Η ασυδοσία Σαμαρά ως δημόσιος κίνδυνος-Του Γ. Λακόπουλου

https://www.anoixtoparathyro.gr/η-ασυδοσία-σαμαρά-ως-δημόσιος-κίνδυνο/

Του Γ. Λακόπουλου

Παρά την αστική καταγωγή και τις σπουδές του, η  προβληματική  πολιτική προσωπικότητα του  Αντώνη Σαμαρά  ήταν κοινό μυστικό για ένα διάστημα- μέχρι να πάψει να είναι μυστικό. Όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών του Μητσοτάκη. Οι χειρισμοί στο Σκοπιανό εκ μέρους του , ανέδυαν τον αυτοπροσδιορισμό του ως μετεμψύχωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Παύλου Μελά και μετέτρεψαν μια προσωπική πολιτική ιδιαιτερότητα σε εθνική ήττα.

Παρότι ο Σαμαράς  διέσπασε και έβλαψε τη ΝΔ κατάφερε να επιστρέψει, να γίνει αρχηγός της, να  γίνει  ακόμη και Πρωθυπουργός, παρότι καταβαράθρωσε το κόμμα των Καραμανλήδων  στο 19%.

Ταυτόχρονα εξευτέλισε την οικογένεια Μητσοτάκη, με την εξόντωση της Ντόρας και τον εκμαυλισμό του Κυριάκου- μέχρι να τον εξοντώσει κι αυτόν. Ό,τι χειρότερο για τον πατέρα Μητσοτάκη που δεν συγχώρεσε ποτέ τον προστατευόμενό του -που τον μαχαίρωσε, όπως ο ίδιος τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Χωρίς τον Βενιζέλο ο Σαμαράς δεν θα κατάφερνε ποτέ να επιβαρύνει τη χώρα και ως Πρωθυπουργός- ήτοι πολύ περισσότερο από όσο την επιβάρυνε ως υπουργός και ως αρχηγός της ΝΔ. Ήταν ευτύχημα ότι η κυριαρχία του δεν κράτησε πολύ. Το 2015  όλοι πείσθηκαν ότι η επιβλαβής πολιτική λειτουργία του τέλειωσε, αφήνοντας απλώς  πίσω της κομμάτια και θρύψαλα.

Έκαναν λάθος. Ο Μεσσήνιος πολιτικός, χρησιμοποιεί με ασύδοτο τρόπο την ιδιότητα του πρώην πρωθυπουργού,  για να ολοκληρώσει το καταστροφικό πέρασμά του από το δημόσιο βίο- υπολογίζοντας μάλιστα να… επιστρέψει. Με τη συνδρομή πάντα του αδελφοποιητού του Βαγγέλη Βενιζέλου και τον Άδωνι  Γεωργιάδη σε ρόλο εμπροσθοφυλακής, μαζί με τον  Ανδρέα Λοβέρδο. Το τετράγωνο των αστέρων καταστροφής της πολιτικής ευπρέπειας- ο καθένας με τον τρόπο του, το ύφος του και τα κυβικά του.

Ο Σαμαράς ξεπέρασε κάθε όριο όταν αναφέρθηκε το όνομά του στις μίζες της  Novartis. Αντί να υπερασπιστεί τον εαυτό του επιδόθηκε σε ακραίο αντιδημοκρατικό παραλήρημα απειλών από το βήμα της  Βουλής,  δίνοντας τον τόνο στον Άδωνι και τον Λοβέρδο να ακολουθήσουν και κατέληξε στην καταμήνυση των… εισαγγελέων.

Ήταν ένα είδος διακήρυξης ακαταδίωκτου για τον εαυτό του, κατά τρόπο που τον εμφανίζει ως τιμωρό οποιουδήποτε οργάνου ή φορέα της Πολιτείας τολμάει να τον ελέγξει. Όπως είχε διακηρύξει την ιδιοκτησία του επί του… έθνους, αρνούμενος κάθε επαφή, πρώτα με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ύστερα με τον νικητή των εκλογών Αλέξη Τσίπρα. Δεν τον αναγνωρίζει ως πρωθυπουργό- κατά τα ιδεώδη όσων κατασκεύασαν τη θεωρία των «μιασμάτων» που διαπερνά την πολιτική  αγωγή του  -επιπέδου αστυνόμου Β΄της μετεμφυλιακής περιόδου.

Το αποκρουστικό θέαμα, με την ευτέλεια και την γελοιοποίηση που το συνοδεύουν, έλαβε τέλος με την αρχειοθέτηση της μήνυσης κατά των εισαγγελικών λειτουργών. Ουσιαστικά ήταν πράξη προστασίας του. Δεν είναι κατηγορούμενος για κάτι. Απλώς οφείλει να δώσει εξηγήσεις σε μια νόμιμη διαδικασία. Αλλά ο κατήφορος  για πολιτικούς σαν τον Σαμαρά δεν έχει  τέλος.

Πλέον αποτελεί πλέον δημόσιο κίνδυνο- για την πολιτική και τους θεσμούς. Αφηνιασμένος συνεχίζει να απειλεί και να μαίνεται όχι μόνο εναντίον της κυβέρνησης, αλλά κατά την Πολιτείας και της  Δικαιοσύνης.  Υπόσχεται… τιμωρίες, παραβλέποντας ότι εξηγήσεις για μίζες- που αναφέρουν συγκεκριμένοι μάρτυρες σε νόμιμη εισαγγελική έρευνα-  καλείται να δώσει ο ίδιος, όχι ο Τσίπρας.