Έκανε λάθος το ΔΝΤ στο πρόγραμμα της Ελλάδας. Είναι πλέον όλοι πεπεισμένοι, αν και δεν ξεχνάμε πως αντιμετώπιζαν οι σημερινοί «αντιμνημονιακοί» όσους τολμούσαν να διατυπώσουν τη διαφωνία τους, με το πρώτο μνημόνιο Παπανδρέου.
Ξαφνικά μας προέκυψαν οι μετά Χριστόν... δημαγωγοί, με έξι χρόνια καθυστέρηση να φωνάζουν για το ΕΚΑΣ, τις συντάξεις, το ξεπούλημα και τους φόρους και να επιδίδονται στην ίδια μπουρδολογία, όπως τότε που υποστήριζαν το μνημόνιο φωνάζοντας «σφάξε με αγά μου να αγιάσω».
Βέβαια ξεχνούν ότι όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι το τσουνάμι των προηγούμενων πολιτικών αποφάσεων. Όπως η χώρα δεν χρεοκόπησε εξαιτίας του Γιώργου Παπανδρέου, απλώς «έσκασε» στα χέρια του και φυσικά χρεώνεται τις επιλογές που έκανε στη συνέχεια να μας οδηγήσει σε ένα μνημόνιο με το ΔΝΤ χωρίς την πολιτική νομιμοποίηση που επέβαλε η κρισιμότητα της κατάστασης.
Και θα ήταν χειρότερα αν δεν άλλαζαν οι προβλέψεις για τους στόχους στα πλεονάσματα. Bέβαια κάποιοι ακτιβιστές του νεοφιλελευθερισμού χρειάστηκε πρώτα να το παραδεχτεί το ίδιο το ΔΝΤ για να αρχίσουν κι αυτοί κάτι να λένε, αφού πρώτα τα έριχναν στον ντόπιο λαϊκισμό και στη μη συναίνεση στο λάθος.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε την πραγματικότητα. Όχι όπως είναι σήμερα, που όλοι ξέρουν... Το πιο εύκολο είναι να είσαι μετά Χριστόν προφήτης.
Το ΔΝΤ έκανε την αυτοκριτική του για την αποτυχία της πολιτικής του να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση επιμένοντας στο λάθος. Το παλιό πολιτικό και το παλιό μιντιακό σύστημα της χώρας δεν την έχει κάνει ακόμη. Και η ηγεσία της Ευρώπη, δηλαδή το Βερολίνο, κάνει ότι δεν ακούει...
Για όσους υποστηρίξαμε από την αρχή μέχρι το τέλος, ότι αυτή η συνταγή δεν βγαίνει αποτελεί πλέον μια δικαίωση της μάχης που δώσαμε με κόστος. Υπάρχουν συνάδελφοι που έφυγαν από το επάγγελμα, άλλοι που έχασαν δουλείες και με τους περισσότερους να βιώνουν καθημερινά πολιτικό μπούλινγκ για αυτά που πίστευαν.
Λέγαμε τότε ότι αυτή η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη ύφεση και οι στόχοι για τις ιδιωτικοποιήσεις σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης ήταν ουτοπικοί.
Λέγαμε ότι οι απολύσεις, οι άγριες περικοπές και η εσωτερική υποτίμηση οδηγούν σε κάθετη πτώση του ΑΕΠ και επομένως σε αύξηση του χρέους και υπονόμευση του βασικού στόχου του προγράμματος διάσωσης.
Μας απαντούσαν ότι πρώτα πρέπει να μαζέψουμε τα ελλείματα. Ναι αλλά όχι με λάθος τρόπο και λάθος χρόνο όπως αποδείχτηκε από την ίδια τη ζωή.
Θυμάμαι τότε στην αρχή του προγράμματος, ρώτησα πολιτικό παράγοντα που στη συνέχεια θα διαδραμάτιζε πρωταγωνιστικό ρόλο, «με τις Τράπεζες τι θα γίνει;» και η απάντηση ήταν σοκαριστική, «μην το αγγίζεις αυτό το θέμα».
Το πρόγραμμα διάσωσης δεν ήταν για τη χώρα και τους κατοίκους της, αλλά για τις τράπεζες και τους σκελετούς που είχαν στα συρτάρια τους και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Η Ιφιγένεια, ο ελληνικός λαός, είχε βρεθεί και η παλιά πολιτική-οικονομική-μιντιακή ελίτ με «τη γίδα στην πλάτη» εκτέλεσε κατά γράμμα το σχέδιο που διέταξαν οι δανειστές.
Το πρόγραμμα δεν έβγαινε,
περισσότεροι φόροι,
μεγαλύτερες περικοπές και μεγαλύτερο χρέος αλλά δεν τους ενοχλούσε αυτό,
τους ενοχλούσε η πολιτική αβεβαιότητα και η ενδεχόμενη επανάσταση του ελληνικού λαού που θα ανέτρεπε το πολιτικό καθεστώς που κυριαρχούσε από τη μεταπολίτευση.
Το μιντιακό μαστίγωμα καθημερινό,
«ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας»,
«τεμπέληδες και απατεώνες οι δημόσιοι υπάλληλοι»,
«μαϊμού επιδόματα»,
«διαλυμένες οι δημόσιες επιχειρήσεις»
και η λογική «πονάει δόντι κόβει κεφάλι».
Αυτοί που χθες ήταν υπερασπιστές μια εξοντωτικής πολιτικής για τη χώρα ανακάλυψαν τη φτώχια, την ανέχεια, το σύστημα υγείας και τους φόρους, μόνο που όλα αυτά δεν έγιναν σε ένα βράδυ, ούτε σε έναν χρόνο.
Σήμερα κάποιοι υποστηρίζουν ότι φτάσαμε σε αυτήν την κατάσταση με τις παλινωδίες της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παλινωδίες στο λάθος πρόγραμμα;
Μα εκείνοι που το ακολούθησαν πιστά αποδείχτηκε και με την έκθεση του ΔΝΤ ότι έκαναν λάθος και δεν έλυσαν το πρόβλημα.
Το «ειδικό δικαστήριο» δεν στήθηκε για τους πολιτικούς-τραπεζίτες-μιντιάρχες εργολάβους αλλά για τον ελληνικό λαό από τους τηλεβόες και ιδιοκτήτες ΜΜΕ που στο παρελθόν εξυμνούσαν τις μεγάλες σπατάλες για τα δημόσια έργα,
τη μεγάλη κλοπή του ΧΑΑ,
τις προμήθειες οπλικών συστημάτων και τις εταιρείες όπως η Siemens και έβαζαν μαζί με τα παράσιτα της πολιτικής σε μαύρες λίστες όσους διαφωνούσαν.
Μας διαφήμισαν της Ιθάκη του Παπανδρέου, όπως και το «λεφτά υπάρχουν» αλλά όπως αποδεικνύεται από την εξεταστική της βουλής υπήρχαν μόνο για αυτούς, δανεικά και αγύριστα.
Τώρα που σφίγγουν τα γάλατα και γι΄ αυτούς, κλαίνε για τις περικοπές και τους φόρους.
Ο συμψηφισμός που επιχειρείται είναι ανιστόρητος ωστόσο και σήμερα τα μέτρα της κυβέρνησης είναι δυσβάσταχτα και αν προστεθούν κι αυτά των προηγούμενων τότε το στοίχημα του Τσίπρα είναι πολύ δύσκολο.
Ο μόνος δρόμος για την αντιμετώπισή τους είναι η ανάπτυξη και οι επενδύσεις.
Εδώ είναι που η κυβέρνηση θα αναμετρηθεί με την καθημερινότητα που βιώνουν οι πολίτες μετά από έξι χρόνια βίαιης υποτίμησης του βιοτικού τους επιπέδου.
Οι λογαριασμοί της κυβέρνησης με τους πολίτες είναι ακόμα ανοιχτοί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου