Ο Βορίδης δεν εκπροσωπεί μια αιρετική συνιστώσα της Ελληνικής δεξιάς, αλλά καθιερώνεται πλέον ως ο πιο μαχητικός, δυναμικός και καταρτισμένος «διανοούμενος» στην Ελλάδα του παγκοσμιοποιημένου Νεοφιλελευθερισμού.
Είναι η ψυχή και η φωνή μιας διευρυμένης ηγετικής ομάδας που διαμορφώνει το ιδεολογικό πλαίσιο του μεταμοντέρνου συντηρητισμού όχι ως μια φράξια μέσα στην Νέα Δημοκρατία, αλλά ως ο ηγέτης ενός ταξικού μετώπου της παρασιτικής οικονομικής χούντας των ολιγαρχών και των οικογενειών που ξεκίνησε το ταξίδι της μετά τον εμφύλιο, γιγαντώθηκε την περίοδο του στρατιωτικού καθεστώτος του Παπαδόπουλου και εδραίωσε την κυριαρχία της στην μεταπολίτευση.
Η Ελλάδα του Παττακού και η Χιλή του Πινοσέτ υπήρξαν τα πειραματόζωα εφαρμογής των οικονομικών μοντέλων της σχολής του Σικάγου πολύ πριν εφαρμοστούν στις ΗΠΑ και στην μεγάλη Βρετανία από τον Ρήγκαν και την Θάτσερ και καταστεί ο νεοφιλελευθερισμός το κυρίαρχο δόγμα στην παγκόσμια οικονομία.
Απαραίτητη όμως προϋπόθεση για να εδραιώσει την κυριαρχία του στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η συντριβή της αριστεράς, αλλά η πλήρης εξαφάνιση της κοινωνικής δεξιάς την οποία θεωρεί εμπόδιο και μία ιδεολογία που έχει εκφυλιστεί από τις ιδέες της αριστεράς.
Η παραδοσιακή Ευρωπαϊκή κοινοβουλευτική Χριστιανοδημοκρατία έπρεπε να αλωθεί για να απορρυθμιστεί το κοινωνικό μεταπολεμικό μοντέλο.
Ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός του ιδεολογικού μετώπου έχει πλέον αναδείξει τον Μάκη Βορίδη ως τον πλέον επιφανή του ηγέτη και το μεταλλαγμένο νεοφιλελεύθερο πολιτικό υβρίδιο της Φώφης και του Βενιζέλου ως τον πιο σταθερό σύμμαχο.
Οι σημερινές δηλώσεις του Γ. Ραγκούση δεν αφήνουν πλέον περιθώρια για φαντασιώσεις.
Το αφήγημα του ΚΙΝΑΛ εξάλλου δεν έχει σχέση με την πολιτική, προσπαθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε όποιον προκύψει αρκεί να εκτιμηθεί ο διαχειριστικός του ρεαλισμός και ο υψηλός του επαγγελματισμός.
Ένας άχαρος ρόλος που δεν προσφέρεται για συγκινήσεις και άλματα.
Όσον αφορά τον Μητσοτάκη απλά γοητεύεται από τον ρόλο του τροχονόμου δίπλα βέβαια στον Βορίδη. Δεν αξίζει και κάτι παραπάνω αν θέλουμε να μιλήσουμε με όρους αξιοκρατίας.
Εξάλλου η έκκληση προς τον Μητσοτάκη για τον θεσμικό αποκλεισμό των ελαττωματικών ιδεών της αριστεράς σήμερα και στο μέλλον όποιον πάρει ο χάρος, μόνο ως μια ευγενική παράκληση δεν μπορεί να θεωρηθεί σε ένα υποτίθεται πολιτικό ηγέτη.
Είναι σαφές το νόημα της εντολής προς τον Κυριάκο εάν τον ενδιαφέρει να συνεχίσει απλά να προεδρεύει…
Ο Βορίδης δεν έχει καταλάβει ότι προκαλεί τα δημοκρατικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας που έχει από το παρελθόν οδυνηρές εμπειρίες στέρησης των δημοκρατικών ελευθεριών από τα αυταρχικά καθεστώτα που τον εμπνέουν και πολύ πρόσφατες από την οικονομική καταστροφή στην πατρίδα μας που επέφεραν τα προγράμματα διάσωσης που του επέβαλαν οι μηχανισμοί του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Ο παράδεισος του Βορίδη είναι απλά η εικόνα της σημερινής Ελλάδας.
Οι δηλώσεις Βορίδη δεν είναι ένα ατυχές γεγονός, είναι η πραγματική διάσταση της πολιτικής σύγκρουσης το επόμενο διάστημα. Είναι πλέον σαφές ότι οι διαχωριστικές γραμμές έχουν αρχίσει να μετατοπίζονται και οριοθετούν απέναντι στο ατύχημα ένα ευρύτερο πολιτικό φάσμα δημοκρατικών πολιτών που θα προκαλέσουν τριγμούς στο πολιτικό σύστημα.
Ο Τσίπρας πλέον δεν είναι ο ηγέτης ενός κόμματος αλλά ο θεσμικός παράγοντας που έχει την ηθική και πολιτική ευθύνη να προστατέψει το Δημοκρατικό πολίτευμα και τον κοινοβουλευτισμό από τον κάθε Βορίδη και τους συνοδοιπόρους του.
Οι νεοφιλελεύθεροι είναι εναντίον του κοινωνικού κοινοβουλευτικού κράτους.
Ο Βορίδης δεν κρύβεται πίσω από ταμπέλες.
Ο άνθρωπος είπε απλά αυτό που πιστεύει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου