Έγκλημα και Τιμωρία...-Γνωρίζω ότι η απόφασή σου έχει παρθεί αλλά η συνείδησή σου βρίσκεται ακόμα σε σύγχυση. Δείχνεις να έχεις δρομολογήσει το έγκλημα, αλλά ταυτόχρονα απορείς. Τι σε φοβίζει?

Giannis Sarantopoulos

Γνωρίζω ότι η απόφασή σου έχει παρθεί αλλά η συνείδησή σου βρίσκεται ακόμα σε σύγχυση. Δείχνεις να έχεις δρομολογήσει το έγκλημα, αλλά ταυτόχρονα απορείς. 

Τι σε φοβίζει? 

Που στηρίζεις την επιλογή σου? 

Γιατί ντρέπεσαι να πεις αυτό που σκέφτεσαι? 

Απεχθάνεσαι την αλήθεια από ντροπή, επειδή είναι γυμνή? 

Έμαθες τόσα χρόνια ξεβράκωτος (χωρίς ελπίδα) και τώρα ντρέπεσαι ντυμένος ( με προοπτική) ?

Γιατί εναλλάσσονται μέσα σου δυο αντικρουόμενοι χαρακτήρες? 

Κυριεύεσαι από την ηθική του ωφελιμισμού, χωρίς να ξέρεις αν πραγματικά θα ωφεληθείς. 

Δεν κάνεις ένα μικρό ασήμαντο εγκληματάκι με το να είσαι μηδενιστής.

 Γρήγορα θα έρθεις αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών σου. 

Η αληθινή τιμωρία δεν είναι αυτή που επιβάλεις εσύ στους άλλους, αλλά η ψυχική κόλαση πού επιβάλεις ο ίδιος στον εαυτό σου.

 Νιώθεις περήφανος για την επιλογή σου και ταυτόχρονα ντρέπεσαι για αυτήν. 

Η επιλογή σου έχει όνομα αλλά διστάζεις να το πεις. 

Ντρέπεσαι να πεις τι θα ψηφίσεις, διστάζεις να φωνάξεις το όνομά του γιατί ξέρεις ότι μειονεκτεί, ψηφίζεις το πρόγραμμά του που δεν ξέρεις, γιατί δεν στο είπε και συ δείχνεις να μη σε νοιάζει. 

Κρύβεσαι.

 Δεν γεμίζεις τις πλατείες, δεν χειροκροτείς, δεν χαίρεσαι, δεν μιλάς. 

Έχεις το ψυχρό, ανέκφραστο και εκδικητικό βλέμμα του τιμωρού, χωρίς να ξέρεις ποιον και γιατί τον τιμωρείς. 

Ζηλεύεις εμένα, που γεμίζω τις πλατείες, που ελπίζω, που οραματίζομαι, που μπορώ να μιλάω και να γράφω ελεύθερα και επώνυμα. 

Δεν φοβάμαι μη με μάθεις. 

Με ήξερες από παλιά. 

Με αντιπαθείς αλλά με χρειάζεσαι κιόλας.

 Στα δύσκολα.

 Δείχνεις απόμακρος, κλειστός χαρακτήρας και σχεδόν ακοινώνητος.

 Εγκληματείς γιατί νομίζεις ότι είναι για το καλό σου. 

Κλειδώνεις τη μνήμη σου για να πνίξεις τις ενοχές σου. 

Η κοινωνική αδικία σου είναι αδιάφορη. 

Το ίδιο και η δυστυχία, η πείνα και τα προβλήματα των άλλων.

 Αγανάκτησες όταν διαπράχτηκαν τα μεγαλύτερα οικονομικά εγκλήματα σε βάρος σου. 

Σήμερα δεν αγανακτείς που θα μείνουν ατιμώρητα με τη δική σου θέληση?

 Μήπως λοιπόν να στήσουμε και άγαλμα στη διαπλοκή? 

Ξέρεις όμως τι διαπιστώνω? 

Η ψύχραιμη λογική σου αρχίζει να σε εγκαταλείπει. 

Φαντάζεσαι πως όλοι σε υποψιάζονται ως τιμωρό της ζωής τους. 

Οι υπόλοιποι γύρω σου δεν σε βλέπουν ως ιδεολογικό αντίπαλο, αλλά πιστεύουν ότι είσαι άρρωστος ή ότι τρελάθηκες. 

Η μοναξιά σου γρήγορα θα γίνει αβάσταχτη! 

Βυθίσου λοιπόν στη σιωπή σου. 

Η οικονομική εξαθλίωση, η διαφθορά της δημόσιας διοίκησης, τα σκάνδαλα, δεν σε άγγιξαν. 

Οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες και τα οικονομικά τζάκια θα χαμογελάσουν ξανά, σε βάρος σου. 

Οι υπόλοιποι θα είμαστε την Παρασκευή Σύνταγμα.

 Ότι και να γίνει, εμείς θα χαμογελάσουμε.

 Και ξέρεις γιατί? 

Γιατί εμείς δεν θα χάσουμε ποτέ το δικαίωμα να δίνουμε νόημα στην κοινωνία, στην ιστορία, στη ζωή τη δική μας και του διπλανού μας!!!