ε
O Aλί ο Πακιστανός, που δουλεύει στο βενζινάδικο της γειτονιάς μου, δεν πολυενδιαφέρεται για την παγκόσμια τζιχάντ ούτε καν για το αν θα χτισθεί τζαμί στην Αθήνα.Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πώς θα μαζέψει ένα κομπόδεμα που θα του επιτρέψει να γυρίσει στην πατρίδα του και να ανοιξει ένα μαγαζί που θα δώσει δουλειά και στην οικογένειά του.
Αντίθετα, ο Οσμάν από την Παλαιστίνη, που ξημεροβραδιάζεται στο καφέ Ρολέι της Όντενσε της Δανίας δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να συζητά με τους φίλους του την παγκόσμια τζιχάντ και το Ισλαμικό Χαλιφάτο. Παράλληλα, δεν χάνει ευκαιρία για να καυτηριάζει τις «άπιστες» Δανέζες και γενικότερα την «κατάπτωση των ηθών» που υπάρχει στη χώρα.
Η διαφορά μεταξύ του Αλί και του Οσμάν είναι η εξής: O Oσμάν συντηρείται από το κράτος κοινωνικής πρόνοιας. Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να ξημεροβραδιάζεται πίνοντας καφέδες και τσάγια και φαντασιώνοντας σαρία, χαλιφάτα και παρθένες.
Αντίθετα, ο Αλί δεν έχει τέτοιες δυνατότητες, διότι στην Ελλάδα απλά δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας. Πρέπει να δαπανά πολλές επίπονες ώρες στο βενζινάδικο την ημέρα -έτσι ώστε όταν επιστρέφει το βράδυ στο δωμάτιό του το μόνο που φαντασιώνεται είναι έναν καλό ύπνο.
Όμως δεν είναι αυτή η μόνη διαφορά. Ο Οσμάν στη Δανία αισθάνεται τελείως περιθωριοποιημένος. Δεν γνωρίζει καν δανέζικα και φυσικά δεν έχει ντόπια σύντροφο. Όντας αποκλεισμένος από την αγορά εργασίας -στον βαθμό στον οποίο το σύστημα δεν του επιτρέπει να συναγωνισθεί τους ντόπιους προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε χαμηλότερη τιμή- είναι στην πραγματικότητα αποκλεισμένος και από την κοινωνία. Είναι δακτυλοδεικτούμενος ως ένα «παράσιτο» που ζει από τους φόρους που πληρώνουν οι ντόπιοι. Αυτό του δημιουργεί μόνο πικρίες. Όταν λοιπόν δεν ξημεροβραδιάζεται στους καφενέδες, ξημεροβραδιάζεται μπροστά στον υπολογιστή του αναζητώντας τις ιστοσελίδες εκείνες που υποδαυλίζουν το μίσος του για την κοινωνία των «απίστων» που τον έχει αποκλείσει από κάθε δημιουργική διαδικασία.
Αντίθετα, ο Αλί ξέρει πολύ καλά ελληνικά. Δεν αισθάνεται τον εαυτό του περιθωριοποιημένο -απλά οι στόχοι που έχει θέσει κάνουν το στιλ ζωής του να αποκλίνει από του μέσου Έλληνα. Όμως στη δουλειά του συζητά και χαριεντίζεται με τους συνάδελφους του καθώς και με τους πελάτες. Επίσης ξέρει ποιος είναι ο Σαμαράς και ποιος είναι ο Τσίπρας, ενώ έχει άποψη για τον αν το δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού ήταν από θέση οφ σάιντ ή όχι.
Ποιο είναι το ηθικό συμπέρασμα των παραπάνω; Πολύ απλά ότι όποια πλεονεκτήματα έχει η Ελλάδα, αυτά βρίσκονται στις ομοιότητες της χώρας με τις ΗΠΑ και όχι με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσον αφορά π.χ. το θέμα της ενσωμάτωσης των Μουσουλμάνων, η Ελλάδα -δόξα τω θεώ!- βρίσκεται πλησιέστερα στις ΗΠΑ, στον βαθμό που οι Μουσουλμάνοι μετανάστες που έρχονται εδώ θέλουν δουλειά και όχι επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας που τους περιθωριοποιούν και τους μετατρέπουν σε πελάτες της κρατικής πρόνοιας και της ιδεολογίας της τζιχάντ.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
17 Απριλίου 2011-Τάκης Μίχας:Στα πρόθυρα του συμμοριτοπόλεμου“Του γραμματέα διεθνών σχέσεων του νέου κεντροφιλελεύθερου κόμματος, της Δημοκρατικής Συμμαχίας”*.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
17 Απριλίου 2011-Τάκης Μίχας:Στα πρόθυρα του συμμοριτοπόλεμου“Του γραμματέα διεθνών σχέσεων του νέου κεντροφιλελεύθερου κόμματος, της Δημοκρατικής Συμμαχίας”*.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου