Δεν ήταν η κηδεία ενός παλιού αρχηγού. Ήταν η κηδεία ενός ολόκληρου νεκρού κόμματος. Ένα μάτσο σκουριασμένες λαμαρίνες, ένα κράμα από φιλοβασιλικά, φιλοχουντικά και νεοφιλελεύθερα συντρίμμια.
του Νίκου Μωραΐτη
Κάθισα και είδα λίγο από την κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Κι ένιωσα θλίψη. Θλίψη για το πώς καταντά ένα κόμμα.
Μπορεί ο φιλομνημονιακός οικονομικός συντάκτης Χρήστος Κώνστας να καλούσε από τα social media τον κόσμο να μετατρέψει την κηδεία Μητσοτάκη σε μία νέα κηδεία Σεφέρη, αυτό που είδαμε όμως έμοιαζε μάλλον με Σεφερλή, σε όλα τα επίπεδα.
Κάτι γηραλέοι, κάτι αμετανόητοι, 300-400 ηλικιωμένοι και ο ΣΚΑΪ να βάζει ευρυγώνιους φακούς για να δείξει μέγα πλήθος για τον μεγάλο ηγέτη… Πόσοι να φανούν οι 400; Από όποια γωνία και να τους πάρεις, πάλι 400 θα ‘ναι…
Να βγαίνει ο Γλύξμπουργκ από τη λιμουζίνα με τη μαγκούρα και αυτοί να φωνάζουν «είσαι ο βασιλιάς μας», να έρχεται ο εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας και να γιουχάρουν…
Κι ο Γλύξμπουργκ να ξεσπάει σε λυγμούς. «Πώς να ξεχάσει τον φίλο του!» λένε τα κανάλια. Πώς να ξεχάσει τα κοντέινερ που έστειλε ο πρωθυπουργός Μητσοτακης στο Τατόι το 1991 και γύρισαν γεμάτα τιμαλφή που πήγαν στα χέρια του Τέως, είναι η αλήθεια.
Δεν αμφισβητώ τη θλίψη των συγγενών. Δικός τους άνθρωπος «έφυγε». Αλλά έτσι παρατεταγμένοι όπως ήταν, ο καθένας φορτωμένος με δύο – τρία σκάνδαλα στην πλάτη, περισσότερο έμοιαζαν με επισήμους σε παρέλαση μίζας. Και τώρα περνάει το στρατιωτικό άγημα της SIEMENS. Και τώρα ο Κήρυκας Χανίων σε κιλίβαντα πυροβόλου…
Αν κάτι κατάφερε πραγματικά ο Μητσοτάκης με το θάνατό του, ήταν να φέρει όλη τη ΝΔ στην κηδεία του και να δείξει ποιοι έχουν απομείνει πια σε αυτό το κόμμα. Κάτι υπερήλικοι νοσταλγοί της βασιλείας, οι ακροδεξιοί του αντιπροέδρου, οι νεοφιλελεύθεροι ακραίοι της ηγετικής ομάδας, των καναλιών και της διαπλοκής. Σε αυτό το φέρετρο δεν ήταν ο Μητσοτάκης. Ήταν ένα ολόκληρο νεκρό και αποσυντεθειμένο κόμμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου