Λένε “Εσείς άλλα λέγατε και άλλα κάνετε”. Για τα Μνημόνια, για τις συντάξεις, για τα εργασιακά, για τη φτώχεια. Κολλάνε και την κατηγορία της καρέκλας -όλα τα κάνουν για να κρατήσουν τις καρέκλες τους- εκείνοι που έπειτα από δεκαετίες εξουσίας τους τρώει ο κώλος τους και ξύνουν την καρέκλα. Και πιάνουν τα παράθυρα μην τους ξεφύγει καμιά Novartis, κανένα ΚΕΕΛΠΝΟ, κανένα σπίτι του Βολτέρου και καμιά off shore του συνεταίρου. Να τελειώνουν με την Αριστερά πριν τελειώσουν τόσων χρόνων επενδύσεις στην ιδιοκτησία του κράτους.
Καλώς. Εμείς άλλα λέγαμε και άλλα κάνουμε. Σε πάρα πολλά πράγματα το ήπιαμε, και το πίνουμε, το πικρό ποτήρι. Και δεν έχει νόημα να εξηγεί κανείς κάθε φορά πώς και γιατί φορτώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ αμαρτίες δικές τους και όλο το μαύρο χάλι του ελληνικού καπιταλισμού - από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Κι έτσι μαζεύει νυχιές από αριστερά κι από δεξιά. Γιατί, όπως καταλάβατε, όλες οι πληγές αυτού του έρμου τόπου, που με τα δικά τους χεράκια τις διέπραξαν οι γνωστοί αυτουργοί, θα έπρεπε να έχουν θεραπευτεί μέσα σε δύο χρόνια. Και τι χρόνια!
Αλλά, εκεί που σε τρελαίνουν είναι όταν μας καταγγέλλουν κι ότι δεν υιοθετούμε την πατρότητα των Μνημονίων. Ότι είμαστε αντίθετοι με την εργασιακή ζούγκλα. Ότι, με δυο λόγια, υπάρχουν πράγματα που κάνουμε με το ζόρι. Τώρα που μιλάμε, οι κατηγορούμενοι ότι άλλα λένε και άλλα κάνουν κατηγορούνται κι ότι τρενάρουν τη διαπραγμάτευση γιατί δεν δέχονται τις απαιτήσεις για μαζικές απολύσεις, λοκάουτ και άλλα συναφή του ΔΝΤ. Δηλαδή: Φταίμε όταν δεν μπορούμε να κάνουμε όσα λέγαμε κι φταίμε κι όταν προσπαθούμε να κάνουμε όσα λέγαμε.
Όποιος κατάλαβε κατάλαβε και πάμε παρακάτω. Ας αφήσουμε και τι έκαναν αυτοί στα χρόνια της παντοδυναμίας τους. Ας ψάξουμε να βρούμε τι λένε τώρα. Το βαρύτερο που ακούστηκε από το στόμα τους για τους δανειστές το ξεστόμισε ο Χατζηδάκης: Δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά! Και ζητούν υπερβολικά μέτρα! Έτσι είπε σε μια συζήτησή του με τον Τζανακόπουλο. Και καθάρισε. Εσείς όμως τι λέτε, καλέ κύριε, για τα υπερβολικά μέτρα; Για αφορολόγητο, συντάξεις, εργασιακά; Στους δανειστές το περγαμότο και στον Τσίπρα το γαμώτο, αυτό λένε.
Να θυμίσω τι λέγαμε εμείς για τις απαιτήσεις των δανειστών όταν μας κυβερνούσαν Σαμαράδες και Μητσοτάκηδες; Και τι κάναμε στις πλατείες και στους δρόμους; Μπα, άσκοπο. Στην πολιτική μας ζούγκλα, φοβάμαι ότι μπροστά σ’ αυτούς τους σαρκοβόρους ψευταράδες είμαστε φυτοφάγα. Μόνο με φυγή προς τα μπρος γλιτώνουμε και εμείς, και η χώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου