Με αφορμές που συντονισμένα παίρνουν δυσανάλογες διαστάσεις (επιλογή των σημαιοφόρων με κλήρωση στα δημοτικά σχολεία, δηλώσεις του Ν. Βούτση για τη θρησκεία), ο επικοινωνιακός μηχανισμός της ΝΔ, σαν έτοιμος από καιρό, ξεδιπλώνει όλο το ρεπερτόριο των πλέον μισαλλόδοξων και σκληρά δεξιών αντιλήψεων πραγματοποιώντας επιθέσεις «δολοφονίας χαρακτήρων» σε κυβερνητικά στελέχη.
Από κοντά, πέρα από τα πρόθυμα ΜΜΕ, ιεράρχες που προβαίνουν σε χυδαία ωμές, υβριστικές και μισαλλόδοξες πολιτικές παρεμβάσεις και επιθέσεις κατά του προέδρου της Βουλής (βλέπε για παράδειγμα εδώ).
Η ΝΔ, ως εκ τούτου, εγκλωβίζεται στα συνθήματα και τη ρητορική της ακροδεξιάς, επαναφέροντας σαν κακοστημένη φάρσα το χουντικό «Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια». «Μένουμε Ευρώπη» είπατε;
Ο προφανής στόχος; Η αλλαγή της ατζέντας από το προνομιακό, σύμφωνα με κυβερνητικά στελέχη, πεδίο της Οικονομίας (μετά και το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης) και την προσπάθεια ανασυγκρότησης του κοινωνικού κράτους μέσω των πρόσφατων, εμβληματικών κατά την κυβέρνηση, αλλαγών σε Υγεία και Παιδεία.
Στο προπαγανδιστικό σύμπαν εντός και «πέριξ» του Μοσχάτου, η αναβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας σχεδόν εξαλείφεται από την πολιτική ατζέντα και η εξαγορά της θητείας του Κ. Γαβρόγλου ανάγεται στο μείζον θέμα των ημερών...
Επιδίωξη, αν λάβει κανείς υπόψιν του τις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αποτελεί το (κοντόφθαλμης λογικής) «κλείδωμα» των συντηρητικών ψηφοφόρων καθώς ο Κυρ. Μητσοτάκης αδυνατεί να υλοποιήσει τον στόχο του ανοίγματος σε ευρύτερα ακροατήρια και να ενσωματώσει κομμάτια του Κέντρου στο (καθόλου δελεαστικό «θα κάνουμε όσα ζητήσουν κι άλλα τόσα») πολιτικό του σχέδιο.
Έτσι, η νυν ηγεσία της ΝΔ, μπορεί να εκλέχθηκε φιλοτεχνώντας το προφίλ του «φιλελεύθερου μεταρρυθμιστή», ωστόσο, η αναβάθμιση των επιφανών στελεχών της ακροδεξιού διαμερίσματος της περίφημης γαλάζιας πολυκατοικίας (πιστή συνέχεια της ακροδεξιάς «γραμμής» Σαμαρά) αλλά και η τωρινή αντιπολιτευτική τακτική, θυμίζει τον αλήστου μνήμης λόγο του Γ. Καρατζαφέρη και το κόμμα του. Και σίγουρα δεν συνάδει καθόλου με τη φιλελεύθερη παράδοση του Διαφωτισμού, ούτε καν με τις ιδεολογικές βάσεις που έθεσε ο Κων. Καραμανλής μετατρέποντας έναν σχηματισμό της υπερσυντηρητικής δεξιάς (ΕΡΕ) σε ένα πιο συμπαγές, σύγχρονο και με ροπή προς το Κέντρο κόμμα.
Τα πολιτικά αποτελέσματα που παράγει η άγαρμπη ακροδεξιά στροφή του Μητσοτάκη έχουν διπλή ανάγνωση: Από τη μία (το θετικό), κάνουν σαφείς τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά δίνοντας την ευκαιρία στην κυβέρνηση να καταστήσει ηγεμονικό ένα προοδευτικό σχέδιο όχι μόνο οικονομικής αλλά κυρίως πολιτισμικής διεξόδου από την πολύπλευρη κρίση.
Από την άλλη, (το αρνητικό), η ιστορικά διαπιστωμένη πριμοδότηση, δια της επαναφοράς ενός ακραία συντηρητικού λόγου, των «ορίτζιναλ» εκφραστών του λόγου αυτού: Απουσία του Γ. Καρατζαφέρη (και ενώ τα πολιτικά του τέκνα έχουν προ πολλού εξαγνιστεί στο γαλάζιο πλυντήριο ), το βούτυρο αλείφεται... ολόκληρο στο ψωμί των νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Και οι ευθύνες της ΝΔ του Μητσοτάκη θα γραφτούν με τα μελανότερα χρώματα στην σύγχρονη πολιτική ιστορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου