«Σταματήστε πια, εσείς οι Τσιπρικοί να κατηγορείτε την Ευαγγελία Τσικρίκα. Στο φινάλε, δεν έκανε παρά μια ερώτησή που υπηρετούσε την πολιτική κατεύθυνση του Μέσου στο οποίο εργάζεται…» Από άρθρο γνωστού δημοσιογράφου κεντροδεξιάς εφημερίδας.
Η πολιτική κατεύθυνση (η «γραμμή», που λέμε εμείς οι αριστεροί) στα Μέσα Ενημέρωσης είναι περιρρέουσα. Οι δημοσιογράφοι την «πιάνουν στον αέρα», την οσμίζονται όπως τα λαγωνικά. Και την υπηρετούν πλαγίως ή καθέτως. Άλλοι την αποφεύγουν, ή την υπερβαίνουν «υπονομεύοντάς» την∙ πάντα πλαγίως σ’ αυτές τις περιπτώσεις: στην ΑΥΓΗ, στο ΒΗΜΑ, στα ΝΕΑ, στην ΠΡΩΤΗ, στο ΕΘΝΟΣ, είχα τον τρόπο να «περνάω» τη δική μου οπτική των πολιτικών πραγμάτων, να υποβάλλω τη δική μου απόσταση από την περιρρέουσα ή την δοσμένη γραμμή…
Είναι θέμα γραφής – θέμα τεχνικής της γραφής. Θέμα αισθητικής του γραπτού λόγου, θέμα κουλτούρας: ο δημοσιογράφος οφείλει να διεισδύει στα γεγονότα, να τα ξεδιπλώνει, να τα φωτίζει τις σκοτεινές πτυχές τους, να τα προβάλλει στο παρόν και το μέλλον. Δεν μπορεί να το κάνει (ή το κάνει βάρβαρα, απολίτιστα, λαϊκίστικα, «κίτρινα», στρεβλά) αν δεν είναι βαθειά καλλιεργημένος, αν η προσωπικότητά του δεν έχει διαμορφωθεί από τη σχέση του με το βιβλίο, τη μουσική, το θέατρο, τις καλές τέχνες, δηλαδή την κουλτούρα…
«Οι δημοσιογράφοι δεν μπορεί να είναι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων, δεν μπορεί να είναι τα πρόσωπα - κλειδιά στις εξελίξεις και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι μέρος του προβλήματος», δίδασκε ένας σπουδαίος Έλληνας δημοσιογράφος, ο Λέων Καραπαναγιώτης: «Δεν είναι η δουλειά τους να δημιουργούν τα γεγονότα, αλλά να καταγράφουν τα γεγονότα…»
Έγινε… πρωταγωνίστρια
Η συμπαθής δημοσιογράφος Ευαγγελία Τσικρίκα θέλησε να γίνει πρωταγωνίστρια στο γεγονός (τη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ), και έγινε. Θέλησε να δημιουργήσει γεγονός μέσα στο γεγονός, και δημιούργησε. Και θέλησε να γίνει πρόσωπο – κλειδί στις εξελίξεις του γεγονότος που η ίδια δημιούργησε μέσα στο γεγονός («κ. πρόεδρε, εσείς και η κυβέρνησή σας με απολύετε από τη δουλειά μου...»), και έγινε…
Και τότε συνέβη αυτό που ο Λέων Καραπαναγιώτης και πάλι, προφητικά, περιέγραφε τότε που ζούσε: όταν τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά, με τους δημοσιογράφους να στρέφουν πάνω τους τούς προβολείς, να επιτίθενται, να καταγγέλλουν, να εξηγούν και να απολογούνται, τότε έχει χάσει η δημοσιογραφία, που αυτό σημαίνει ότι έχει χάσει η κοινωνία….
Ποιος έχει κερδίσει; Η πολιτική εξουσία, βέβαια, «που βρίσκει δρόμο διαφυγής, καθώς με ευκολία μπορεί να αμφισβητήσει την αξιοπιστία των ΜΜΕ και να υποδείξει ως φαύλους, παραμυθάδες και αργυρώνητους αυτούς που η δουλειά τους είναι μόνο να πληροφορούν…»
Όπως και να ‘χει, η επί προσωπικού δημόσια ερώτηση της συμπαθούς δημοσιογράφου προς τον Έλληνα πρωθυπουργό στη ΔΕΘ (είτε υπηρετούσε την πολιτική κατεύθυνση του Μέσου στο οποίο εργάζεται, είτε εξέφραζε την προσωπική της αγωνία και την αγωνία των συναδέλφων της για το εργασιακό της / τους μέλλον), συνιστά κατάχρηση δημοσιογραφικής ιδιότητας – σαν να λέμε κατάχρηση εξουσίας, αν δεχτούμε ότι η δημοσιογραφία είναι η τέταρτη εξουσία...
Ο πραγματικός αίτιος
«Εσείς και η κυβέρνησή σας με απολύετε απ’ τη δουλειά μου»!.. Μόνο σε μια προσωπική συνάντηση με τον πρωθυπουργό θα μπορούσες να το πεις. Of the record και υπό τύπον αστεϊσμού: ο ALFA δεν έκλεισε ούτε υπάρχουν ενδείξεις ότι θα κλείσει, αλλά και να κλείσει θα κλείσει εξαιτίας του ιδιοκτήτη του που δεν πλειοδότησε για να πάρει άδεια λειτουργίας, να νομιμοποιηθεί. Εκείνος, ώ μη γένοιτο, θα απολύσει την συμπαθή δημοσιογράφο, εάν κλείσει ο ALFA και γίνουν απολύσεις. Και όχι ο Τσίπρας, ούτε ο Παππάς, ούτε ο… Πολάκης…
Λοιπόν, μόνο σαν αστείο!.. Αλλά ένα αστείο, ένα δημόσιο αστείο μάλιστα, ενός δημοσιογράφου με έναν πολιτικό; Και δη με τον πρωθυπουργό; Ας δούμε τι γράφει για αυτό το… αστείο ο μαιτρ της δημοσιογραφίας Λέων Καραπαναγιώτης: «η σχέση του δημοσιογράφου με τον πολιτικό, τον μεγάλο επιχειρηματία και τον τραπεζίτη, αυτούς δηλαδή που αποκαλούμε πηγές της ενημέρωσης, είναι εξαιρετικά δύσκολη. Δεν βρίσκονται στην ίδια πλευρά του λόφου και, εάν βρεθούν, τότε οι δημοσιογράφοι έχουν προδώσει τους αναγνώστες, τους τηλεθεατές τους και τους ακροατές τους…
»Ο δημοσιογράφος με τον πολιτικό και τον οικονομικό παράγοντα δεν μπορεί να είναι «κολλητοί». Οι σχέσεις τους πρέπει να είναι, κοινωνικά ευπρεπείς και οι αποστάσεις ασφαλείας να τηρούνται συστηματικά και συνειδητά. Όσες φορές ο κανόνας παραβιάζεται, χάνουν οι πολίτες καθώς γίνονται θεατές ενός στημένου παιχνιδιού»… Όπως αυτό που παρακολουθούμε και θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το τρίμηνο των φουρτουνιασμένων καναλιών. Ώσπου να μπει το νερό στ’ αυλάκι…
Πηγή: restaro.blogspot.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου