Ξέρετε τί παρατηρώ μιλώντας με ανθρώπους εκ του σύνεγγυς αλλά και στην μπλογκόσφαιρα που υποτίθεται πως ειμαστε και οι πιο ενημερωμένοι.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΙ.
Δεν ξέρουμε όσα θα έπρεπε να ξέρουμε.
Καλά,στη δουλειά μου η κατάσταση είναι φρικώδης.
Εκεί η ενημέρωσή τους είναι σχεδόν αποκλειστικά απ την τηλεόραση.
Και πώς να εξηγήσεις,πόσα να εξηγήσεις σε λιγα λεπτά.
Πώς να πείσεις όταν ο άλλος έχει υποστει ώρες και ώρες πλύσης εγκεφάλου
με συνεχή ψέματα;
Απλά δε σε πιστεύει.
Γενικότερα έχω απογοητευτεί πολύ.
Καμμιά φορά λες ειναι μάταιο.
Ανθρωπους που δεν ξέρουν τί τους γινεται
ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ δεν τους νοιάζει να μάθουν και κάτι
παραπάνω.
Έχω βαρεθεί ν'ακούω αυτό το κλασσικό
κι αν διαμαρτυρηθούμε τί θ αλλάξει;
Ή και ποιον να ψηφίσω;
Κι εκεί σωπαίνω και σωπαίνω για τα καλά....
ΟΧΙ, να μη σωπαινεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τους ριχνεις τουλαχιστον ενα μπινελικι.
Κουράζομαι και αποκάμω....Είναι και οι ισορροπίες που πρέπει
Διαγραφήνα κρατηθούν.Και πρέπει να τις κρατήσω κι εγώ....
Ασε
καλα πες τα μπινελικια οταν σχολασετε
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σιωπή μας, η παράδοσή μας θα είναι η νίκη τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός είναι ο στόχος τους.
Να νιώσουμε το μάταιο του αγώνα, να κουραστούμε.
Δεν είσαι μόνη σου.
Είναι κι άλλοι που απλά σιωπούν, αλλά την δύναμη την έχουν καλά κρυμμένη μέσα τους για την κατάλληλη στιγμή.
Μας (σε παρακαλουθούν) και είναι μαζί μας.
Να σου χαρίσω ένα ποίημα όχι τόσο γνωστό, του Γιώργου Τσίγκαλου που εδώ και καιρό έχω συνέχεια μέσα μου:
Τη λευτεριά,
που τόσο λαχταράς,
δεν θα τη βρεις ποτέ
μέσα στις στράτες τις πλατιές,
μήτε στα παρακάλια
και στα πλεγμένα χέρια.
Μα αν θες στ' αλήθεια να τη βρεις,
στο φλογισμένο μονοπάτι του σταυρού
να τη γυρέψεις.
Ρ.