Έκδηλη τις τελευταίες ημέρες η αμηχανία του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Κορυφαίο στέλεχος- όχι εξ αυτών, είναι αλήθεια, που απολαμβάνουν την πολιτική θαλπωρή της ηγεσίας- επισήμαινε στην ανάλυσή του ότι “ενώ ολόκληρο το καλοκαίρι η Ν.Δ ασκούσε αντιπολίτευση χαρακωμάτων προσπαθώντας να πείσει ότι ο Τσίπρας είναι πολιτικό κράμα του Μαδούρο και του Στάλιν”, ο πρωθυπουργός προετοιμαζόταν διακριτικά για τη μεγάλη μάχη του φθινοπώρου.
Δυστυχώς για το επικοινωνιακό επιτελείο της Ν.Δ η προβολή της επιθυμίας δεν καταλήγει πάντοτε σε ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Και τα καλύτερα επικοινωνιακά πτυχία όμορφα καίγονται.
Σήμερα, μετά από τρεις μήνες αντιπολιτευτικής εξολόθρευσης και παρά τις καθημερινές εφόδους των μιντιακών ταξιαρχιών (με Βαρουφάκηδες, “πιπινολάτρες” και άλλους επιτήδειους), μάλλον δεν θα βρεθεί ένας Έλληνας ή μια Ελληνίδα παραπάνω (από εκείνους που υπήρχαν) που να πιστεύει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι το άλλο πρόσωπο του καθεστώτος της Βενεζουέλας ή ότι προσεύχεται κάθε πρωί στον Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουκασβίλι και σχεδιάζει “γκουλάγκ” μεταξύ Καπανδριτίου και Οινοφύτων.
Αφήστε που ακόμα κι εκείνοι που είχαν αρχίσει να πιστεύουν κάτι τέτοιο έπαθαν ένα “ντελίριουμ τρέμενς” βλέποντας τον κεντρώο, ίσως και φιλελεύθερο, Εμανουέλ Μακρόν (τον αγαπημένο του Σταύρου Θεοδωράκη και πολιτικό φίλο -κατά δήλωσή του- του προέδρου της Ν.Δ) να εξυμνεί τον Τσίπρα και να στηρίζει πλήρως την οικονομία και την κυβέρνηση δίνοντάς του πολλούς ευρωπαϊκούς πόντους και θετικούς πηχυαίους τίτλους στα μεγαλύτερα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Γιατί και με τον Μακρόν και με τον Μαδούρο δεν βγαίνει το “έργο”.
Και συμμαχία με τον Monsieur En Marche για τη νέα Ευρώπη και “συμμορία της δραχμής” που επεξεργαζόταν το Grexit με ριφιφί στο Νομισματοκοπείο, επίσης δεν κολλάει.
Ιδιαίτερα, τώρα, που ο “μαρτυριάρης” Ζίγκμαρ Γκάμπριελ αποκάλυψε πως ακόμα και στα τέλη του 2016 ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε ήθελε να μας πετάξει εκτός ευρώ- εκείνος, όχι εμείς…
Έκδηλη και λογική, λοιπόν, η αμηχανία του Κυριάκου.
Ο Τσίπρας του έκλεψε το αφήγημα ενόσω εκείνος έκανε διακοπές. Έκανε ραντεβού με επιχειρηματίες (παραδοσιακά προσκείμενους στη κεντροδεξιά αλλά πάντοτε προσηλωμένους στο “χρώμα του χρήματος” και τις “ευκαιρίες”), επισκέφθηκε επιχειρήσεις και εργοστάσια, νομιμοποίησε το κέρδος, δημιούργησε προϋποθέσεις για μεγάλα “ντιλς”, υποδέχθηκε την αφρόκρεμα του γαλλικού καπιταλισμού στην Αθήνα, πήρε πρωτοβουλίες δίπλα στον Μακρόν για αλλαγές στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, προχώρησε όλες τις επενδύσεις που είχαν ξεκινήσει επί της προηγούμενης κυβέρνησης, έβαλε τους εργολάβους και τις τράπεζες να τα βρουν και να ολοκληρωθούν όλες οι οδικές αρτηρίες, προχωρά την αξιολόγηση στο Δημόσιο κλπ.
Έκανε πολλά από αυτά που θα ήθελε να κάνει ο Κυριάκος και τα έκανε καλύτερα. Και κυρίως χωρίς να ανοίξουν πολλά…ρουθούνια, την ώρα, μάλιστα, που τα πραγματικά προβλήματα των επώδυνων μνημονιακών πολιτικών παραμένουν για τους πολίτες.
Από την Handelsblatt και την Welt μέχρι τη Liberation και τον Guardian, άλλοι τον αποκαλούν “υπερήφανο ηγέτη”, άλλοι “ο υποτιμημένος που δεν κατόρθωσε να εξοντώσει ο Σόϊμπλε”, κι άλλοι ότι “έκανε σε δύο χρόνια όσα άλλοι θα ήθελαν πέντε ή δέκα”.
Υπερβολές ή όχι, αυτή είναι η εικόνα που έχουν στο εξωτερικό. Και προφανώς δεν την διαμορφώνουν από τα προπαγανδιστικά non paper του Μαξίμου αλλά ούτε από τους λιβελογράφους της Πειραιώς. Μάλλον κάτι βλέπουν που δεν το βλέπουν ή μάλλον δεν θέλουν να το δουν κάποιοι στην αντιπολίτευση.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Κυριάκος αναζητά καινούριο αφήγημα ξηλώνοντας τον γιό του Τραγάκη από τα ψηφοδέλτια ενόψει των εκλογών που εδώ και ενάμισι χρόνο λέει ότι θα γίνουν…την επόμενη εβδομάδα αλλά αυτές οι ρημάδες αργούν.
Κι επειδή δεν έχει αφήγημα, υποστηρίζει πως ναι μεν είδε το φως το αληθινό ο Τσίπρας για τις επενδύσεις αλλά ο ίδιος είναι “φιλικότερος” και μπορεί να τις κάνει γρηγορότερα. Λες και οι υποψήφιοι επενδυτές πρόκειται ποτέ να περιμένουν δέκα οκτώ μήνες ή δύο χρόνια μέχρι να γίνουν εκλογές και να τις κερδίσει το Κυριάκος. Ή, ακόμα περισσότερο, λες και δεν θυμούνται -Έλληνες και ξένοι επιχειρηματίες- πόσο καθυστερούσε και πόσο πληρωνόταν κάτω από το τραπέζι μια επένδυση επί κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Εάν για τον Τσίπρα αρκεί το ότι έχει αποκτήσει στρατηγική και δημιουργεί υποψίες ενός πιθανού τέλους της κρίσης και της εξόδου από τα μνημόνια σε ένα χρόνο από σήμερα είναι αρκετό, μένει να αποδειχθεί. Πιθανότατα όχι. Όμως είναι καλύτερο να έχεις στρατηγική και αφήγημα από το να άγεσαι και να φέρεσαι. Και δυστυχώς ο Κυριάκος αφήγημα δεν έχει. Είτε του το έκλεψε ο Τσίπρας , είτε όχι…
Αφήστε που υπάρχουν κι αυτές οι φωτογραφίες του Εμανουέλ και της Μπριζίτ να κόβουν βόλτες στην Ερμού, οι οποίες στοιχειώνουν ακόμα περισσότερο την απουσία αφηγήματος. Μαζί με τις ομιλίες Μακρόν, Τσίπρα στην Πνύκα που, όπως και να το κάνει κανείς μπαίνουν στα ηγετικά portfoglio. Σίγουρα όχι, όπως εκείνο το ενσταντανέ του Άδωνι πάνω από τον Βόλφγκανγκ που θα κοσμεί, αναμφίβολα, τον φάκελο με τις συστατικές επιστολές του αντιπροέδρου…
Σεραφείμ Π. Κοτρώτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου