ε
Υπάρχουν κάποιες στιγμές στην ζωή σου που θυμάσαι χαρακτηριστικά όσα χρόνια και αν περάσουν. Δεν αφορούν απαραίτητα κάποιο σημαντικό γεγονός, αλλά έχω αρχίσει να πιστεύω πως συνδέονται με κάποια δυνατή σκέψη που δεν αντιλαμβάνεσαι εκείνη τη στιγμή.
Μία από αυτές για μένα είναι ένα βράδυ του 2005 στη Ρώμη, σε ένα μπαρ του San Lorenzo, με πιο πολυεθνική παρέα. Εκεί μαθαίνω για πρώτη φορά για τα επεισόδια στα προάστια στο Παρίσι, τα οποία ήδη τρέχουν εδώ και μια βδομάδα χωρίς να τα έχω πάρει χαμπάρι. Κάνω Erasmus και ζω στο δικό μου σύννεφο. Ένας παριζιάνος στην παρέα αναλαμβάνει να μας διαφωτίσει και μας μιλάει για την περιθωριοποίηση των χαμηλών στρωμάτων και των μουσουλμάνων, που οι περισσότεροι είναι Γάλλοι υπήκοοι από την Αλγερία.
Θυμάμαι ξανά εκείνη την κουβέντα μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι από εξτρεμιστές, που ήταν γεννημένοι και μεγαλωμένοι στη Γαλλία και στο Βέλγιο. Άρθρα όπως αυτό και αυτό δείχνουν ότι δεν άλλαξαν πολλά τα τελευταία χρόνια.
Όσοι δεν είναι λευκοί Χριστιανοί στην Ευρώπη, στην καλύτερη περίπτωση δεν έχουν ίσες ευκαιρίες, και στην χειρότερη αντιμετωπίζουν ρατσισμό και περιθωριοποίηση. Μην ξεχνάμε ότι η ακροδεξιά ανεβαίνει σταδιακά σε όλη την Ευρώπη, χτυπώντας ένα καμπανάκι που πολλοί από μας αρνούνται να ακούσουν.
Δεν έχει όμως απαραίτητα να κάνει με το χρώμα ή την θρησκεία. Ξέρουμε καλά πως όσοι γεννιούνται σε υποβαθμισμένες περιοχές δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με όσους γεννιούνται σε προνομιούχες. Είναι και αυτό μια μορφή περιθωριοποίησης, απλά στην Ελλάδα είναι αρκετά πιο δύσκολο να το δούμε γιατί τα μεγέθη είναι σαφώς μικρότερα.
Πώς πιστεύαμε, αλήθεια ότι θα εξελιχθεί αυτή η διαχρονική περιθωριοποίηση;
Πριν δέκα χρόνια, αυτοί οι άνθρωποι αντιδρούσαν με επιδερμική βία, με καμμένα αυτοκίνητα και σπασμένες βιτρίνες. Σήμερα μπορούν να βρουν καταφύγιο σε μια οργάνωση που στρατολογεί και πληρώνει. Η εκμετάλλευση του Ισλάμ, μιας οπισθοδρομικής θρησκείας που δεν δέχεται πολλές από τις ελευθερίες της Δύσης, της προσδίδει αυτό που χρειάζεται για να φανατίσει ακόμα περισσότερα τα μέλη της: μια μεταφυσική δικαιολόγηση των εγκλημάτων τους. Δεν είναι απλά ημίτρελοι περιθωριοποιημένοι που αποκεφαλίζουν όποιον δεν τους αρέσει, αλλά υπηρέτες ενός θεού που τιμωρούν τους άπιστους, όσους δεν ζουν σύμφωνα με το θέλημά του.
Ξέρουμε το μηχανισμό καλά γιατί τον χρησιμοποίησε και η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία στις Σταυροφορίες. Αλλιώς πολεμάς για έναν θεό, αλλιώς για χρήματα και εφήμερες επιδιώξεις.
Η ευθύνη της Δύσης είναι δεδομένη με την έννοια ότι ποτέ δεν πλήρωσε για τα αμαρτήματα των αποικιών και της μεταγενέστερης επεκτατικής πολιτικής της. Και είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι οι λαοί που καταπιέστηκαν το ξέχασαν επειδή πέρασαν ένας-δυο αιώνες. Η Τουρκοκρατία τελείωσε πριν δύο αιώνες και ακόμα μεγαλώνουμε τα ελληνόπουλα με τον φόβο των Τούρκων. Ο Έλγιν έκλεψε τα Ελγίνεια πριν δύο αιώνες και ακόμα το θεωρούμε κατάφορη αδικία. Γιατί λοιπόν οι Άραβες να είναι ανώτεροι και να έχουν ξεχάσει την διαχρονική επέμβαση της Δύσης στην περιοχή τους;
Διαβάστε εδώ μια σύντομη αναδρομή στις σχέσης Δύσης και Μέσης Ανατολής από το History Today.
Η απάντηση μοιάζει να είναι κάθε φορά η ίδια: στοχοποίηση των Μουσουλμάνων εν γένει, περισσότερη αστυνομία, στρατός στους δρόμους, αντιτρομοκρατικές ασκήσεις (το Λονδίνο προετοιμάζεται μέχρι και 10 ταυτόχρονα χτυπήματα), νομιμοποίηση περισσότερων παρακολουθήσεων κλπ.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι περισσότερα όπλα και μεγαλύτερη καταστολή των δικαιωμάτων είναι λύσεις στο παγκόσμιο πρόβλημα της τρομοκρατίας. Οι λύσεις πρέπει να είναι εκπαίδευση και ισότητα για όλους, ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος ή εθνικότητας, περισσότερες ευκαιρίες για τα χαμηλότερα στρώματα και επενδύσεις στις χώρες που κατέστρεψαν οι βομβαρδισμοί, παράλληλα με διακοπή εμπορικών σχέσεων με όσους ενισχύουν τους φονταμενταλιστές, πχ Σαουδική Αραβία.
Αν δεν βρούμε έναν τρόπο να συμπεριλάβουμε στις ανοιχτές μας κοινωνίες τους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί από μας, τότε θα συνεχίσουμε να παράγουμε υποψήφιους νεοσύλλεκτους του ISIS και των όποιων ακροδεξιών κομμάτων, που δεν διαφέρουν σε τίποτα παρά μόνο στο modus operandi.
Αν κοιτάζουμε με μισό μάτι όποιον έχει μακριά μούσια ή διαβάζει το Κοράνι στο μετρό ή μιλάει στους φίλους του στα αραβικά, τότε οι εξτρεμιστές, αυτοί που σκοτώνουν περισσότερους Μουσουλμάνους από ότι πιστούς άλλων θρησκειών, θα έχουν νικήσει. Θα μας έχουν κάνει να στραφούμε ο ένας εναντίον του άλλου και να κλειστούμε στα σπίτια μας από φόβο ότι μπορεί να είμαστε τα επόμενα θύματά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου