Κατά της βίας απ’ όπου και αν προέρχεται τάχθηκε ο Τραμπ, μετά τα επεισόδια στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια. Δεν συμβαίνει μόνο σε έλληνες νεοφιλελεύθερους και Μενουμευρώπηδες, αλλά αποτελεί τελικώς ίδιον των απανταχού θιασωτών της ελευθερίας των αγορών και των παραγωγών, να είναι με την ελευθερία και τα δικαιώματα με προαπαιτούμενα.
Να δίνουν στη βία γενικά χαρακτηριστικά και στην αντιμετώπισή της γλυκερές συνταγές, όπως το «αγάπη μόνο» και «θετική ενέργεια».
Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης
Η βία έχει αιτίες, το άδικο επίσης και ο επιπόλαιος (ναι πολλοί έλληνες νεοφιλελεύθεροι είναι θλιβερά επιπόλαιοι που θέλουν να έχουν άποψη) ισαποστασίτης σύμμαχος των άδικων και ισχυρών. Φταίνε τα δύο άκρα. Οι ακροδεξιοί φασίστες στην Αμερική και απ’ την άλλη οι διαδηλωτές της Δημοκρατίας.
Οι οπαδοί του στρατηγού της δουλείας Ρόμπερτ Έντουαρντ Λη και όσοι έχουν το θάρρος να πουν πως στον 21ο αιώνα δεν μπορούν να υπάρχουν δούλοι.
Από τη μία ο Χίτλερ με τη βία των κρεματορίων και από την άλλη οι εβραίοι με τη βία της άρνησής τους να καούνε στους φούρνους. Και στη μέση όσοι είναι κατά της βίας απ’ όπου και αν προέρχεται και από το θύτη και από το αμυνόμενο και αδύναμο θύμα.
Μην κοιτάτε που η παγιωμένη ιστορική καταγραφή και η παγκόσμια κατακραυγή δεν αφήνει τους σύγχρονους ισαποστασίτες να ψελλίσουν την καταδίκη τους για τη «βία των Εβραίων» στο Ολοκαύτωμα.
Απλώς δεν τολμάνε.
Κουβέντα δεν άρθρωσαν οι εν Ελλάδι οπαδοί του φιλελεύθερου κόσμου για όσα έγιναν στη Βιρτζίνια. Τα πολύ φιλελεύθερα sites, δεν έβαλαν καν τη φωτογραφία της Heather Heyer που δολοφονήθηκε από το νεοναζί, ούτε φυσικά έγραψαν το όνομα μιας άγνωστης ακτιβίστριας που (όπως και για τους έλληνες διαδηλωτές) ενδεχομένως τα ήθελε και τα έπαθε. Έτσι όμως συμβαίνει εδώ και καιρό.
Λίγο αφότου έληξαν το θέμα της εκλογικής (και όχι κοινωνικής και πολιτικής) επικινδυνότητας με τη Χρυσή Αυγή, τα κόμματα και τα κομματίδια του Συνταγματικού τόξου, επέστρεψαν στη γνωστή υποκρισία.
Ο Μαδούρο είναι ένας επικίνδυνος δικτάτορας που εξ αντανακλάσεως ενοχοποιεί και τον Τσίπρα και οι διαδηλωτές της αντιπολίτευσης βαριοί δημοκράτες που δεν ανέχονται την αδικία.
Στο ενδιάμεσο βέβαια διαφεύγουν μερικές λεπτομέρειες, πως για παράδειγμα η Βενεζουέλα είναι η πρώτη χώρα σε αποθέματα πετρελαίου η οποία πολύ ενδιαφέρει τους Αμερικάνους που δεν μπορούν να τα εκμεταλλευτούν εξαιτίας του Μαδούρο, είτε είναι, είτε δεν είναι δικτάτορας.
Εν ολίγοις η Βενεζουέλα είναι το Ιράν ή το Ιράκ της Λατινικής Αμερικής και δυστυχώς δεν είναι η Σαουδική Αραβία στην οποία μπορεί να κόβουν κεφάλια και χέρια, αλλά είναι όσο πρέπει συνεργάσιμοι, πράγμα που σαφώς δεν θέτει θέμα δικαιωμάτων, καταδίκης και άλλων διαμαρτυριών.
Οι έλληνες νεοφιλελεύθεροι, Τραμπαλίζονται στο ρυθμό της συντηρητικής αθλιότητας που γεννά νέους διαχωρισμούς και βία κρυμμένα κάτω από την υποκρισία για την ελευθερία και τη Δημοκρατία. Ανήκω στην κατηγορία αυτών που υποστηρίζουν πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο φασισμός με ανθρώπινο πρόσωπο.
Η καθιέρωση των κανόνων του κυνισμού και των ανισοτήτων και η τροποποίησή τους με τρόπο που να εμφανίζονται ως λειτουργίες φυσικής επιλογής. Δεν είναι τυχαίο που ο Μίλτον Φρήντμαν και η Σχολή του Σικάγου, οι θεμελιωτές του νεοφιλελευθερισμού, υπηρέτησαν χωρίς τύψεις τον δικτάτορα της Χιλής, Αγκούστο Πινοσέτ και τη Μάργκαρετ Θάτσερ.
Φυσικά όταν μιλάμε για έλληνες νεοφιλελεύθερους, μιλάμε για έναν συντηρητικό συρφετό που επικαλείται την τυποποίηση του νεοφιλελεύθερου για να καλύψει τις θεωρίες που ντρέπεται να πει φωναχτά, όπως:
οι Αριστεροί είναι σκουλήκια, η πολύ ελευθερία βλάπτει, η Χούντα πέτυχε οικονομική ανάπτυξη, δεν υπάρχουν νεκροί στο Πολυτεχνείο και άλλα τέτοια. Με αυτή την έννοια οι εγχώριοι νεοφιλελεύθεροι είναι περισσότερο Τραμπαρίφες παρά οτιδήποτε άλλο.
ΥΓ: Για να τελειώνουμε με τις θεωρίες περί μαύρου και κόκκινου φασισμού. Ο φασισμός, είναι μια απάνθρωπη αυταρχική θεωρία που αποδέχεται ανωτερότητα κάποιων ανθρώπων και εθνών έναντι άλλων, προβλέποντας μάλιστα τη συνειδητή εξόντωση των υποδεέστερων και κατώτερων. Ο κομμουνισμός είναι μια κοσμοθεωρία ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης που δεν προβλέπει στη θεωρία της ανωτερότητα και εξόντωση ανθρώπων.
Το αν υπήρξε στρεβλή εφαρμογή με μέτρα βίας δεν κάνει τη θεωρία του κομμουνισμού, φασισμό, αλλά αυτούς που την εφάρμοσαν με αυτό τον τρόπο υπόλογους.
Εν ολίγοις ο έλληνας κομμουνιστής που σκοτώθηκε για να απελευθερωθεί η Ελλάδα, δεν είναι το ίδιο πράγμα με τον φασίστα συνεργάτη των γερμανών Ναζί που κάρφωνε και σκότωνε συμπατριώτες του και στη συνέχεια έγινε εθνικόφρονας πατριώτης με σύνταξη.
Τα άλλα είναι για να ξαναγράφουν βολικά την ιστορία διάφοροι «επιστήμονες» και αγγούρια Καλυβιώτικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου