Μπράβο στον Γιάννη του NBA. Αλλά μόνο σ' αυτόν. Στους φασιστονοικοκυραίους, μόνο ντροπή. Ακολουθεί μαρτυρία από τοίχο φίλου Σεπολιώτη:

 

 

Achilles M. Peklaris

"Αγαπητοί φίλοι στα Σεπόλια μένω από το 1989. 
Το σπίτι μου είναι 100 μέτρα από τις μπασκέτες του Γιάννη. 
Πήγαινα κι εγώ εκεί τη δεκαετία '90 να σπάσω τα πόδια μου στα τσιμέντα και τις λίμνες με τα νερά. Τον Γιάννη δεν τον θυμάμαι αλλά θυμάμαι τον πατέρα του γιατί ήταν ψηλός κι αυτός και μαύρος και προφανώς χαρακτηριστική φιγούρα για την γειτονιά. 

Θα ήθελα να πω στους Έλληνες να μην πανηγυρίζουν καθόλου για την επιτυχία του Γιάννη. Να ντρέπονται και να σιωπούν. 
Γιατί ελάχιστοι ήταν αυτοί που συμπεριφέρθηκαν σε αυτά τα παιδιά ως ελληνόπουλα και ισότιμα με τα υπόλοιπα. 
Ένας από αυτούς ήταν ο νεαρός Νίκος Παππάς του Παναθηναϊκού που τότε έπαιζε στον Πανελλήνιο και νοικιάζαμε στην οικογένεια του ένα σπίτι να μένουν. 

Οι γονείς βρίζαν τον προπονητή που έβαζε στην ομάδα τον μαύρο να παίζει και δεν έπαιζαν τα ελληνόπουλα. 
Τώρα όλοι αυτοί καμαρώνουν.

Σε λίγες μέρες η NIKE θα κάνει φιέστα στο γήπεδο των Σεπολίων και έχει αποκλείσει την περιοχή. Έβαψε τις τριγύρω πολυκατοικίες ως αντάλλαγμα που θα είναι για λίγες μέρες αποκλεισμένες λόγω σκαλωσιών και εγκαταστάσεων και σε αντάλλαγμα ορισμένοι ιδιοκτήτες απαίτησαν να τους αλλάξουν και τις τέντες για να μην σαμποτάρουν την εκδήλωση".

---

Αυτοί είμαστε, λοιπόν.

Θα μου πείτε "δεν τα ξέραμε";

Τα ζήσαμε και με το προσφυγικό:
Όταν ο Άραβας είναι φτωχός μετανάστης, Μόρια, κλωτσιές κι άβραστο φακόρυζο.
Όταν ο Άραβας είναι πλούσιος τουρίστας, Μύκονος, τεμενάδες και σαμπάνιες.