Το να θρηνείς όμως πάνω από 80 νεκρούς, να υπάρχουν γονείς που έχασαν μικρά παιδιά κατ’ αυτό τον τραγικό τρόπο και να γίνεται κάθε είδους σπέκουλα, από τον αριθμό των νεκρών και των αγνοουμένων –λες και κάποιους διακατέχει μια αγωνία να φτάσουν οι νεκροί στο τριψήφιο νούμερο, στο οποίο επιμένουν εδώ και μέρες διάφοροι αναρμο-αρμόδιοι– μέχρι ανώνυμες επιστολές που εκμεταλλεύονται την τραγωδία μιας μητέρας και φωτογραφίες πτωμάτων από επίσημο συνδικαλιστικό όργανο στον χώρο της υγείας δεν το λες πια ούτε καιροσκοπισμό ή εκμετάλλευση, ούτε καν ανοησία. Πρόκειται απλώς για καταισχύνη! Πρόκειται για προπαγάνδα που κυριολεκτικά πατά πάνω σε πτώματα – με λίγα λόγια, πρόκειται για σκύλευση νεκρών!
Ουδείς επιθυμεί ύστερα από μια τέτοια τραγωδία με τόσους νεκρούς να μην αποδοθούν ευθύνες, ποινικές και πολιτικές, όπου υπάρχουν και σε όποιο επίπεδο. Και ουδείς πιστεύει ότι σε τέτοιες καταστάσεις και με τέτοια αποτελέσματα όλα γίνονται τέλεια, χωρίς την παραμικρή αστοχία, παράλειψη ή και λάθος. Εδώ όμως δεν μιλάμε καν για πολιτική προπαγάνδα. Πλέον μιλάμε για περιφορά πτωμάτων με φωτογραφίες, ανώνυμα κείμενα και δελτία Τύπου που ξεπερνούν κάθε όριο λογικής αλλά και στοιχειώδους ανθρωπιάς.
«Κρύβουν νεκρούς»!
Το μακάβριο παιχνίδι των εντυπώσεων με το αν η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός γνώριζαν ή όχι από το βράδυ της Δευτέρας ότι υπάρχουν νεκροί στο Μάτι το ξεκίνησε η αντιπολίτευση, και δη η αξιωματική, και το αναπαρήγαγε φυσικά μερίδα του Τύπου – με την ευφάνταστη ατάκα «κρύβουν νεκρούς»! Λες και μπορεί κανείς να κρύψει τους νεκρούς. Οταν ακόμη και πυροσβέστες που πάλευαν στην περιοχή και ήρθαν αντιμέτωποι με τραγικές καταστάσεις δεν μπορούσαν στην αρχή να ξεχωρίσουν εάν επρόκειτο για νεκρούς ανθρώπους ή όχι. Και παρά το γεγονός ότι κυβερνητικοί παράγοντες δήλωσαν επίσημα ότι υπήρχαν πληροφορίες, αλλά ανεπιβεβαίωτες, για νεκρούς.
Μπορεί να υποθέσει κανείς –και να το σχολιάσει όπως νομίζει– ότι η αντιπολίτευση, προκειμένου να κρίνει και να κατακρίνει τους χειρισμούς της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της πυρκαγιάς και των συνεπειών της, χρησιμοποιεί ακόμη και αυτό το απίστευτο επιχείρημα –«κρύβουν νεκρούς»– για να ενισχύσει τα επιχειρήματά της. Το να διακινεί όμως το επίσημο σωματείο των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας φωτογραφία νεκρού σε νοσοκομείο, και να υπερηφανεύεται μάλιστα γι’ αυτό, ξεπερνά κάθε φαντασία, ακόμη και την πιο νοσηρή, και μόνο η Δικαιοσύνη μπορεί να επιληφθεί μιας τέτοιας αθλιότητας!
Συγκεκριμένα, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων, η γνωστή μας ΠΟΕΔΗΝ (γνωστή για την… αλλεργία της στα σκάνδαλα στον χώρο της υγείας, όπως στην υπόθεση του ΚΕΕΛΠΝΟ αλλά και στο μέγα σκάνδαλο Novartis, για το οποίο –αν και λαλίστατη– δεν έχει πει κουβέντα), εξέδωσε δελτίο Τύπου με τον τίτλο «Φωτογραφία ντοκουμέντο για την ώρα που έφθασε ο πρώτος νεκρός από την πύρινη λαίλαπα στο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ Νοσοκομείο».
Και συνεχίζει με υπερηφάνεια, σαν να επρόκειτο για… παπαράτσι που έβγαλε αποκλειστικό λαβράκι: «Διαθέτουμε φωτογραφία ντοκουμέντο για την ώρα που έφθασε ο πρώτος νεκρός από την πύρινη λαίλαπα στο Νοσοκομείο ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ, την οποία θα καταθέσουμε στον Εισαγγελέα που διερευνά την υπόθεση εάν κληθούμε». Σημειώνεται μάλιστα η ακριβής ώρα, σύμφωνα με την ΠΟΕΔΗΝ: 23.03. Και όλα αυτά για να «φρεσκάρουν», όπως λένε, τη μνήμη του διοικητή του Σισμανόγλειου, ο οποίος είχε ερωτηθεί σχετικά και είχε απαντήσει ότι δεν μπορεί να επιβεβαιώσει την ακριβή ώρα που έφτασε ο πρώτος νεκρός στο νοσοκομείο του, επειδή εκείνες τις στιγμές υπήρχαν «προσαγωγές ασθενών, εγκαυματίες, διασωληνώσεις».
Ο απώτερος στόχος της ΠΟΕΔΗΝ προφανώς είναι να συμμετάσχει ενεργά στη μακάβρια σπέκουλα των ημερών και κυρίως να… κλέψει λίγη από τη δόξα των τυμβωρύχων! Παρεμπιπτόντως, μια και η ίδια η ΠΟΕΔΗΝ, που διανέμει φωτογραφίες πτωμάτων στον Τύπο, διατείνεται με ευσυνειδησία ότι θα καταθέσει τη φωτογραφία και στον εισαγγελέα που διερευνά την υπόθεση, «εφόσον μας καλέσει», τίθεται ένα ερώτημα: επιτρέπεται να φωτογραφίζει κανείς νεκρούς με το κινητό του μέσα σε θάλαμο του τμήματος Επείγοντων Περιστατικών ενός νοσοκομείου; Μήπως η ΠΟΕΔΗΝ έχει μπερδέψει τον ρόλο της με αυτόν των ιατροδικαστών; Ας απαντήσουν στους συγγενείς του νεκρού…
Η ανώνυμη-επώνυμη της κυρίας «Αννίτα Π.»
Μέσα στον θρήνο, και μάλιστα τον βουβό, τον αξιοπρεπή θρήνο των συγγενών που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα ξαφνικά άρχισε να αναπαράγεται από μερίδα του Τύπου ένα κείμενο –ανώνυμο– που συνοδευόταν από τις εκφράσεις «γροθιά στο στομάχι» και άλλα παρεμφερή. Επρόκειτο για ένα κείμενο-επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που δημοσιεύτηκε αρχικά στην ιστοσελίδα The President, η οποία σχετίζεται με τον Γιώργο Μουρούτη, πρώην στενό συνεργάτη του Αντώνη Σαμαρά. Ως συγγραφέας φέρεται μια κυρία «Αννίτα Π.», η οποία εμφανίζεται ως φίλη μιας από τις τραγικές οικογένειες της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους θεωρεί πλέον «προσωπικό της εχθρό» τον Τσίπρα.
Οσοι διάβασαν αρχικά την επιστολή… κόλαφο της «Αννίτας Π.» δεν μπόρεσαν παρά να αναρωτηθούν πώς ένα πρόσωπο που έχασε δικούς του ανθρώπους στην πυρκαγιά και πενθεί μικρά παιδιά ανακατεύει τον πόνο και τον θυμό του με το… brain drain και την επιχειρηματικότητα! Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η εν λόγω κυρία επέλεξε να κάνει αντιπολίτευση εκμεταλλευόμενη το πένθος μιας οικογένειας με τον πλέον τρισάθλιο τρόπο.
Κάθε πολίτης σε αυτήν τη χώρα έχει δικαίωμα να θυμώνει και να κατακρίνει με τα πιο σκληρά λόγια έναν πολιτικό – δημοκρατία έχουμε. Ουδείς όμως, πόσω μάλλον όταν δηλώνει φίλος μιας οικογένειας, έχει το δικαίωμα να αναγκάζει μια μητέρα που έχασε στην πυρκαγιά με τρόπο τραγικό τα δύο της μικρά παιδιά και τον σύζυγό της να βγαίνει μέσα στο πένθος της και να ζητά με επιστολή της στα ΜΜΕ να τη σεβαστούν και να αποσύρουν πιθανά κείμενα ή αναρτήσεις που αφορούν άμεσα ή έμμεσα την οικογένειά της και δεν έχουν αναρτηθεί με την έγκρισή της.
Η αποκάλυψη του Documentonews.gr ότι η «Αννίτα Π.» δεν είναι άλλη από τη σύζυγο του δημοσιογράφου Μπάμπη Παπαπαναγιώτου, συμβούλου επικοινωνίας του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη, αφού ο ίδιος ο σύζυγός της εξάλλου, εμμέσως πλην σαφώς, το παραδέχτηκε, δεν αλλάζει σε τίποτα την αθλιότητα που διαπράχθηκε εις βάρος του πένθους! Αναδεικνύει όμως τι θεωρούν ορισμένοι «επικοινωνία» και αντιπολιτευτική προπαγάνδα επί πτωμάτων – γιατί πολιτική δεν τη λες…
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο θλιβερή, με τον σύμβουλο επικοινωνίας κ. Παπαπαναγιώτου να αρνείται τελικά ότι η συγγραφέας του κειμένου έχει σχέση με τη σύζυγό του και να απειλεί με μηνύσεις, επιδιδόμενος σε αστεϊσμούς εφήβου μέσω τιτιβισμάτων στο Twitter. Η αλήθεια είναι ότι τ αλήθεια είναο σφάλμα, κύριε σύμβουλε και κυρία «Αννίτα Π.», δεν είναι δικό σας. Γιατί, πολύ απλά, όπως σχολίασε και η Ελενα Ακρίτα, το ανώνυμο δεν αναπαράγεται – τελεία και παύλα, για να μην ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε…
«Δεν λένε αριθμό αγνοουμένων»
Μπροστά στα όσα αναφέρθηκαν ανωτέρω, το τελευταίο μοιάζει και με πταίσμα! Ωστόσο περιλαμβάνεται και αυτό στο επικοινωνιακό παιχνίδι εντυπώσεων που παίχτηκε –με τη συμμετοχή και μερίδας του κλάδου μας, βεβαίως– πάνω στην αγωνία και στον φόβο, πρωτίστως των συγγενών και δευτερευόντως ενός ολόκληρου λαού. Η επιμονή να μάθουμε τον αριθμό των αγνοουμένων από την πρώτη μέρα της επίσημης ανακοίνωσης για νεκρούς. Και αυτό ενώ ακόμη ακούγαμε σε ζωντανή σύνδεση ανθρώπους να αναζητούν αγαπημένα τους πρόσωπα, τις πρώτες ώρες της τραγωδίας, μέσα στην παραζάλη και την αγωνία τους, όχι στις αρμόδιες υπηρεσίες αλλά στα κανάλια…
Η εμμονή να καταλήξουμε σε αριθμό τριψήφιο, όπως έλεγαν ξανά και ξανά διάφοροι αναρμο-αρμόδιοι, που εμπόδιζε την κοινή λογική να σκεφτεί ότι δεν μπορεί να δοθεί επισήμως αριθμός αγνοουμένων όταν έχεις νεκρούς τα στοιχεία των οποίων δεν έχουν ταυτοποιηθεί. Και όταν γνωρίζεις πως αυτό γίνεται μόνο με τη μέθοδο της λήψης DNA και απαιτεί κάποιες μέρες.
Και άρχιζαν τα «μαθηματικά του τρόμου»: τόσοι οι νεκροί, τόσοι οι τραυματίες, πάνω από τόσοι οι αγνοούμενοι! «Μα, αν οι αγνοούμενοι είναι μέσα στους νεκρούς, που δεν έχουν ακόμη αναγνωριστεί; Μπα, να δεις που θα φτάσουμε σε τριψήφιο αριθμό νεκρών»…
Τις πρώτες μέρες αυτής της τραγωδίας όλοι αναγνωρίσαμε την εθνική ομοψυχία του πολιτικού μας συστήματος και την αποφυγή μικροπολιτικών αντιπαραθέσεων την ώρα που θρηνούσαμε νεκρούς και προσπαθούσαμε να συνέλθουμε από το σοκ της καταστροφής. Μόνο που η σοβαρότητα, ο σεβασμός σε νεκρούς και σε αυτούς που μείναν πίσω και η ειλικρινής προσπάθεια απόδοσης ευθυνών, όπου κι αν αυτές ανήκουν, κράτησαν πολύ λίγο, δυστυχώς. Δεν περίμεναν ούτε τις κηδείες των νεκρών, που τους περιέφεραν βάναυσα σε κείμενα-«κολάφους» και φωτογραφίες-«ντοκουμέντα»!
Πόσο κρίμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου