Διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα, και μόνο, των σημερινών (σ.σ.: χθεσινών) κυριακάτικων εφημερίδων εύκολα συνάγει κανείς το συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε υπό μιας κομμουνιστικής δικτατορίας, η οποία ελέγχει όλους τους τομείς της κοινωνικής αναπαραγωγής-εκτελώντας ένα πρωτάκουστο σχέδιο λιτότητας και συρρίκνωσης της μεσαίας τάξης-και επιπλέον έχει βάλει χοντρό χέρι σε όλους τους ανεξάρτητους θεσμούς, ή ετοιμάζεται να το κάνει ολοκληρωτικά, ακόμα και στον πιο σημαντικό, την Δικαιοσύνη.
Είναι φανερό ότι εδώ μιλάμε για κανονικό σχέδιο αντιστροφής της πραγματικότητας-η πραγματικότητα είναι εκείνο που ο κυρίαρχος ορίζει ως τέτοια- που ακόμα κι ο μάστορας του είδους, ο Ντόναλντ Τραμπ, μοιάζει κολλεγιόπαιδο μπροστά της.
Μιλώντας σοβαρά, η κυβέρνηση αυτή όχι μόνο κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα κανονικό παραγωγικό σαμποτάζ στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα από την πρώτη κιόλας μέρα, αλλά επιπλέον έπρεπε να τα βάλει ακριβώς με εκείνους τους θεσμούς που οι αντίπαλοι της την κατηγορούν πως ελέγχει!
Έπρεπε, δηλαδή, να τα βάλει με τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποιεί εναντίον της ο διοικητής της ΤτΕ-που η κυβέρνηση κατηγορείται πως έχει στοχοποιήσει. Έπρεπε να τα βάλει με τον κρατικό μηχανισμό που ακόμα ελέγχει ο μεταπολιτευτικός δικομματισμός. Κλήθηκε να απεμπλακεί από τις αντιπολιτευτικές σκοπιμότητες μη σύγκλισης του ΕΣΡ, όταν θέλησε να εφαρμόσει μια βασική προεκλογική της εξαγγελία, την οποία εξάλλου ακύρωσε το ΣτΕ.
Αναλογιζόμενοι εκείνην την απόφαση, αλλά και τις δεκάδες αντίστοιχης αντιπολιτευτικής κατεύθυνσης αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων, θα ήταν να γελάει κανείς-αν δεν ήταν τόσο προκλητικές στον κυνισμό τους-με τις κατηγορίες της αντιπολίτευσης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ποδηγετήσει την Δικαιοσύνη.
Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, σήμερα διαπιστώσαμε ότι 4-5 εφημερίδες του αστικού τύπου έβγαλαν πρωτοσέλιδο σχετικά με ένα όχι καινούργιο βιβλίο του Βαρουφάκη-ένας κακεντρεχής θα έλεγε ότι αυτές οι εφημερίδες βρίσκονται μάλλον σε αγαστή συνεργασία με σαφή κέντρα, ή ένας αφελής θα έλεγε ότι κάνουν αντιπολιτευτικό έρωτα ''με τηλεπάθεια''.
Για να πουν τι; Ότι αυτή η κυβέρνηση: Είναι μια μπακαλοκυβέρνηση, η οποία ταυτόχρονα, όμως, είχε καταστρώσει οργανωμένο σχέδιο για την επιστροφή στην δραχμή.
Παράλληλα, ενώ είχε τέτοιο σχέδιο, κατηγορείται επειδή δεν είχε σχέδιο επόμενης μέρας, αν οι πιστωτές μας αδειάζαν στον γκρεμό με τα τερτίπια της. Όμως, αν είχε τέτοιο σχέδιο-ή και αν συζητούσαν έστω για ένα τέτοιο σχέδιο-τότε ένα ειδικό δικαστήριο για εθνική προδοσία είναι αναγκαίο.
Ειδικό δικαστήριο για τους υπουργούς που εμπλέκονται στην υπόθεση αδειοδότησης των καναλιών, εξάλλου, ζητά και ο Πρετεντέρης, καθώς επί τη ευκαιρία της μήνυσης του Βαρδινογιάννη εναντίον του κράτους για διαφύγοντα κέρδη-σκέφτηκε ο Πρετεντέρης- μπορεί να ακολουθήσει και αυτεπάγγελτη μήνυση για ανεπανόρθωτη και σκόπιμη ζημία του κράτους: Αφού η ελεγχόμενη, κατά τα λοιπά, από τον ΣΥΡΙΖΑ Δικαιοσύνη θα δικαιώσει τον Βαρδινογιάννη, και θα καλέσει το κράτος να τον αποζημιώσει με 35 εκατομμύρια ευρώ.
Συμπέρασμα:
Στην Ελλάδα η αστική τάξη-έστω, αυτή που έχουμε-συσπειρώθηκε σαφέστατα ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ προνοητική όντας, επειδή γνωρίζουν ότι διαμέσου αυτής της κυβέρνησης ελλοχεύει ο κίνδυνος να απολέσουν το κράτος-λάφυρο, όπως το διαχειρίστηκαν επί πολλές δεκαετίες. Και αυτό επειδή, ακόμα και η μικρότερη, η πιο αθώα μεταρρύθμιση που έπρεπε να κάνει μια κυβέρνηση που στοιχειωδώς θα ήθελε να αλλάξει πέντε πράγματα-και να βρει χρήματα, ασφαλώς, για να αναδιανέμει τον καταμερισμό εργασίας και κατανάλωσης-έρχεται ντε φάκτο σε αντίθεση με τα πολυπλόκαμα συμφέροντα τους.
Και από κοντά, οι πλατιές συμμαχίες της αστικής τάξης: Να συγκροτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την Υγεία; Θα κλείσει τα ιδιωτικά κέντρα. Να φτιάξει την Παιδεία; Μα, θα κλείσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να πιάσει την διαφθορά και την μεγάλη φοροδιαφυγή; Μα, πρόκειται για χούντα, αφού εννοεί να ελέγξει το πόθεν έσχες των δικαστών, και εξάλλου, οι γιατροί και οι δικηγόροι- οι ελίτ ανάμεσα τους- πως θα βγάζουν τα εκατομμύρια τους (που είναι στο εξωτερικό, αλλά ευτυχώς η δικαιοσύνη έβαλε πάγο, κρίνοντας την αντισυνταγματική, την προσπάθεια της κυβέρνησης να τα ελέγξει).
Όπως ποτέ στην μεταπολεμική Ελλάδα, τα ταξικά συμφέροντα είναι τόσο φανερά στην σύγκρουση τους. Οι άλλοι έχουν τα ΜΜΕ και τις κοινωνικές τους συμμαχίες του 25-30%. Έχουν, ακόμα και τις τεράστιες δυσκολίες που συνεπάγεται το έργο παραγωγικής ανασυγκότησης μιας οικονομίας χρεοκοπημένης-εξαιτίας τους!- που έχασε το 25% από το ΑΕΠ της μέσα σε 5 χρόνια.
Ο κόσμος της εργασίας, ανοργάνωτος επί των πλείστων και μουδιασμένος, εξέλεξε αυτή την κυβέρνηση για να κάνει ό,τι μπορεί. Ίσως από την άποψη του κινήματος να μην είναι αισιόδοξα τα πράγματα-τουλάχιστον όχι όσο δεν κατεφέρνουν οι άλλοι να συγκροτήσουν το δικό τους κίνημα-αλλά αυτός ο κόσμος γνωρίζει καλά. Και δεν έχει σημασία τι λέει η προπαγάνδα τους, αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να τα καταφέρει στοιχειωδώς:
Σημασία έχει τι λένε οι πλατιές πλειοψηφίες, και αυτό θα φανεί στις κάλπες, όταν η αστική τάξη, το πολιτικό της προσωπικό και τα ανώτερα μεσοστρώματα, θα αναγκαστούν για άλλη μια φορά να συμβιβαστούν με εκείνο που φάνηκε σαν πρόβλημα για εκείνους, δηλαδή με την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και τις διαδικασίες επικύρωσης της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου