Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Ίσα λόγια, ντρέτα… Πριν αρκετά χρόνια, ένας τύπος υπερασπίστηκε τον καλύτερο φίλο του σε μια φασαρία, που αποδεδειγμένα είχε άδικο. Όταν μετά τη φασαρία και χωρίς να υπάρξουν θύματα, οι υπόλοιποι της παρέας ρώτησαν τον τύπο γιατί πήρε το μέρος του, εκείνος απάντησε ορθά-κοφτά: «είναι φίλος μου και έχει πάντα δίκιο».



 






 Αυτός ο εγωιστικός τρόπος δεν έδειξε ότι ο τύπος ήταν άδικος, αλλά ότι ήταν καλός φίλος. 
Είτε έχει δίκιο ένας δικό μας άνθρωπος είτε όχι, τουλάχιστον μπροστά στους άλλους, δεν υπάρχει δίλημμα. 

Τώρα κατ’ ιδίαν, αφού είναι δικός σου, μπορείς να τον στολίσεις με το πιο αυστηρό "κοσμητικό" επίθετο, την όποια προσβολή για να τον συνετίσεις ή να τον συμβουλέψεις, ώστε να καταλάβει το λάθος του και να μην το επαναλάβει.

Αυτή η μεροληψία υπέρ των δικό μας ανθρώπων, φίλων και γνωστών συνήθως συμβαίνει για να μην νιώθει κανείς ότι παλεύει μόνος του. 
Αυτό δεν είναι πάντα καλό. 
Επαναλαμβάνοντας το ίδιο λάθος, και πάλι παίρνεις το μέρος του με βαριά καρδιά όμως. 

Το θέμα είναι όταν έχει αποδεδειγμένα δίκιο τι κάνεις; 
Σε αυτή την περίπτωση, με νύχια και με δόντια, προσπαθείς να υπερασπιστείς όχι μόνο το φίλο σου, αλλά και την αλήθεια που πρεσβεύει. 
Πιστεύω, ότι είναι ανθρώπινο και κατανοητό χωρίς να είναι απαραίτητα λογικό. 
Μπορεί να είναι και αυτό που ονομάζουμε έμφυτο αλτρουισμό. 
Αυτά βέβαια ισχύουν για τους φίλους και τους συντρόφους και όχι για τις “συμμορίες” που έχουν κυρίως ατομικά οικονομικά οφέλη και συμφέροντα.

Από τη στιγμή που ο Πολάκης ανέλαβε το πόστο του στο υπουργείο Υγείας, μπήκε στο στόχαστρο όλων εκείνων που “έμεναν Ευρώπη” αλλά “κατσικώθηκαν Ελλάδα”. 

Και όταν άρχισαν να εμφανίζονται ένα-ένα τα σκάνδαλα με τις φαρμακοβιομηχανίες, την κακοδιαχείριση, το ξεπούλημα των νοσοκομείων και των υπηρεσιών και κόπηκαν οι χρηματοδοτήσεις μαζί με το βήχα τους, ο Πολάκης έγινε ο αγροίκος, ο απολίτιστος, ο αμόρφωτος, ο ελεεινός, ο τρισάθλιος και η κόπρος του Αυγεία, που δεν ταιριάζει στα σαλόνια της πολιτικής εξουσίας και της υψηλής ραπτικής.

Ο Πολάκης, φαίνεται να είναι εκείνος ο “φίλος” του καθενός μας, που έχει δίκιο, αλλά μένει να παλεύει μόνος του τα τέρατα και τα παράσιτα της κοινωνίας. 

Δείχνει να διαθέτει έναν αξιακό κώδικα, που του υπαγορεύει να θεωρεί και να πράττει με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. 
Γι’ αυτό κύριοι και κυρίες του Σύριζα, αντί να προσπαθείτε να μην τσαλακώσετε το προεκλογικό σας προφίλ με εκφράσεις του τύπου “ο Πολάκης ναι μεν έχει δίκιο και καλά κάνει τη δουλειά του, αλλά εγώ δεν θα χρησιμοποιούσα τον ίδιο τρόπο” ή “έλα μωρέ τα έχετε βάλει όλοι με τον Πολάκη”, υπερασπιστείτε και προστατεύστε τους φίλους και τους συντρόφους σας, ειδικά όταν έχουν δίκιο και λειτουργούν για το δημόσιο συμφέρον
Υποτίθεται, ότι οι αριστεροί χαρακτηρίζονται από συντροφικότητα και αλληλεγγύη για ένα κοινό όραμα, έναν κοινό αγώνα για το δημόσιο συμφέρον και την κοινωνική ευημερία.

Τον Πολάκη προσωπικά δεν τον γνωρίζω, αλλά λόγω καταγωγής ξέρω τους Κρητικούς και τι πάστας άνθρωποι είναι, ειδικά οι Σφακιανοί. 
Θεωρώ πως δεν σας έχει και καμιά ανάγκη. 
Ό,τι κάνετε για το δικό σας το καλό θα γίνει.
 Και όπως λένε κάτω, ίσα λόγια, ντρέτα… εκεί στο Σύριζα πράξτε το καθήκον σας και προφυλάξτε τον Πολάκη, αν φυσικά θέλετε να υπάρξουν και στο μέλλον δέκα Πολάκηδες. 
Διαφορετικά, ετοιμαστείτε να υποδεχτείτε τους “δέκα Παπασταύρου” που ευχήθηκε ο Σαμαράς.    
*Ο Ευάγγελος Κωνσταντέλος είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας / Εικαστικός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου