Αλεξάνδρα Τσόλκα:Βλέποντας το «Τι νέα;» και τον «Μπάρμαν» ζητάς συγγνώμη από τον Αρναούτογλου!

http://www.tvnea.com/2015/12/blog-post_693.html?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+TvNea+%28Tv+nea+%C2%A9%29

Στο Mega Ελλάδος, όπου σειρές άκρως επιτυχημένες διακόπτονται επ’ αόριστον, εκπομπές όπως η πρωινή ψυχαγωγική τους είναι ανούσιες λόγω φτήνιας κυρίως, έρχεται το late night show «Τι νέα;» –που μόνο show δεν είναι και μόνο νέα δεν κομίζει– να καλύψει μια ζώνη που ποτέ δεν ήταν το δυνατό σημείο του καναλιού. 

Κάτι ψηλά άβολα σκαμπό να κουρνιάζουν οι καλεσμένοι, ένας φωτισμός σαν σε φαστφουντάδικο που διανυκτερεύει στην εθνική οδό, ένας συμπαθέστατος δημοσιογράφος, ο Κώστας Γιαννακίδης, και μια κυρία, η Δέσποινα Βλεπάκη, που άφησε το μόντελινγκ και το στέμμα των καλλιστείων για χάρη του πολιτικού ρεπορτάζ, αν και το αντίθετο θα ήταν πιο ενδιαφέρον...

 Κακοί και οι δυο δεν είναι, ίσα-ίσα συμπαθής φαίνεται η προσπάθειά τους, μόνο που γίνονται συνεντεύξεις σε πρόσωπα που ανακυκλώνονται πάντου, σε «πελατάκια» του καναλιού, σε ρετρό θέματα και με βίντεο κοινότυπα. 

Το αποτέλεσμα; 

Χιλιο-ιδωμένο και βαρετό. 

Ανατριχιαστικό ήταν δε το αφιέρωμα στον Άδωνη Γεωργιάδη, όπου έπαιξαν τον ύμνο της ΟΝΝΕΔ, «Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Θρησκεία, Ζήτω η Νέα Δημοκρατία», για να πουν μετά πως 

«Α! Δεν ξέραμε πως σας αρέσει τόσο, να φέρναμε τον δημιουργό Ρόμπερτ Ουίλιαμς να τον πει ζωντανά στο στούντιο». 

Οι Μπέζος, Παπαδοπούλου, Παπαδόπουλος να λένε, για πολλοστή φορά, πόσο άλλαξε η ζωή τους μετά τους «Απαράδεκτους», ενώ άλλαξε ο κόσμος όλος και ο αιώνας από την τόσο μακρινή αυτή εποχή. 

Ο Alpha πάλι επιστρατεύει στο late night τον καλό ηθοποιό Αλέξη Γεωργούλη για να κάνει εκπομπή… συνεντεύξεων ως μπάρμαν.

 Ένας ηθοποιός, που κάνει τον μπάρμπαν, που κάνει τον δημοσιογράφο. 

Βροντολαλούμε, για άλλη μια φορά, εις μάτην, πως η συνέντευξη είναι το δυσκολότερο είδος του δημόσιου λόγου και όχι κάτι που γίνεται εύκολα απ’ τον Μαρτάκη, την Παπαδημητρίου, τον Σεφερλή, τη Νόνη Δούνια, τη Δούκισσα Νομικού, τον Αθερίδη, που το κάνει αξιοσημείωτα καλά, κυρίως χάρη στην εμπειρία του Μαστοράκη. 

Η συνέντευξη δεν είναι μια χαλαρή συζήτηση, απ’ αυτές που κάνεις σπίτι σου ή με ένα ποτό σε κάποιο μπαράκι, αλλά οφείλει να δείχνει ως τέτοια.

 Δεν ανταλλάσσεις επισκέψεις για αυτήν, όπως σε γιορτές στα σπίτια τα παλιά χρόνια, με τα βερμουτάκια και τα μπατόν σαλέ. 

Οι ανταλλαγές φιλοφρονήσεων, τα οικεία αστειάκια με την υπερβολική άνεση, τα χιλιοειπωμένα πράγματα, η αποκατάσταση σχέσεων δεν είναι ούτε συνέντευξη, αλλά ούτε καν εκπομπή.

 Είναι η αποθέωση του ναρκισσισμού τού όποιου παρουσιαστή που θεωρεί πως αξίζει να τον βλέπουμε με τις παρέες του σαν να ‘ναι η Κιμ Καρντάσιαν, η οποία στο κάτω-κάτω τολμά να δείχνει και το σπίτι της, εκτός απ’ τον εαυτό της.

Φτάνουμε στο σημείο, λοιπόν, ο Μπέζος να σπάει τη σιωπή του στο «Τι νέα;», στης Μπαλατσινού και νομίζω και στης Σπυροπούλου, 

η Σταυροπούλου να κάνει θρύψαλα τη δική της στης Ντορέττας και στου Γεωργούλη που είναι και συναδελφάκια της, 

ο Τράγκας στης Κουτσελίνη αλλά και στου Γρηγόρη, 

η Νομικού σε όλες τις εκπομπές του ΑΝΤ1 που είτε τις παρουσιάζει, είτε συμμετέχει, είτε ομιλεί για τον εαυτό της, και πάει λέγοντας. 

Με τόσες εκπομπές που βασίζονται στη συνέντευξη –πρωινές, μεσημεριανές, απογευματινές, βραδινές, μεταμεσονύχτιες– και μια κακομοιριασμένη, απλήρωτη, ξεπουπουλιασμένη σόου μπιζ, πού να βρεις πρόσωπα να συνεντευξιάσεις; 

Βλέποντας δε την αμηχανία των παρουσιαστών–συνεντευξιαστών, την κρυμμένη αγωνία και το γάντζωμα απ’ τα χαρτιά τους, με τις γραπτές ερωτήσεις που άλλοι ετοίμασαν φυσικά, ίσα που αναπολείς τη λαϊκή αυταρέσκεια του Αρναούτουγλου ντυμένου με κοστούμι 

και έρχεσαι βόλτα να του πεις «συγγνώμη».