http://www.ekriti.gr/article/voyleytis-epaggelma-ton-anepaggelton
Στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας κυριαρχούν διαχρονικά πολλά «τζάκια» πολιτικών οικογενειών.
Αρκετά από αυτά, κυβέρνησαν για μεγάλες περιόδους τη χώρα, ενώ περισσότερα διαδραματίζουν μέχρι σήμερα πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξουσία, με τα συστημικά κόμματα. Το φαινόμενο της συνέχισης της πολιτικής σταδιοδρομίας απ' τον πατέρα στο γιο και από γενιά σε γενιά, παρατηρείται όλο και πιο έντονο.
Δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί που όταν αποσύρονται από την ενεργό δράση, βάζουν στη θέση τους τον γιό τους ή άλλο μέλος της οικογένειας.
Η τακτική αυτή, δημιούργησε ένα είδος κατεστημένου στο βουλευτιλίκι. Με αποτέλεσμα, παιδιά βουλευτών (κυρίως των μεγάλων εκλογικών περιφερειών) να εξασφαλίζουν, σχεδόν χωρίς κόπο, ένα σίγουρο επικερδές και αξιοπρεπές επάγγελμα.
Χωρίς σπουδές, χωρίς ξένες γλώσσες, χωρίς προσόντα, χωρίς δυνατότητες.
Μόνο πλεονέκτημα, ότι είναι γιος του πατέρα του.
Στην απερχόμενη βουλή υπήρχαν αρκετοί βουλευτές προερχόμενοι από τα παραπάνω πολιτικά «τζάκια».
Ιδιαίτερα, όσοι διετέλεσαν υπουργοί, έχουν μεγαλύτερο πλεονέκτημα, γιατί είχαν την δυνατότητα να κάνουν περισσότερες και μεγαλύτερες εξυπηρετήσεις (ρουσφέτια)
και να «ελέγχουν» τις ψήφους.
Η κατάσταση αυτή πρέπει να σταματήσει, γιατί με το ρυθμό που εξελίσσεται, κάποια στιγμή ο βουλευτής θα γίνει κληρονομικό δικαίωμα.
Ο καλύτερος τρόπος να επιτευχθεί αυτό, είναι να υπάρχει ορισμένη χρονική διάρκεια στη βουλευτική θητεία, ούτως ώστε να μην γίνεται κατεστημένο.
Βέβαια, υπάρχουν και παιδιά βουλευτών με προσόντα, σπουδές και δυνατότητες, που είναι άξια για να υπηρετήσουν το κοινοβούλιο.
Όμως, η... παραλαβή της έδρας του πατέρα τους, δεν αφήνει την καλύτερη εντύπωση και μειώνει τις δυνατότητές τους.
Γι' αυτό πρέπει και τα κόμματα να αλλάξουν τον τρόπο επιλογής των υποψηφίων στα ψηφοδέλτια ούτως ώστε να επιλέγονται άτομα με προσόντα κι όχι γόνοι απερχόμενων βουλευτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου