Ας δούμε λίγο το εξής σχήμα: τα μνημόνια έρχονται, οι διαφημίσεις στα κανάλια πέφτουν ραγδαία, η κρίση δημιουργεί ευκαιρίες, αρχίζουν και ξεφυτρώνουν ενεχυροδανειστήρια παντού, να και οι διαφημίσεις και τα τελεμάρκετινγκ στα κανάλια, να και ο σταρ των ενεχυροδανειστηρίων, διαφημίσεις, διαφημίσεις, διαφημίσεις, ψίχουλα ίσως σε σχέση με παλιά, αλλά εν πάση περιπτώσει χρήμα που πέφτει, τα ίδια κανάλια την ίδια ώρα μιλούν για την αύξηση της εγκληματικότητας, για αιματηρές ληστείες σε σπίτια, εγκληματικότητα, ανασφάλεια, ανομία, ζούγκλα, έρχονται στη χώρα μας και μας σφάζουν,
«Είναι η ασφάλεια, ηλίθιε» που λέει κι η Σώτη, ληστείες που διοχετεύουν χρυσό σε τύπους σαν αυτόν που διαφημίζουν τα κανάλια, σαν αυτόν που ρίχνει χρήμα στα κανάλια, χρήμα που φαίνεται πως βγάζει σε μεγάλο βαθμό λιώνοντας χρυσό από τις αιματηρές ληστείες. Κάπως έτσι οι αιματηρές ληστείες αιμοδοτούν τα κανάλια τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε ειδησεογραφικό, κάπως έτσι το αίμα μεταγγίζεται εν συνεχεία στο ιδεολογικό, Αίμα – Τιμή – Χρυσή Αυγή.
Έζησες πάνω απ’ τις δυνάμεις σου; Έμαθες να ζεις με δανεικά; Δεν ήσουν αρκετά ανταγωνιστικός ως άτομο ώστε να τα βγάζεις πέρα σε συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού; Κάποια στιγμή το πάρτι τελείωσε.
Έπρεπε να βρεις τρόπο να τα βγάλεις πέρα. Ό,τι τιμαλφή είχες μπορούσες να πας να αφήσεις σε αυτά τα ευαγή καταστήματα. Κι αυτά ράβδοι χρυσού θα γίνονταν που θα πηγαίναν μετά στην Τουρκία. Ληστευθέντα και αλήστευτα τιμαλφή, όλα στο κοινό χυτήριο. Κλεπταποδόχοι και νεοναζί, όλοι στο κοινό πλυντήριο.
Ακολούθα τα χρήματα.
Ακολούθα την ιδεολογία.
Ακολούθα τη ροή των χρημάτων.
Ακολούθα τη ροή των ιδεών.
Ακολούθα τη φτωχοποίηση. Ακολούθα την αφαίμαξη.
Ακολούθα το αίμα.
Ακολούθα την καθαρότητά του.
Ακολούθα την καθαρότητα του εθνικού μας αφηγήματος στην εκπαίδευση.
Ακολούθα την καθαρότητα των εθνικών μας δικαίων.
Ακολούθα την καθαρότητα των συνθημάτων: η Μακεδονία είναι ελληνική.
Μόνο.
Και πάντα.
Και τίποτα άλλο.
Ακολούθα την καθαρότητα της χώρας από τις ορδές των λάθρο.
Ακολούθα τα κέντρα στα οποία τελικά τους κλείσαμε επιτυχώς. Ακολούθα την Μόρια.
Ακολούθα την λυτρωτική συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας για κλείσιμο των συνόρων και πάγωμα των ροών. Ακολούθα την κυβερνώσα αριστερά που τα κατάφερε.
Ακολούθα το πως τελείωσε την μια δουλειά μετά την άλλη χωρίς να κουνηθεί φύλλο. Ακολούθα τη διαφορά μεταξύ κέντρων φιλοξενίας προσφύγων και στρατοπέδων συγκέντρωσης του παλαιού καθεστώτος. Ακολούθα το τέλος των μνημονίων. Ακολούθα τον ένα θρίαμβο μετά τον άλλον. Ακολούθα την μη περικοπή των συντάξεων. Ακολούθα ένα ακόμη χρόνο κοινωνικού μερίσματος. Ακολούθα όμως κατ΄εξαίρεση τα τελευταία μη ειρωνικά, ακολούθα τα ως ανάσες ζωής.
Ακολούθα το Καστελόριζο. Ακολούθα το Βrexit. Aκολούθα τον Τραμπ. Ακολούθα τον Ουρμπάν. Ακολούθα τον Σαλβίνι. Ακολούθα τον Μπολσονάρου. Ακολούθα το νικητήριο Βίζενγκραντ. Ακολούθα τα ρεύματα της εποχής. Ακολούθα το αύριο. Ακολούθα την κότα που έκανε το αυγό και το αυγό που έκανε την κότα. Ακολούθα το φίδι έξω απ’ το αυγό. Ακολούθα τις ολοένα και πιο ασθενείς κατά τόπους αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες. Ακολούθα την ανακατανομή του πλούτου. Ακολούθα την ανακατανομή του τρόπου διάχυσης των πληροφοριών και των ιδεών.
Ακολούθα την διαχρονική μητέρα όλων μαχών, την μάχη που διεξάγεται πάντα σε δύο πεδία, στο μυαλό και στο στομάχι. Ακολούθα τις σκέψεις του μυαλού σου και δες που σε οδηγούν. Ακολούθα το άνοιγμά του. Ακολούθα τους φόβους σου.
Ακολούθα τις προκαταλήψεις σου. Ακολούθα τα τυφλά σου σημεία. Ακολούθα τις υλικές σου συνθήκες. Ακολούθα τον τρόπο που ζεις. Ακολούθα το κάθε μέρα σου. Ακολούθα το πως ζεις κάθε μέρα. Ακολούθα το τι χρειάζεται να κάνεις για να μπορείς να ζεις κάθε μέρα. Ή το τι δεν χρειάζεται. Ακολούθα το βλέμμα σου στο τι χρειάζονται να κάνουν οι άλλοι γύρω σου για να μπορούν να ζουν κάθε μέρα.
Ακολούθα τους σε άλλα μέρη του κόσμου. Ακολούθα το πως συγκεντρώνεται ο πλούτος που. Ακολούθα το πως εξαπλώνεται η φτώχεια που.
Ακολούθα την ανάγκη για νόημα. Ακολούθα την ανάγκη για ιδέες που σε πηγαίνουν πέραν της καθημερινής επιβίωσης. Ακολούθα την ανάγκη για πηγές δύναμης, συγκίνησης, κοινότητας. Ακολούθα την ανάγκη που έχει ο κάθε άνθρωπος να νιώθει καλά με τον εαυτό του και καλά με τους άλλους γύρω του.
Ακολούθα την ανάγκη κάθε ανθρώπου για προσωπική και συλλογική ταυτότητα.
Ακολούθα το ερώτημα αν αυτή η ταυτότητα προκύπτει φυσικότερα από την παραδοχή ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε λίγο πολύ το ίδιο πράγμα, επιθυμούμε λίγο πολύ τα ίδια πράγματα από τη ζωή και φοβόμαστε λίγο πολύ τα ίδια πράγματα από τη ζωή, ή, αντίθετα, από την παραδοχή ότι οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας και η διαφορά μας προκύπτει κατεξοχήν από τη γλώσσα μας, τη θρησκεία μας, τη φυλή μας, τις παραδόσεις μας, το αίμα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου