Ποιοι δεν σέβονται;

Dimitris Tsirkas

Μετά την επίθεση κατά του Παπαδήμου και τον θάνατο του Μητσοτάκη ξεσπάθωσαν οι οπαδοί τους σε βάρος όσων σατίριζαν ή απλά επέκριναν τους δύο πολιτικούς για τα πεπραγμένα τους. Η μόνιμη επωδός είναι ότι δεν σέβονται τα πρόσωπο, τη ζωή (στην περίπτωση του Παπαδήμου) ή την ιερότητα του θανάτου, την αγωνία και το πένθος των οικείων τους.

Βέβαια πολλοί από αυτούς που ψέγουν τώρα τους πολιτικούς αντιπάλους των δύο πρώην πρωθυπουργών καταφέρονταν με μεγαλύτερη απαξίωση για τον Τσάβες ή τον Κάστρο, με αφορμή τον θάνατο τους. Τότε μάλλον ο θάνατος δεν ήταν τόσο ιερός… Πέρα από αυτή την ασυνέπεια και υποκρισία τους ωστόσο, υπάρχει και μία ακόμη μεγαλύτερη αντίφαση στις προσπάθειες τους που καθιστά το εγχείρημα τους καταδικασμένο να αποτύχει.

Οι οπαδοί τους χρησιμοποίησαν την επίθεση σε βάρος του ενός και τον θάνατο του άλλου για να αγιοποιήσουν τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, να εξωραΐσουν την πολιτική τους κληρονομιά και να τους επιβάλουν στον δημόσιο λόγο ως πρόσωπα υπεράνω κριτικής με έργο αδιαμφισβήτητα θετικό. Και ας ήταν πολιτικοί που προκάλεσαν έντονες αντιπαραθέσεις και δίχασαν το κοινωνικό σώμα.

Επιχειρούν να ανανοηματοδοτήσουν εξαιρετικά διφορούμενα πολιτικά πεπραγμένα και θέσεις με εργαλείο μία επίθεση και έναν θάνατο. Εκείνοι δηλαδή είναι οι πρώτοι που εργαλειοποιούν πολιτικά τον θάνατο, τη ζωή ή το πένθος, προκαλώντας εύλογα τις αναμενόμενες αντιδράσεις όσων δεν είναι πρόθυμοι να αλλάξουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και να ξαναγράψουν την ιστορία με αφορμή πχ ένα βιολογικό γεγονός. 

Πασχίζουν να επιβάλλουν ως καθολική αλήθεια μία μερική και αμφισβητούμενη πολιτική φιλοσοφία, χρησιμοποιώντας ένα αναπόφευκτο γεγονός που εμφανίζουν ως μη πολιτικό (τον θάνατο), χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι οι ίδιοι πρώτοι το πολιτικοποιούν και το θέτουν στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Και όσο περισσότερο το κάνουν, τόσο πιο έντονες και απαξιωτικές αντιδράσεις θα εισπράττουν.

Αιδώς λοιπόν Αργείοι που εκμεταλλεύεστε την επίθεση σε βάρος ενός πολιτικού και τον θάνατο ενός άλλου για πολιτικές σκοπιμότητες, εργαλειοποιώντας την ίδια τη ζωή και βεβηλώνοντας την ιερότητα του πένθους και του θανάτου. Κυριολεκτικά δεν έχετε ιερό και όσιο. Αλλά τι να περιμένει κανείς από ανθρώπους που θεωρούν μεγάλους ηγέτες τον Παπαδήμο και τον Μητσοτάκη…