Είναι ασύγγνωστη η ανακοίνωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για επαναφορά μιας ιδέας που απορρίφθηκε με έντονες αποδοκιμασίες προ επταετίας, ως σημερινού –ανύπαρκτου– σχεδίου για τον σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Μοιάζει απίστευτο ότι ο πρωθυπουργός πείσθηκε από την αναιμική ομάδα σαμαρικών πολιτευτών της πόλης και τη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού, που το μόνο που επιζητούν είναι μια... ρεβάνς.
Ηταν μόλις 24/1/17, όταν το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσιζε ομοφώνως να εγκρίνει τη μελέτη (βασισμένη στην κοινή πρόταση του δήμου Θεσσαλονίκης και της «Αττικό Μετρό Α.Ε.», του 2014) που είχε κατατεθεί και να προχωρήσει το έργο -μετρούσε ήδη 5 χρόνια καθυστερήσεων- με τη σωτηρία in situ των ανεπανάληπτων βυζαντινών ευρημάτων -ούτε στην Κωνσταντινούπολη δεν υπάρχουν αντίστοιχα-, με την ταυτόχρονη κατασκευή του σταθμού του Μετρό. Εργο παγκοσμίως μοναδικό.
Είχαν προηγηθεί, το 2013, η νικηφόρα προσφυγή που είχε καταθέσει ο Δήμος Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Αναστολών του ΣτΕ για την παραμονή των αρχαίων στον σταθμό και ένας μαραθώνιος του Χρήστου Σπίρτζη με ανάδοχο και «Αττικό Μετρό», και η τελική απόφαση του Αριστείδη Μπαλτά.
Μετά την επιτυχή, λοιπόν, υπέρβαση του κυκεώνα κοινωνικών εντάσεων, διαφωνιών, συζητήσεων και οικονομικών διαπραγματεύσεων, η ανακοίνωση του πρωθυπουργού: α) δικαιώνει με μια κουβέντα τούς εργολάβους σε μια υπόθεση την οποία ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ομολογεί ότι δεν γνωρίζει.
Πρόχειροι υπολογισμοί σήμερα οδηγούν σε πιθανές διεκδικήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και δυστυχώς τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να κάνουμε λάθος, β) στέλνει τη λειτουργία του Μετρό, αντί το 2020, στο 2023 (!), και γ) συνασπίζει εναντίον του ένα πολύχρωμο πολιτικό κοινό που θα ξαναδώσει λυσσαλέα μάχη για να ακυρώσει την καταστροφή.
Η υπόθεση μπορεί και να ενταχθεί στα μελλοντικά «Χρονικά των αλώσεων της Θεσσαλονίκης» (εκδόσεις Αγρα). Και θα βρεθεί τότε κάποιος Ιωάννης Καμινιάτης, Ιωάννης Αναγνώστης ή Ευστάθιος Θεσσαλονίκης να καταγράψει την υπόθεση αυτής της απόπειρας καταστροφής και των υπευθύνων.
Οσο για το δημόσιο πρόσωπο που θα λάβει την τελική απόφαση, θα κατονομαστεί ως παροιμιώδης «Φανίος», όπως επικαλείται στο Χρονικό του ο Ευστάθιος εκείνον τον παροιμιώδη αφελή τυφλό τραπεζίτη που άφηνε την πόρτα του ορθάνοιχτη, με αποτέλεσμα να τον ρημάζουν κυριολεκτικά οι κλέφτες. Μόνο που στην περίπτωσή μας κάποιος αφήνει ανοιχτό το δημόσιο ταμείο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου