Και μπορεί απέναντι στον θάνατο να είμαστε όλοι ίδιοι και όλοι να πεθαίνουμε, αλλά ο Θέμος φρόντιζε να μην είμαστε όλοι ίδιοι στη ζωή

Από Κώστας Παπαντωνίου

«Ο Θέμος διαπόμπευε. Ο Θέμος εκβίαζε. Ο Θέμος έκανε πρωτοσέλιδο το αίμα του Παύλου που δολοφονήθηκε από χρυσαυγίτες. Ο Θέμος έκανε πολλά Πρώτα Θέματα χαιδεύοντας τους Χρυσαυγίτες. Ο Θέμος έγραφε ψέματα. Πολλά ψέματα. Του τ' αποδείκνυαν, τα αποκαθιστούσε με χαμένα μονόστηλα λίγων λέξεων.

Ο Θέμος μισούσε τους μετανάστες και μισούσε τους γκέι. Οι βιαστές ήταν μόνο Ινδοί, Πακιστανοί από το Μπαγκλαντές. Οι έλληνες βιαστές είχαν απλά μια κακιά στιγμή.

Ο Θέμος λάτρευε τον σεξισμό. Ξεφτίλιζε γυναίκες στις εκπομπές του και πρόβαλλε τη χυδαιότητα. Ο Θέμος λάτρευε τη μισανθρωπιά. "Εμείς φταίμε που κάναμε ανθρώπους τους Αλβανούς και τους Αριστερους", έγραφε. "Έχετε να χάσετε τέσσερις ολόκληρες ώρες; Να πάτε να δείτε τη λίστα του Σίντλερ. Μέχρι και τα ελάχιστα γυμνά που έχει είναι φούρνου..." έλεγε.

Ο Θέμος έβγαλε λεφτά. Πολλά λεφτά. Στήριξε και στηρίχθηκε όσο λίγοι από τη διαπλοκή. Και όταν τον πιάσαν με τη γίδα στην πλάτη, προσπάθησε πάλι βρώμικα και με κάθε μέσο να απαλλαχθεί των ευθυνών του.

Ο Θέμος, ο Θέμος, ο Θέμος...

Για όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, πολεμούσαμε πολλοί τη δημοσιογραφία του (μέσα σε αδιανόητα πολλά εισαγωγικά). Όσο ήταν ζωντανός, ήμασταν πάντα απέναντι στην αισχρότητά του. Πάντα απέναντι στο Πρώτο Φλέμμα του. Καλούσαμε τον κόσμο να γυρίσει την πλάτη στην εφημερίδα και αποδομούσαμε όσα με γκεμπελική τεχνική διέδιδε.

Τώρα που είναι νεκρός, απλά έχει τον επικήδειο που του αξίζει και τίποτα περισσότερο. Μη μας ζητάτε να κλάψουμε, πόσω μάλλον να ξεχάσουμε και να σιωπήσουμε. Όπως δεν το κάναμε και όσο ζούσε.

Και μπορεί απέναντι στον θάνατο να είμαστε όλοι ίδιοι και όλοι να πεθαίνουμε, αλλά ο Θέμος φρόντιζε να μην είμαστε όλοι ίδιοι στη ζωή.

Γι' αυτό και κάποιοι πεθαίνουν σε κλινικές της Ελβετίας και κάποιοι πολλοί περισσότεροι, ξεροσταλιάζοντας σε διαδρόμους. Γι' αυτούς τους πολλούς, ναι, όσα δάκρυα θέλετε.»