Οι αναµνήσεις από την ΚΝΕ στο ΠΑΣΟΚ µέσω Κύρκου...
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010
http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4606331
Πώς βάζεις στα 60 σου χρόνια τη ζωή του σε 690 σελίδες;
Πώς γράφεις ένα βιβλίο για την πολιτική διαδροµή σου,
τη στιγµή που οι επιλογές σου δείχνουν να έχουν φτάσει σε αδιέξοδο;
Την απάντηση έδωσε εδώ και πολλά χρόνια ένας αµερικανός συγγραφέας.
«Κάθεσαι µπροστά στη γραφοµηχανή και ανοίγεις µια φλέβα».
Αυτό ακριβώς έκανε ο Νίκος Μπίστης.
Το αποτέλεσµα βρίσκεται στις Εκδόσεις Πόλις µε τον εντυπωσιακό τίτλο
«Προχωρώντας και αναθεωρώντας».
Αν και µε αυτό το «αναθεωρώντας» οι παλιοί του σύντροφοι στην ΚΝΕ θα σχολίαζαν:
το χούι βγαίνει τελευταίο
Ο Μπίστης είναι τυπικός και ταυτόχρονα κορυφαίος εκπρόσωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου. Το 1973 οργάνωσε την Κατάληψη της Νοµικής µε τον Τζουµάκα, τον Βερνίκο, την Τρέµη, τους Αλαβάνους, τη Βαλαβάνη, τον Ματζουράνη και πολλούς ακόµη.
Εκτοτε ακολούθησε τη διαδροµή της γενιάς του
που µπήκε στα κόµµατα και συγκρότησε πόλους ρήξης και ανατροπής,
αλλά γενιά εξουσίας δεν έγινε ποτέ.
Ο ίδιος φαίνεται να το κατάλαβε
αφού ντύθηκε το κουστούµι της εξουσίας ως υφυπουργός του Σηµίτη.
Τώρα µ’ αυτό το καλογραµµένο βιβλίο, µε τις εντυπωσιακές αποκαλύψεις από το παρασκήνιο πολλών περιόδων αφηγείται τη δηµόσια ζωή του.
Σαν παραµύθι;
Σαν ιστορική µαρτυρία.
Η σαν αφήγηµα για να το ακούσει ο ίδιος;
Μπορεί και σαν απολογία στους συντρόφους του από τους πολιτικούς χώρους που θήτευε. Εκανε σλάλοµ στο κοµµατικό τοπίο της Αριστεράς.
Αλλά πάντα, µε τη γονιµότητα των ιδεών του, την ακεραιότητα του προσωπικού βίου του,
τον πληθωρικό λόγο του και το ακατάβλητο χιούµορ του.
Αν είσαι µαζί του το απολαµβάνεις.
Αν είσαι απέναντι µπορεί να σου τσακίσει τα νεύρα.
Φυσικά µε πολλά σηµεία του βιβλίου θα διαφωνήσουν αρκετοί,
και ιδίως µε το ελιτίστικο ύφος κάποιων προσεγγίσεων.
Αυτό το βιβλίο-απολογισµός που διαβάζεται απνευστί από τις πρώτες σελίδες µε τις οικογενειακές εικόνες, το κολέγιο, την αγάπη για το βόλεϊ, µέχρι τις ηρωικές περιόδους µε την κατάληψη της Νοµικής και το Πολυτεχνείο.
Ο χώρος των «ΝΕΩΝ» αναφέρεται συχνά και είναι οικείος εκείνα τα χρόνια στον συγγραφέα. Φυσικά λόγω του Μηνά Παπάζογλου.
«Από το µικρό γραφειάκι του Μηνά στην οδό Χρήστου Λαδά πέρασε όλο το φοιτητικό κίνηµα
και η στήλη του ήταν η φωνή µας και το µοναδικό παράθυρο στον κόσµο.
Εκεί µέσα γράφτηκε κυριολεκτικά και µεταφορικά ένα κοµµάτι Ιστορίας της χώρας
και το τι οφείλει η ελληνική δηµοκρατία στον σεµνό αυτόν άνθρωπο
δεν το έχει υπολογίσει ακόµα.
Ο Μηνάς για προστασία δικιά µας, δική του και της εφηµερίδας είχε έναν κανόνα:
στο γραφείο του θα µπαίναµε και θα κουβεντιάζαµε µαζί του ένας ένας, ποτέ δύο µαζί.
∆εν ήθελε µάρτυρες στις συζητήσεις».
Αλλά το πολιτικό ενδιαφέρον κορυφώνεται
όταν αρχίζει να αφηγείται την ενήλικη κοµµατική διαδροµή του από το ΚΚΕ ώς το ΠΑΣΟΚ,
τις θέσεις τους για το Κυπριακό, την Αριστερά, τον εκσυγχρονισµό κ.λπ.
«Ο τίτλος είναι η απάντηση που έδωσα σε κάποιον που µε ρώτησε πώς και άλλαξα τόσα κόµµατα. «Προχωρώντας και αναθεωρώντας» του είπα.
Αυτή είναι η διαδροµή µου.
∆εν την προτείνω ως υπόδειγµα, είναι όµως δική µου και δεν την αλλάζω µε τίποτα».
Υπάρχει ένα κεφάλαιο που αποδίδει αυτή τη διαδροµή από τη σκοπιά της µητέρας του».
Στην αρχή είχε προγράψει το βόλεϊ.
Μόλις όµως αντιλήφθηκε ότι το αντικατέστησα µε ένα πιο επικίνδυνο σπορ, την πολιτική,
άλλαξε τροπάριο:
«Αγόρι µου, τι θέλειςκαι µπλέκεις, εσύ θα βγάλεις το φίδι από την τρύπα; Γιατί δεν αρχίζεις και πάλι το βόλεϊ που τόσο σ’ αρέσει; Σταµάτησες να γυµνάζεσαι και βάζεις κιλά».
Μετά σου λένε ότι οι πολιτικοί είναι που κάνουν το άσπρο, µαύρο.
Οταν διαπίστωσε ότι η βλάβη είναι ανήκεστος, προσπάθησε να την περιορίσει:
«Αγόρι µου, τι θες µε τον Φλωράκη που έχει βουτηγµένα τα χέρια του στο αίµα;
Γιατί δεν πας µε τον Πεσµαζόγλου που είναι κύριος και µιλάει και τόσο ωραία ξένες γλώσσες;».
Οταν αργότερα διαφώνησα µε το ΚΚΕ και πήγα στο ΚΚΕ Εσωτερικού
αντέδρασε µε αξιοσηµείωτο ρεαλισµό:
«Κοίτα, αγόρι µου, αυτός ο Φλωράκης έχει τουλάχιστον ένα δέκα τοις εκατό ακατέβατο.
Ο Κύρκος µία µπαίνει στη Βουλή, µία βγαίνει».
Οταν πήγα µε τον Μπανιά την έπιασε απελπισία:
«Βρε αγόρι µου, τουλάχιστον ο Κύρκος ήταν ρήτορας.
Αυτός ο Μπανιάς µιλάει και κοιµάµαι».
Μετά τον Φλωράκη και την αριστερή περιπλάνηση,
το ΠΑΣΟΚ θα της φαινόταν σαν επιστροφή από το νυκτερινό, στο κολέγιο».
Η διαγραφή του Νίκου Μπίστη από το ΚΚΕ ήταν µια υπόθεση που και οι δυο πλευρές ήθελαν από καιρό και απλώς περίµεναν την κατάλληλη στιγµή. Ηρθε όταν συνάντησε χωρίς κοµµατική άδεια τον Λεωνίδα Κύρκο και ο Κώστας Τσολάκης τον κάλεσε σε απολογία.
Ανέγνωσε το κατηγορητήριο.
«Χτες συναντήθηκες σπίτι σου µε τον Κύρκο. Υπάρχουν µάρτυρες, δεν υπάρχει λόγος να το αρνηθείς. Πες µου ποιοι άλλοι ήταν στη συνάντηση»».
Ο Μπίστης απάντησε:
«∆εν έχω να αρνηθώ τίποτε.
Εχω πάρει τις αποφάσεις µου κι αυτές δεν έχουν σχέση µε τον Κύρκο.
Οι διαφωνίες µου πλέον είναι περισσότερες από τις συµφωνίες.
Το ποιοι ήταν στη συνάντηση να σας το πει αυτός που σας ενηµέρωσε»,
του απάντησα και σηκώθηκα να φύγω.
Ακριβώς πίσω του στον τοίχο ήταν ένας πολιτικός χάρτης της Ευρώπης.
Γύρισε, ακούµπησε τα χέρια του στο σηµείο που ο χάρτης έδειχνε ΕΣΣ∆ και µου είπε:
«Αυτό δεν θα σας αφήσουµε να το καταστρέψετε».
Ο Τσολάκης δεν ήταν φιλοσοβιετικός, ήταν σοβιετικός».
Μετά τις διαδοχικές αποχωρήσεις από τα δύο κόµµατα της Αριστεράς και τη συγκρότηση της ΑΕΚΑ, ο Νίκος Μπίστης χτύπησε την πόρτα του ΠΑΣΟΚ – ή το αντίθετο.
Στο βιβλίο αναδεικνύεται ποικιλοτρόπως γιατί δεν θα πήγαινε ποτέ στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Αντίθετα είχε γοητευτεί από το ΠΑΣΟΚ του Σηµίτη,
ή µάλλον από τον Σηµίτη χωρίς το ΠΑΣΟΚ.
Κάπου εκεί άρχισε και παρτίδες µε τον Γιώργο.
Οχι µε δική του πρωτοβουλία.
«Την επόµενη µέρα της Συµφωνίας της Μαδρίτης έκανα δηλώσεις εκ µέρους του ΣΥΝ.
Το απόγευµα στο κινητό µου βρήκα ένα µήνυµα:
«Είµαι ο Γιώργος Παπανδρέου και θέλω να σε ευχαριστήσω για τη βοήθειά σου».
Μου άρεσε η κίνηση.
Προσωπική σχέση δεν είχαµε ποτέ.
Μια φορά µόνο στη διάρκεια της κρίσης µε τις ταυτότητες, ο Νίκος Κοτζιάς έφερε µια πρόσκληση. «Κανόνισα στην τάδε του µηνός να φάτε το βράδυ µε τον Παπανδρέου. Θα είναι η Αντα. Φέρε και την Κατερίνα». Για εκείνη την ηµεροµηνία είχε προγραµµατιστεί εκδήλωση της ΑΕΚΑ.
«Μια άλλη φορά», του είπα. ∆εν υπήρξε άλλη φορά».
Το πρόσωπο αναφοράς στο ΠΑΣΟΚ για τον Νίκο Μπίστη ήταν πάντα ο Κώστας Σηµίτης.
Αν και θέλει να διαλύσει την εντύπωση ότι ήταν όλη την ηµέρα µαζί.
«Μια φοράόταν δειπνήσαµε στο σπίτι του Γιάννη Μεϊµάρογλου, µαζί µε µια παρέαστενών φίλων. Και άλλη µια ήρθε σε εκδήλωση της ΑΕΚΑ στη Σφεντόνα.
Επειδή η Σφεντόνα δεν είναι Λυρική, ούτε ο Χρίστος Νικολόπουλος Παβαρότι,
το γεγονός έκανε εντύπωση.
Τόση ώστε ο "Μικροπολιτικός" στα "ΝΕΑ" αφιέρωσε όλητ η σελίδα στο γεγονός µε τίτλο
"Ο Σηµίτης στα µπουζούκια"...
Η τρίτη φορά ήταν µέσα στο 2003 σε µια εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ στον πολυχώρο της Αθηναΐδας. "Με συγχωρείτε", είπε στους συνοµιλητές του και µε πήρε παράµερα.
- Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη βοήθεια που δίνει η ΑΕΚΑ.
Παρακολουθώ την αρθρογραφία σας, πήρα και το τρισέλιδο κείµενό σας, κ. Μπίστη,µε τις παρατηρήσεις σας και θέλωνα σας πω τα εξής.
Το πρόβληµα µε αυτά που γράφετε και την κριτική που ασκείτε για καθυστερήσεις κυρίως στο κόµµα δεν είναι αν είναι σωστά ή λάθος. Είναι ότι δεν µπορούν ναγίνουν όλα µε µιας.
Πρέπει να κάνουµε πάντα ιεραρχήσεις καινα µπαίνουν προτεραιότητες.
Και να µην ξεχνάτε ποτέ το κρίσιµο θέµα: µε ποιους και πόσους θα φέρουµε σε πέρας αυτή την υπόθεση. ∆εν σας το λέω για να σταµατήσετε την κριτική σας, αλλά σκεφτείτε τα.
- Θα τα σκεφτώ, κ. πρόεδρε, είπα λίγο αµήχανα.
Σε λίγες µέρες έστειλε χαιρετιστήριο στοΣυνέδριο τηςΑΕΚΑ και σε τρεις µήνες
µε κάλεσε στη κυβέρνηση.Τη ∆ευτέρα30 Ιουνίου του 2003,χτύπησε νωρίς το τηλέφωνό µου.
Ηταν ο Νίκος Θέµελης. "Νίκο µου, θα µπεις στην κυβέρνηση; Ο πρόεδρος µου είπε να σε ρωτήσω. ∆εν είναι ακόµα απόφαση, γι’ αυτό, σε παρακαλώ, µην το πεις πουθενά".
Μου ήρθε ταµπλάς».
Ανάλογο σεβασµό δείχνει για τον Χαρίλαο Φλωράκη,
πέρα από τις σχέσειςτου µε τοΚΚΕ και το ιερατείο του Περισσού.
Στο βιβλίο ο Μπίστης ξεκαθαρίζει και κάποιεςφήµες για τις επαφές του µε τους Παπανδρέου. «Ζήτησε να µε δει στοσπίτι της η Μαργαρίτα Παπανδρέου. Η Φωτεινή Σιάνου, φίλη από τα χρόνια του ΚΚΕ και στέλεχος της ΑΕΚΑ, εκτελούσε χρέη γραµµατέα της.
Μέσω της Φωτεινής, η Μαργαρίτα είχε έρθει σε δύο γλέντια της ΑΕΚΑ και µια φορά στο Χάραµα έριξε και µια όµορφη ζεµπεκιά. Μέχρι εκείνο το πρωί αυτή ήταν η σχέση µας.
Με περίµενεκαι πήραµε µαζί πρωινό. Αφορµή ήταν η υποψηφιότητα Καραχασάν...
Ηταν θυµωµένη από την έλλειψη στήριξης στην Καραχασάν.
- Πώς θα πάει; µε ρώτησε.
- Φοβάµαι, όχι καλά… ∆είχνουµε ενοχική αντιµετώπιση.
- Συµφωνώ κι είναι κρίµα. ∆εν µου λες,Νίκο, ανεβαίνεις πάνω για είκοσι µέρες να αναλάβεις τον εκλογικό αγώνα και να είσαι δίπλα στην Καραχασάν;
- Εσείς, θαµε στείλετε;ρώτησα µαλακά».
Εχει σχέση µε τους Παπανδρέου, αλλά στην εσωκοµµατική αναµέτρηση του 2007 υποστήριξε τον Βενιζέλο. «Τον στήριξα χωρίςνα επιδιώξω να συναντηθώ µαζί του και χωρίς να είµαι στην οµάδα στήριξης που ανέλαβε τονεκλογικό αγώνα».
Πάντως δεν παραλείπει να υπενθυµίσει το λάθος που έκανε ο Βενιζέλος να ζητήσει την άδεια του Γ. Παπανδρέου για τον Οµιλο που ετοίµαζε στις αρχές του 2008.
«Αν δεν θέλεις, όταν µπορείς, όταν θέλεις, δεν θα µπορείς». Σ
ιγά σιγά οι σχέσεις µας αραίωσαν».
Θα πει όµως κάτι αξιοσηµείωτο για εκείνη την αναµέτρηση.
«Ο Παπανδρέου χρωστάει πολλά στον Τζουµάκα.
∆εν είναι υπερβολή, αυτός κέρδισε τον Βενιζέλο.
Με τη σωρευµένη από την εποχή του φοιτητικού κινήµατος εµπειρία
κατανόησε πρώτος ότι χρειάζονται αδρές, σαφείς, ευκολοχώνευτες διαχωριστικές γραµµές, ακόµα κι αν δεν έχουν σχέση µε την πραγµατικότητα.
Κατασκεύασε, λοιπόν, µία και την παρέδωσε στον Παπανδρέου προς χρήση.
Από εδώ, είπε, είναι αυτοί που αντιµάχονται τα µεγάλα συµφέροντα,
αυτοί που στηρίζονται στο λαϊκό κίνηµα,
οι αριστεροί µε επικεφαλής τον Γιώργο.
------------------------------------------------------
------------------------------------------------------
Εδώ αξίζει να διαβάσετε όλα τα παραπάνω σε μια πιο λιτή και σύντομη περιγραφή που μας παραθέτει ο ordertheattack
Περί Μπίστη:
"Πρώτα ήμουν ΚΚΕ.
Μετά, ΚΚΕ Εσωτερικού.
Στη διάσπαση του '86 δεν πήγα με τον Κύρκο αλλά με τον Μπανιά
(μερικά χρόνια αργότερα αποκαλούσα τον Λ. Κύρκο, μέντορά μου).
Εγκαίρως κατάλαβα ότι στο (τότε) ΚΚΕ Εσωτ. - Ανανεωτική Αριστερά δεν είχα μέλλον
και προσχώρησα στον ΣΥΝ.
Σαν "μάστορας" που είμαι κατάφερα και τοποθετήθηκα στην "προεδρική τάση".
Κάποιοι έλεγαν ότι ανήκω στην "προεδρική φρουρά" του Ν. Κωνσταντόπουλου.
Εγώ όμως είχα το λόγο μου.
Ήθελα να γίνω ευρωβουλευτής.
Ο...αχάριστος Κωνσταντόπουλος αντί να με βάλει πρωτοδεύτερο στο ευρωψηφοδέλτιο,
μου είπε ότι δεν μπορούσε να αδειάσει το δίδυμο Αλαβάνου - Παπαγιαννάκη
και διέπραξε το... ατόπημα να κάνει εσωκομματικές εκλογές.
Αυτοί που ψήφισαν διέπραξαν -επίσης- το ατόπημα να με βγάλουν 5ο!
Τί κόσμος!
Αποφάσισα κι εγώ να κάνω το επόμενο βήμα μου:
Ίδρυσα την ΑΕΚΑ!
Κάποιοι του ΣΥΝ άρχισαν να μου τα χώνουν αλλά εγώ συνέχισα απτόητος.
Η ΑΕΚΑ ήταν άλλωστε ο πιο σύντομος δρόμος για να πάω στο ΠΑΣΟΚ.
Ο τρισμέγιστος (εις πολλά τα έτη του) Κώστας Σημίτης εκτίμησε την πορεία μου,
την προσωπικότητά μου, την συνεπή και αταλάντευτη πολιτική μου παρουσία
και με έκανε υπουργό.
Αλλά μετά παρέδωσε το κλειδί σ' αυτόν από τον οποίο το είχε παραλάβει:
Στον Γιώργο Παπανδρέου.
Περίμενα καρτερικά την αξιοποίησή μου.
Αλλά ο Γιώργος είχε τους δικούς του.
Τους Γερουλάνους, τους Δρούτσες και τις Μπιρμπίλες.
Εγώ περίμενα, τηρώντας την κομματική νομιμότητα.
Αλλά, από ένα σημείο και μετά δεν πήγαινε άλλο.
Στο μεταξύ, έβλεπα τον καλό μου φίλο από τα παλιά, τον Φώτη Κουβέλη,
παρέα με πλειάδα εκλεκτών στελεχών
(μεταξύ αυτών και κάποια ιερά τέρατα της σύγχρονης πολιτικής σκέψης,
όπως ο μέγας διανοητής Γρηγόρης Ψαριανός)
να ακολουθεί την πορεία μου.
Κάναμε λοιπόν μια έντιμη πολιτική συμφωνία:
Εκείνος να με δεχθεί στους κόλπους της ΔΗΜΑΡ
κι εγώ να εξαντλήσω την επιρροή μου,
ώστε να με ακολουθήσουν λαμπροί πολιτικοί άνδρες του κλίματος Σημίτη, όπως οι Μανίκας, Νεονάκης, Χριστοδουλάκης, ο εκλεκτός της Μιμής (και αργότερα του Μπόμπολα) Παν Παν, καθώς και ο αγωνιστής της Αριστεράς, μέγας δημοσιογράφος
και...μέντορας της Πετρούλας, Σταμάτης Μαλέλης.
Πλέον, ο σχεδιασμός μου έλαβε -επιτέλους- σάρκα και οστά.
Η κυβερνώσα Αριστερά, η Αριστερά της ευθύνης είναι εδώ!
Κυβερνά!
Και ας μην στέκεται κανείς σε λεπτομέρειες για συγκυβέρνηση με το πάλαι ποτέ "Δίκτυο 21"
και άλλα τέτοια φαιδρά.
Ο αγώνας μου τώρα (ξανα)δικαιώνεται!
Δοξάστε με! Ο Νίκος σας".
Και για την αντιγραφή ordertheattack
Αλήθεια πόσοι έχουν δώσει τα δυσεύρετα ευρώ τους να διαβάσουν τα απομνημονεύματα του γυρολόγου Μπίστη και τους καημούς της μάνας του;
ΑπάντησηΔιαγραφή