Ένας χαμός επικρατεί τις τελευταίες μέρες μετά από ένα ξαφνικό ξέσπασμα της συγγραφέα Χρυσήιδας Δημουλίδου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο οποίο δήλωσε πως σταματά τη συγγραφή βιβλίων. Ο λόγος όπως η ίδια δήλωσε είναι οι συνεχόμενες επιθέσεις που δέχτηκαν τα λεγόμενα της από μια ομάδα του facebook με το όνομα Χρυσή Μούτζα και μέσω ενός site το οποίο εννοήθηκε ότι σχετίζεται με την ομάδα αυτή.
Προσωπικά για την κα. Δημουλίδου δε μπορώ να εκφέρω την καλύτερη γνώμη και ο λόγος είναι ένα μήνυμα της το οποίο έλαβε πρώην συντάκτρια του site για ένα άρθρο που ανέβασε. Συγκεκριμένα η κα. Δημουλίδου ενοχλήθηκε με την χρονολογία γέννησης που αναφέρθηκε στο άρθρο από την τότε συντάκτρια, νέα στο χώρο της αρθρογραφίας, λέγοντας πως ήταν λάθος και πως δε μπορούμε να χρησιμοποιούμε αβίαστα και χωρίς έλεγχο τις πληροφορίες που βρίσκονται στο wikipedia.
Το γεγονός πως η συνάδελφος έγραψε με πολύ αγάπη για την ίδια ένα όμορφο άρθρο που αφορούσε κάποιο βιβλίο της και τονίζοντας πόσο καλό είναι χωρίς να προδίδει κανένα καυτό σημείο του βιβλίου, το παρέβλεψε και κυριολεκτικά κόλλησε στο κομμάτι της ηλικία της τονίζοντας το μ' ένα επιτακτικό ύφος.
Τότε δεν έλαβα δημόσια θέση ούτε έστειλα μήνυμα στην εν λόγω συγγραφέα για της μιλήσω αναλόγως αλλά έσβησα την ηλικία και κράτησα το υπόλοιπο άρθρο ως έχει. Ωστόσο με την όλη έκταση που έχει πάρει το πρόβλημα της κυρίας αποφάσισα να αναφερθώ στο περιστατικό καθαρά και μόνο για να ξέρεις ο καθένας όλες τις πλευρές ενός ζητήματος.
Θα κλείσω για το δικό μας περιστατικό τονίζοντας τα εξής. Πατώντας στον google , τη νούμερο 1 μηχανή αναζήτησης στον κόσμο, το όνομα της συγγραφέα μέσα στις πρώτες 4 προτεινόμενες επιλογές εμφανίζεται η λέξη ηλικία. Αν πατήσεις πάνω στην σήμανση βλέπεις στις πρώτες επιλογές ότι η ηλικία της είναι 58 ετών ή ότι γεννήθηκε το 1957 στις Σέρρες ή "Δες πως ήταν η Χρύσα Δημουλίδου πριν 22 χρόνια...πριν τις πλαστικές". Στο βιογραφικό της συγγραφέα στη σελίδα των εκδόσεων Ψυχογιός δεν αναφέρεται η ηλικία, η ίδια δεν μας είπε ποτέ το "μέγεθος" του σφάλματος μας και το Hacking στα αρχεία της ΕΛ.ΑΣ θα μας έστελνε στην Ψυρρού, οπότε δε θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Εκτός αν την ξέρουμε ήδη αλλά γελάμε με την απόκρυψη της.
Εν πάσει περιπτώσει το ζήτημα της ηλικίας και η δημόσια αποκάλυψη της αποτελούν μέρος της ιδιωτικότητας του καθενός και παρά το συμβάν που υπήρξε πρέπει να σημειωθεί ότι το site ποτέ δεν έπαψε να δημοσιεύει τα βιβλία της. Εξάλλου η αλήθεια λέγεται στις ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως και στις ταφόπλακες. Πάντως και ο Παρθενώνας είναι "παλιός" μα όλοι τον θαυμάζουν.
Ας μείνουμε όμως στο περιστατικό. Η κα. Δημουλίδου πριν από μερικές μέρες είχε αναρτήσει ένα post στο οποίο μας περιέγραφε πόσο εμπνευσμένη ήταν και πόσο την είχε συνεπάρει το νέο της βιβλίο. Παρότι δεν είναι το στυλ μυθιστορήματος που θα προτιμούσα, η αλήθεια είναι ότι σχεδόν με έπεισε και μένα πως το νέο της βιβλίο θα είναι συναρπαστικό.
Λίγες μέρες αργότερα αποφάσισε μέσα από πολλά post τα οποία δημοσιεύονται από την ίδια όπως φαίνεται στη σελίδα της στο facebook να σταματήσει να γράφει, να γυρίσει στην αφάνεια και να πάψει να ασχολείται με όλα αυτά γιατί ενοχλείτε από τις δημοσιεύσεις που γίνονται στην ομάδα που ανέφερα στην αρχή. Έπειτα άρχισε να λέει πως δε θέλει να τις λένε κολακευτικά λόγια, πως θα διαγράψει άτομα, ότι δέχεται απειλές για τη ζωή της, ότι παρερμηνεύονται τα λεγόμενα της, να πάψουν να τις στέλνουν αιτήματα φιλίας και αρκετά άλλα ενώ έχει αναρτήσει 1 εικόνα profile που γράφει stop bullying.
Οι αναρτήσεις συνεχίζονται χωρίς σταματημό και αρκετός κόσμος την υποστηρίζει θεωρώντας πως ζει μια ανείπωτη επίθεση, η οποία είναι ποταπή και άδικη. Παράλληλα κάποιες νέες αναρτήσεις αναφέρουν πως κάποιοι εκ της ομάδας που την πολέμα κάνουν αναφορά ακατάλληλου περιεχομένου, σύμφωνα με τους κανόνες του facebook, εικόνες που έχει η ίδια στο λογαριασμό της και προφανώς αναφέρονται στα βιβλία της.
Η Χρυσή Μούτζα από την άλλη διαφοροποιήθηκε από το site που ανέφερε η συγγραφέας και από τα άτομα της ομάδας της που κάνουν τις ανάρμοστες,κατά την κα. Δημουλίδου, δημοσιεύσεις λέγοντας πως δεν φέρει καμία ευθύνης και πως κατέβασε τις δημοσιεύσεις αυτές.
Η γνώμη μου τώρα, παρότι δηλώνω πως μετά το συμβάν δεν έχω σχηματίσει την καλύτερη γνώμη για τη συγγραφέα, είναι διττή. Συμφωνώ πως όταν επιλέγεις να εκτεθείς δημόσια με συνεντεύξεις, δηλώσεις και παρουσιάσεις στην τηλεόραση, έχεις πλήρη γνώση πως θα ακούσεις τα σκολιανά σου, θα φας και τη σάτιρα κατακούτελα σ' αρέσει δε σ' αρέσει. Αν μην τι άλλο δε μπορεί καμία Δημουλίδου και κανένα site να σταματήσει τη σάτιρα όπως την μάθαμε από τον Αριστοφάνη, την επιθεώρηση και τους μετέπειτα υποστηρικτές της.
Ωστόσο όταν η εμπάθεια γίνετε εμφανής πλέον δεν μιλάμε για σάτιρα αλλά για εμμονή. Σίγουρα κάποιες αναρτήσεις ενείχαν κακία και αυτό είναι απόλυτα λογικό να εξοργίσει την συγγραφέα όπως θα εξόργιζε και τον καθένα μας. Σαφώς και η κα. Δημουλίδου κάνει καλά που απαντά στις κακίες μέσω της σελίδας της και έχει κάθε δικαίωμα να κινηθεί εναντίον αυτών με όποιον τρόπο θεωρεί.
Τo fault της ωστόσο ήταν ένα και για μένα μεγάλο. Σε μια ανάρτηση της ανέφερε το όνομα της φερόμενης ως διαχειρίστριας αυτής της ομάδας η οποία είναι μάνα 3 παιδιών και εγκυμονεί το 4ο λέγοντας ακόμα πως ενώ είχε την διάθεση να κινηθεί νομικά εναντίον της, σκέφτηκε την οικογενειακή της κατάσταση και δεν τον έκανε. Η αναφορά του ονόματος της γυναίκας αυτής σε κοινή θέα ήταν άκομψη και δε ξέρω αν τελικά την προστάτευσε από τις νομικές κυρώσεις και τις επέβαλε τις κοινωνικές.
Δε ξέρω κατά πόσο αυτή η αιματοχυσία των social media θα συνεχιστεί και τις επόμενες μέρες. Σίγουρα όμως έχει ενδιαφέρον και από πλευράς gossip αλλιώς δε θα ασχολούνταν τόσοι συντάκτες και bloggers. Ωστόσο αν η κα. Δημουλίδου αλλάξει απόφαση και συνεχίσει τη συγγραφή είμαι βέβαιος πως αυτή η διαφήμιση, ακόμα και αρνητική, θα λειτουργήσει στο τέλος υπέρ της και το επόμενο βιβλίο της θα γίνει και αυτό best seller από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του.
Γιατί η αρνητική διαφήμιση είναι το καλύτερο επικοινωνιακό τρικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου