις επιπτώσεις που θα προκαλέσει στην ανταγωνιστικότητα ενός, π.χ., κλάδου.
Ακόμη και εάν θα κηρύσσεται γενικώς υποχρεωτική μια συλλογική σύμβαση, θα εξακολουθεί να είναι «α λα καρτ». Από το πλαίσιο της θα μπορούν να εξαιρούνται «επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και βρίσκονται σε καθεστώς προπτωχευτικής ή παραπτωχευτικής ή πτωχευτικής διαδικασίας ή συνδιαλλαγής ή εξωδικαστικού συμβιβασμού ή οικονομικής εξυγίανσης».
«Stop» στη δυνατότητα προσφυγής σε Διαιτησία
Επίσης, όπως φαίνεται, μπαίνουν ισχυρά εμπόδια που θα καθιστούν επί της ουσίας αδύνατη την προσφυγή εργατικών σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
Στο άρθρο 53 του πολυνομοσχεδίου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «η προσφυγή στη Διαιτησία (θα) μπορεί να γίνεται σε οποιοδήποτε στάδιο των διαπραγματεύσεων με συμφωνία των μερών». Μονομερώς, σε Διαιτησία θα δύναται να προσφύγει, για παράδειγμα, ένα σωματείο, μόνο στις εξής περιπτώσεις:
- Εάν η συλλογική διαφορά αφορά επιχειρήσεις δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας,
- Εάν η συλλογική διαφορά αφορά στη σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας και αποτύχουν οριστικά οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των μερών και η επίλυση της επιβάλλεται από υπαρκτό λόγο γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος συνδεόμενο με τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας.
- Οριστική αποτυχία των διαπραγματεύσεων θα θεωρείται ότι υπάρχει, εφόσον σωρευτικά (i) έληξε η κανονιστική ισχύς τυχόν υπάρχουσας συλλογικής σύμβασης εργασίας και (ii) έχει εξαντληθεί κάθε άλλο μέσο συνεννόησης και συνδικαλιστικής δράσης, ενώ το μέρος που προσφεύγει μονομερώς στη διαιτησία, συμμετείχε στη διαδικασία μεσολάβησης και αποδέχθηκε την πρόταση μεσολάβησης.
Μάλιστα, ακόμη και μια διαιτητική απόφαση θα είναι άκυρη εφόσον «δεν (θα) περιέχει και πλήρη αιτιολογία σχετικά με τη συνδρομή των προϋποθέσεων που δικαιολογούν τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία»!
«Νόμιμη» η καθυστέρηση δεδουλευμένων 2 μηνών χωρίς αιτία!
Μεταξύ των «δώρων» προς τον ΣΕΒ φαίνεται ότι είναι και το περιεχόμενο του άρθρου 54.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο αυτό αναφέρεται ότι θα «θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου πέραν των 2 μηνών από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης».
Τι σημαίνει αυτό; Από την πρώτη ανάλυση προκύπτει ότι οι επιχειρήσεις, επί της ουσίας νόμιμα ή τουλάχιστον όχι παράνομα, θα δύνανται να καθυστερούν έως και 2 μηνιάτικα στους εργαζομένους τους, ακόμη και εάν δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου