Κριπλ Χορς
Σήμερα είναι η μέρα που η Ευρώπη ισχυρίζεται ότι μνημονεύει τα θύματα του Ναζισμού, ταυτόχρονα με αυτά του Σταλινισμού.
Με αυτό τον τρόπο ωραιοποιεί την πιο απεχθή ιδεολογία που συνέλαβε ποτέ ανθρώπινος νους, την πεποίθηση ότι υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές και οι ανώτερες δικαιούνται να ορίζουν ποιοι λαοί έχουν δικαίωμα να ζουν και ποιοι πρέπει να εξολοθρεύονται.
Επίσης, η Ευρώπη ξαναγράφει την ιστορία για να σβήσει τον εαυτό της από αυτή: ερμηνεύει το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο σα μια σύγκρουση που έσπειρε το θάνατο σε ολόκληρο τον πλανήτη εξαιτίας δύο ακραίων ιδεολογιών, από τις οποίες η ίδια τάχα τήρησε ίσες αποστάσεις. Η ίδια Ευρώπη του κεφαλαίου που στήριξε το φασισμό σε κάθε γωνιά της, των βιομηχανικών
κολοσσών που έχτιζαν την πολεμική μηχανή των Ναζί και γιγαντώθηκαν με το αίμα των αιχμάλωτων που κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης,
η Ευρώπη των πολιτικών ηγεσιών που κατεύθυνε ενεργά το Χίτλερ στην Ανατολή, γιατί έβλεπαν σ'αυτόν την ελπίδα, το σταυροφόρο της Δύσης που θα συνέτριβε τον κομμουνισμό.
Δεν έχει και τόσα πολλά να καταδικάσει στο Ναζισμό εξάλλου η σημερινή Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού, που έχει για βάση των οικονομικών του αρχών ίδια εμμονή που οδήγησε στη Ναζιστική θηριωδία: τον κοινωνικό δαρβινισμό, αυτή τη διεστραμμένη πεποίθηση ότι αφού στη φύση τα ισχυρότερα ζώα εξοντώνουν τα πιο αδύναμα, τότε είναι φυσικό κι οι ισχυρότεροι άνθρωποι να οδηγούν τους πιο αδύναμους στην εξόντωση χωρίς να νιώθουν καμία ενοχή γι'αυτό.
Δε θα ξεχάσουμε ότι ο Στάλιν ήταν κάθαρμα, ούτε τα θύματά του. Αλλά ούτε θα ξεχάσουμε ότι η Ευρώπη του κεφαλαίου έχει τα χέρια της βαμμένα με το αίμα του Ναζισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου