Βγήκε κάτι από την τελευταία συνέντευξη του Μητσοτάκη, δεν μπορείς να πεις. Πρώτα - πρώτα, η συγκλονιστική διαπίστωση ότι Τσίπρας αισθάνεται τώρα -λόγω Κυριάκου- ότι έχει πραγματική αντιπολίτευση. Ενώ πριν, έτσι καταλαβαίνουμε, με τον Μεϊμαράκη, είχε πλασματική, υποτονική, εικονική αντιπολίτευση. Και δεύτερον ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπερτερεί σε όλους τους ποιοτικούς δείκτες από τον πρωθυπουργό. Διότι μέχρι τώρα, όλοι, πλην Κυριάκου, έτρωγαν τη σκόνη του πρωθυπουργού.
Είναι όντως ελαφρούτσικος ο αρχηγός της Ν.Δ., ε; Φουσκώνει μπροστά στον εθνικό καθρέφτη ότι είναι ο πρώτος, ο μόνος, ο ποιοτικός και ασυναγώνιστος. Με τόσο καλό κόσμο -συγκροτήματα, κανάλια, βαρόνους, κυρίες της αυλής, σφουγκοκωλάριους- να τον ανυμνούν, δεν μπορεί να αντισταθεί και να μην ανυμνήσει και ο ίδιος τον εαυτό του. "Εγώ είμαι ήδη καλύτερος από τον Τσίπρα". "Εγώ θα τον σκίσω τον Τσίπρα". "Εγώ είμαι ήδη πάνω του στους ποιοτικούς δείκτες". "Εγώ, κι εγώ, κι εγώ...".
Ήρθες σαν την άνοιξη και μου 'φερες αυτό που καρτερούσα, δηλαδή η υπόθεση. Ο άλλος -ο υπολειπόμενος σε ποιοτικά χαρακτηριστικά- βουρλίζεται στην Ευρώπη και την Τουρκία, κι ο «εγώ είμαι πραγματική αντιπολίτευση» ακκίζεται στο Mega. Ο υπολειπόμενος τραβιέται σαν το λάστιχο με τις διαπραγματεύσεις και το ανθρώπινο ποτάμι του προσφυγικού πόνου κι ο ποιοτικός χορεύει στην πασαρέλα της διαπλοκής. Και της ανοησίας.
Μαθαίνουμε τουλάχιστον από τον Κυριάκο το μάθημά μας όλοι. Πλην λεκέδων και δαιμονίων. Ότι η μεταλλαγμένη Ν.Δ. του Σαμαρά, της διαπλοκής, της σφαλιάρας και της Siemens μπορεί να άλλαξε βιολιτζή, αλλά δεν άλλαξε χαβά, για να θυμηθούμε τον Χαρίλαο. Ότι ο νέος αρχηγός είναι πιο ελαφρύς, πιο ευάερος, πιο ευήλιος, πιο επιπόλαιος από τους προηγούμενους. Αλλά όλα κι όλα: Τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά συνεχίζουν την ωραία παράδοση.
Ως εκ τούτου, να το θυμηθείτε, πικρό ψωμί θα φάνε οι νεοδημοκράτες από αυτές τις επιδείξεις. Διότι να παριστάνει κανείς την πραγματική αντιπολίτευση, υποτιμώντας έτσι τους προκατόχους, δεν είναι δα και κατόρθωμα. Να πείσει όμως ότι μπορεί να γίνει πραγματική κυβέρνηση είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Και θα δούμε, όταν έρθει η ώρα, τι θα κάνουν τα "ζήτω μου εμένα" και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μπροστά στην ανάγκη να έχει ο πολιτικός ηγέτης χαρακτήρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου