Αγαπητή Ντόρα Μπακογιάννη - Κούβελου - Μητσοτάκη, επειδή ειλικρινά με συγκίνησες εχθές να σου πω τα παρακάτω:
Αν η νεότερη ιστορία συνεχίζεται και μετά τον εμφύλιο, με πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν την περίοδο πριν και μετά της χούντας των συνταγματαρχών, νομιζω ότι οφείλονται περισσότερες εξηγήσεις - απαντήσεις για το ρόλο που έπαιξε η αποστασία και ο ίδιος ο Μητσοτάκης στην πολιτική αποσταθεροποίηση της χωράς τότε.
Η περίοδος, δηλαδή, που ουσιαστικά μετά τα Ιουλιανά προλείανε την αμερικανοκίνητη εγκαθίδρυση της δικτατορίας, έχει μόνο ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς, συμπεριλαμβανομένου του Εφιάλτη - αποστάτη Μητσοτάκη.
Το ιστορικό πλαίσιο και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε το Απριλιανό πραξικόπημα του 1967 και η επτάχρονη χούντα, γεννήθηκε μέσα από την κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος της εποχής, με βασικούς πρωτεργάτες το Παλάτι και τους αποστάτες.
Μιας χούντας που άνοιξε έναν νέο κύκλο αίματος, φυλακίσεων, εξοριών, βασανιστηρίων, δολοφονιών, ηθικής και πολιτικής κατάπτωσης όλων των συνταγματικών και δημοκρατικών ελευθερίων.
Ένας κύκλος που έκλεισε με τους νεκρούς της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και την εισβολή - ξεπούλημα της Κύπρου, ώστε να ξεκινήσει εκ νέου η δεξιά παλινόρθωση από τον σωτήρα - εθνάρχη Καραμανλή, όπως τον παρουσίασε η ολιγαρχία της εποχής.
Τέλος για τους συντρόφους, συνοδοιπόρους στο δύσκολο δρόμο της Αριστεράς να πω κι αυτό, αν μου επιτρέπεις Ντόρα Μ. Κ. Μ:
Αν η αγιοποίηση του αποστάτη Μητσοτάκη όπως την παρακολουθήσαμε σε όλα τα τηλεοπτικά συστημικά μέσα και εκδοτικά συγκροτήματα, πέτυχε επικοινωνιακά να δώσει πόντους στον νεποτισμό, την φαυλοκρατία και την μιζαδόρικη - κομπραδόρικη - παρασιτική ηγεμονία εντός της δεξιάς παράταξης του υιού και αδελφού σου Κυριάκου, ώστε ο ίδιος να αποτελεί την λύση της επόμενης μέρας για τη χώρα, όπως σας την τραγούδησαν οι λυράρηδες, ίσως θα πρέπει να ξαναδούν οι πολιτικές προσωπικότητες που πορεύονται στην Αριστερά τον τρόπο που εκφράζονται στο δημόσιο λόγο, έστω κι αν είναι αργά σήμερα.
Ειδικά, μάλιστα, όταν πρόκειται για ανθρώπους σύμβολα του αντιστασιακού αγώνα που βίωσαν κατοχή, βασανιστήρια, εξορίες, χούντες και φυλακίσεις.
Η επιμονή να στηρίξουμε την ανατροπή των εγχώριων μνημονιακών - αστικών δυνάμεων μέσα από την οργανωμένη αντικαπιταλιστική πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας μας, αποτελεί μονόδρομο.
Ας αφήσουμε μόνους τους Μητσοτάκηδες στο επικοινωνιακό πλυντήριο όπως το έστησαν...
Θα τους ξεράσει το λουλακί της ιστορίας.
Ειδικά, δε, όταν μιλάμε για τον αποστάτη, αρχιερέα της διαπλοκής και του νεοφιλελευθερισμού, τον ηθικό και πολιτικά υπεύθυνο της δολοφονίας του Ν. Τεμπονέρα.
Κανένα συγχωροχάρτι, σε κανέναν Μητσοτάκη, ακόμα κι αν τους βρίσκει ο φυσικός θάνατος μετά από μια ζωή μέσα στην αστική ευμάρεια και τα πλούτη που τους πρόσφερε η εκμετάλλευση και η κλεπτοκρατία του δημόσιου λαϊκού πλούτου, σε αγαστή συνεργασία με τους ντόπιους και ξένους ολιγάρχες.
Όλους αυτούς που προσέτρεξαν στην Μητρόπολη για να αποτίσουν το ύστατο χαίρε στο μπαμπά σου, Ντόρα.
Κάποιος εύστοχα παρατήρησε βλέποντας τους όλους μαζεμένους στην εξόδιο ακολουθία ότι το μισό ΑΕΠ της χώρας, συναντήθηκε με αφορμή τον όχι και τόσο αδόκητο θάνατό του.
Θυμίζοντας μας έτσι τους οικονομικούς δολοφόνους της σύγχρονης ιστορίας των μνημονιακών χρόνων, ολοκλήρου του λαού μας.
Σε έμενα πάλι θύμισαν τη σκηνή από τη κηδεία του κινηματογραφικού Νονού, όπου και σε αυτήν συναντήθηκαν όλοι οι οικονομικοί και πολιτικοί βαρόνοι με τις οικογένειες τους.
Η ιστορική μνήμη είναι και θα παραμείνει ζωντανή, δεν ενταφιάζεται ούτε στον Αργουλιδέ, ούτε πουθενά αλλου, όσα μνημόνια κι αν ψηφίσετε...
Ζωή σε λόγου σας και πάντα τέτοια...
ΥΓ. Η εστεμμένη με τον τίτλο της «Μις Κρήτη» Μαρία Τσαγκαράκη, ως θλιμμένη Κρητικοπούλα με την παραδοσιακή φορεσιά, νομίζω έκλεψε την παράσταση αγαπητή Ντόρα μου, ακόμα κι από τον Ζωιδάκη με τη μαντινάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου