Νικόλ Λειβαδάρη
Η ώρα της Θεσσαλονίκης έρχεται εφέτος με μνήμες οδύνης αντί για προσδοκίες, η προεκλογική ατζέντα χαράσσεται σταθερά από το ημερήσιο δελτίο αποχωρήσεων Λαφαζάνη και την… αστική μαγκιά Μεϊμαράκη κι ο Αλέξης Τσίπρας αναζητά επειγόντως πλέον το – πειστικό – πολιτικό αφήγημα που θα διαδεχθεί την ελπίδα που δεν ήρθε.
Δεκαοκτώ ημέρες πριν από τις κάλπες η σταθερή μεν, βραχεία δε, κεφαλή του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις γεννά προβληματισμούς στην Κουμουνδούρου και αναπροσαρμογές στην επικοινωνιακή στρατηγική – αναπροσαρμογές, που έχουν ως πρώτο στόχο την ανάκτηση του πλεονεκτήματος στον ορισμό της προεκλογικής ατζέντας.
Είναι ένα πλεονέκτημα που, στα πρώτα τουλάχιστον 24ωρα της επίσημης προεκλογικής εκστρατείας, εκχωρήθηκε στο δίπολο της εξ αριστερών μελαγχολίας και της εκ δεξιών πόλωσης και έφερε τον Αλέξη Τσίπρα διπλά απολογούμενο.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει, καθαρά, επιλέξει την τακτική της... μελαγχολίας σε δόσεις:
Οι αποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και οι προσχωρήσεις στη Λαϊκή Ενότητα ανακοινώνονται κατά κύματα και σε συνέχειες, με προφανή στόχο να συντηρούν κάθε μέρα στο προσκήνιο τον αριστερό εμφύλιο και να αποσυνθέτουν κάθε επιχείρηση επανεκκίνησης από την πλευρά της Κουμουνδρούρου.
Η δε ανακύκλωση της εσωστρέφειας δίνει χώρο κλιμάκωσης της πόλωσης στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη εγκλωβίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα σε συνθηματολογικές κόντρες τύπου «αυτοφωράκια».
Αυτός ο ανταρτοπόλεμος φθοράς, απ’ τον οποίο απουσιάζουν πλήρως τα ουσιαστικά διακυβεύματα των εκλογών και τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας δεν ευνοεί ούτε την εικόνα, ούτε τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νέα δημοσκόπηση της Pulse ήρθε να επιβεβαιώσει την απουσία – ακόμη τουλάχιστον – καθαρού ρεύματος νίκης, δίνοντας και πάλι την διαφορά ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ στη 1 μονάδα και εμφανίζοντας τον Αλέξη Τσίπρα καταλληλότερο μεν ως πρωθυπουργό, με ποσοστό 36% αλλά με τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να υπολείπεται μόλις κατά 4 μονάδες.
Στο εκλογικό επιτελείο της Κουμουνδούρου τα ευρήματα αυτά καταγράφονται και η τακτική επαναξιολογείται. Η σύγκρουση «παλιού» και «νέου» παραμένει μεν το κεντρικό δίλημμα, αλλά σε πρώτο πλάνο θα έρθουν άμεσα πλέον οι προτάσεις του νέου προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και το όπλο της «κοινωνικής δικαιοσύνης» στην εφαρμογή του Μνημονίου.
Εν ολίγοις, ο Αλέξης Τσίπρας θα ανέβει την Κυριακή στην ΔΕΘ καταδικασμένος να πείσει ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν ήταν μια εξ αρχής ηττημένη ουτοπία αλλά η αφετηρία μιας μάχης μακράς και δύσκολης που μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δώσει με όρους, αν μη τι άλλο, πολιτικής εντιμότητας.
Το εγχείρημα δεν θα είναι και πάλι εύκολο αλλά στην Κουμουνδούρου αισιοδοξούν ότι η εικόνα θα έχει αλλάξει έως την τελευταία προεκλογική εβδομάδα. Σταθερά στηρίγματα, δε, σ’ αυτήν την αισιοδοξία τους αναδεικνύονται για μια ακόμη φορά ο… Αντώνης Σαμαράς και το ΠΑΣΟΚ.
Η φυσική ροπή της ΝΔ στην… αναπαλαίωση και η εικόνα του Αντώνη Σαμαρά χθες το βράδυ στη Ρηγίλλης μαζί με τους λοιπούς πρώην δεν βοηθά ιδιαίτερα το πολιτικό λίφτινγκ που επιδιώκει ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, όπως η ίδια εικόνα δεν είχε βοηθήσει καθόλου και το στρατόπεδο του «ναι» στην ατυχή καμπάνια του δημοψηφίσματος.
Η εξίσου ατυχής, επίσης, επιχείρηση επανένωσης των ΠΑΣΟΚ αφήνει ελεύθερους τους – όσους – ψηφοφόρους του Γιώργου Παπανδρέου, μετά την απόφασή του να μην κατεβάσει το Κίνημα στις εκλογές.
Και, όπως εκτιμούν στην Κουμουνδούρου, οι περισσότεροι τουλάχιστον από τους εν λόγω ψηφοφόρους μάλλον θα είναι πιο πρόθυμοι να ακούσουν τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα από το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου