Νίκος Μωραΐτης: Ο Αρκάς που συνορεύει με τον νομό Ηλείας

http://www.altsantiri.gr/gnwmes/nikos-moraΐtis-o-arkas-pou-synorevi-ton-nomo-ilias/

Ο Αρκάς είναι Αρκάς, δηλαδή από την Αρκαδία, που συνορεύει με την Ηλεία. Όταν ο Νομός Ηλείας καιγόταν το καλοκαίρι του 2007, ο Αρκάς δεν βγήκε στο μπαλκόνι του, δεν μύρισε καμένα, δεν άκουσε για τους δεκάδες νεκρούς. Δέκα χρόνια μετά, ο Αρκάς βλέπει ΣΚΑΪ, ακούει Κυριάκο, διαβάζει Άδωνι και σκιτσάρει.

του Νίκου Μωραΐτη

Ο Δημήτρης Ρηγόπουλος είναι φιλελεύθερος. Εγώ μπορεί να τον ονόμαζα και φιλικό προς τη Νέα Δημοκρατία – υποκειμενικά και ίσως αυθαίρετα. Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένας από τους καλύτερους δημοσιογράφους της γενιάς του και δεν θα χαράμιζε την αξιοπιστία του για να κάνει το χατήρι σε κανένα κόμμα.

Γράφει, λοιπόν, ο Δημήτρης Ρηγόπουλος στο facebook, μεταξύ άλλων: «Η Αττική θα έχει ΠΑΝΤΑ φωτιές. Όχι γιατί μας έχουν βάλει στο μάτι κάποιοι «κακοί» (υπάρχουν και τέτοιοι αλλά πολλές μεγάλες πυρκαγιές δεν ξεκίνησαν από «κακούς») αλλά γιατί τις ευνοεί η γεωγραφία της και το μετεωρολογικό της προφίλ: υψηλές θερμοκρασίες που ακολουθούνται, συνήθως, από διεστραμμένα ισχυρούς βοριάδες, κάτι που δεν συμβαίνει ας πούμε στον νομό Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα.

Η Αττική κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου βρίσκεται στο «κόκκινο» (επίπεδα 4 και 5) περισσότερες φορές από οποιοδήποτε άλλο νομό στη χώρα. Επίσης, μιλάμε αποκλειστικά για πευκοδάση, το πιο εύφλεκτο δέντρο στη φύση (…). Τα περιθώρια πολιτικής αξιοποίησης των πυρκαγιών είναι λίγο αστεία. Υπάρχουν διαχρονικά μεγάλες ευθύνες για τον γερασμένο πτητικό στόλο, αδυναμία που κάνει μπαμ όταν έχουμε μεγάλες πυρκαγιές ή σημαντικά μέτωπα σε διαφορετικές περιοχές στη χώρα».

Αυτή η ψύχραιμη προσέγγιση θα ισχύει πάντα, όποιος κι αν κυβερνά. Με τη σημείωση βέβαια ότι κυβερνήσεις 40 χρόνων δεν επένδυσαν στη δασοπροστασία αυτής της ευάλωτης χώρας. Και οι καινούργιοι συνεχίζουν να μην το κάνουν.

Στον αντίποδα της ψυχραιμίας, ο σκιτσογράφος που μέρα με τη μέρα μετατρέπεται σε δημοσιογραφικό απόπατο. Ο Αρκάς είναι Αρκάς, δηλαδή από την Αρκαδία, που συνορεύει με την Ηλεία. Όταν ο Νομός Ηλείας καιγόταν το καλοκαίρι του 2007, ο Αρκάς δεν βγήκε στο μπαλκόνι του, δεν μύρισε καμένα, δεν άνοιξε την τηλεόραση να ακούσει για τους δεκάδες νεκρούς. Δέκα χρόνια μετά, ο Αρκάς βλέπει ΣΚΑΪ, ακούει Κυριάκο, ενημερώνεται από Πορτοσάλτε, διαβάζει Άδωνι και σκιτσάρει. Άτοπα, αναίσθητα, χυδαία.

Ο Αρκάς δεν είναι πια σκιτσογράφος. Είναι κομματικός προπαγανδιστής. Τα φύλλα, τα δέντρα, τα δάση, ο πόνος, το χαμένο βιος, όλα στην υπηρεσία του Κόμματος. Ο Αρκάς δεν έχει πια επαγγελματικό ήθος. Ούτε χώρα. Το χειρότερο για έναν καλλιτέχνη, δεν έχει ανθρωπιά. Μόνο κομματική ταυτότητα.