Είσαι εντελώς Γκαγκά;

http://pigkouinos.blogspot.gr/2014/09/blog-post_19.html

Είσαι εντελώς Γκαγκά;Σας αρέσει ο Μπραμς; Ο Μότσαρντ; Ο Βέρντι; Ο Έλβις; Οι Μπιτλς; Οι Στόουνς; Οι ΑΒΒΑ; Δεν κάμω γκάλοπ, μήτε σε ψαρεύω για να σου κάμω δώρο στα επόμενα μπέρθντεϊς (πόσα είπαμε ότι κλείνεις;). Απλώς αναρωτιέμαι. Διότι ακόμα κι αν δεν πατάς εύκολα λάικ σε κάποιον από τους παραπάνω άρτιστς, δεν μπορεί παρά να παραδεχτείς πως έχουν επηρεάσει την πορεία της παγκόσμιας μουσικής, ο καθείς με τον τρόπο του. Εντάξει, σου επιτρέπω να βάλεις στη λίστα και τα Κακά Κορίτσια (γεια σου κι εσύ και τα φιλιά σου).

Ε λοιπόν θα αποτολμήσω μία δήλωση -τύπου σιγκνίφικαντ στέιτμεντ- που θα περάσουν δεκαετίες, θα τη θυμάσαι και θα μου λες μπράβο για το πόσο διορατικός υπήρξα: και η Lady αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο της σύγχρονης μουσικής. Και όχι δεν αναφέρομαι στην Άντζελα Δημητρίου (που υπήρξε και παραμένει η πρώτη Λαίδη στην καρδιά μας), αλλά στη Γκάγκα. Σταμάτα να μου φωνάζεις στ'αυτί, έχω και επιχειρηματολογία.

Ναι, είναι κραυγαλέα, ασόβαρη, αλαφρή και τελοσπάντων μοιάζει με τη Μαντόνα στην πιο μεταμοντέρνα εκδοχή της. Όμως επέτρεψέ μου να πω πως διαθέτει μερικά χαρακτηριστικά που την καθιστούν μοναδική. Πρώτον, διαθέτει φωνή -προσόν που έχει εδώ και καιρό πάψει να αποτελεί προϋπόθεση για να κάμεις καριέρα στο παλκοσένικο. Δεύτερον, έχει πει το Bad Romance -που είναι ίσως η πιο σημαντική στιγμή της ποπ από τότες που ο Μάικλ Τζάκσον εισήγαγε το moonwalking.

Και τρίτον και σημαντικότερον, μετά από κάμποσα χρόνια παντοδυναμίας του RnB και της χιπχοπ επανάληψης, η Γκάγκα πήρε από το χεράκι την ημιθανή ποπ και την προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Απαλλάσσοντάς μας από τη βαριεστημάρα των λογής λογής Μπρίτνεϊ Σπίαρς. Της προσέθεσε νεωτερικό ήχο, την εμπλούτισε υφολογικά, την ενέταξε σε ένα πλαίσιο αναφοράς που απλώνεται από τη μόδα και τις εικαστικές τέχνες, μέχρι το χορό και την κινηματογραφία. Και την πασπάλισε με εκκεντρικότητα.

Σε αυτό το τελευταίο, θα ήθελα πολύ να σταθώ. Διότι ακούω τριγύρω κάμποσους να χλευάζουν την κυρία. Εξ αφορμής της μπριζόλας στο κεφάλι, της σπέισκραφτ αμφίεσης, της πρασινομενεξεδιάς τούφας, της ερώτικ πρόκλησης. Εννοείται ότι το κάμει για να σκανδαλίσει και εννοείται ότι πολλές φορές δεν έχει περιεχόμενο (η πρόκληση για την πρόκληση, το μέσο είναι το μήνυμα και άλλα τσιτάτα που σου δίδαξε ο ΜακΛούαν).

Αλλά χελόου, η εκκεντρικότητα είναι ίδιον της τέχνης, εδώ και ζίλιον γίαρς. Το έκαμε ο Νταλί, o Πικάσο, ο Γουόρχολ, ο Ντέιβιντ Μπάουι. Και ανεξαρτήτως του αν σου αρέσουν, τους κατατάσσεις στο τόπικ "καταξιωμένοι καλλιτέχνες".

Τα βίντεο κλιπς της είναι έπικ παραγωγές με εντελώς δικό της στίγμα, τα κοστούμια που φοράει καταφέρνουν να εκπλήσσουν με το πόσο εξαντρίκ είναι (σε έναν κόσμο που δύσκολα εκπλήσσεται πλέον) και βεβαίως, η χρήση των σόσιαλ μίντια από τη Lady και το τιμ της, διδάσκεται στα μεγάλα πανεπιστήμια. Διότι κανείς άλλος δεν άδραξε τόσο αποτελεσματικά το μομέντουμ της τεχνολογικής επανάστασης, των λογής λογής φέιζμπουκ, τουίτερ, γιουτιούμπ και ινσταγκραμ, όσο η λεγάμενη.

Με ένα πλήθος αναφορών σε άλλους καλλιτέχνες, με ένα εύρος συνεργασιών (με τελευταία περίπτωση τον Τόνι Μπένετ, που ναι, ζει!) και με μία δυναμικά εξελισσόμενη καλλιτεχνική ταυτότητα, η Γκάγκα είναι το λιγότερο, ενδιαφέρουσα περίπτωση. Εξού και το πτηνό την καλοδέχεται στο σημερινό συναυλιακό της πέρασμα από την Ελλάδα -βαθύτατα συγκινημένο που σταρ του δικού της (εμπορικού τουλάχιστον) βεληνεκούς καταδέχεται να τραγουδήσει στη χώρα μας, πριν κλείσει τα ογδόντα.

Επιμένεις πως είσαι των μπουάτ, των Στόουνς ή του Σωκράτη Μάλαμα; Δεν σου κρατάμε κακία! Διότι όπως ελέγαν και οι Ρωμαίοι που κάτι παραπάνω από εμένα ξεύρανε για τέτοια θέματα, di gustibus non est disputandum. Αλλά για δώσε μία ευκαιρία, μπορεί να σε εκπλήξει.