Δεν πρόκειται για πόλεμο αυτοάμυνας, κυρία Μέρκελ. Είναι καθαρά ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος που στοχεύει σε αφανισμό και γενοκτονία. Πρόκειται για κατοχή και για απελευθερωτικό αγώνα.
Κοιτώντας τους χάρτες της περιοχής από το 1949 και μετά, και ο πιο ανίδεος παρατηρητής αντιλαμβάνεται πως το Ισραήλ σιγά σιγά μέσα από πολέμους κατάφερε να αυξήσει επεκτατικά τα εδάφη του και να αποκλείσει σε μια στενή πυκνοκατοικημένη λωρίδα γης, τους Παλαιστίνιους. Να τους στοιβάξει στην κυριολεξία σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης που λέγεται Γάζα.
Να χτυπά εργοστάσια ηλεκτρικής ενέργειας βυθίζοντάς τους στο σκοτάδι, την παροχή νερού καταδικάζοντάς τους σε δίψα, να στέλνει προειδοποιητικά μηνύματα σε οικογένειες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και μέσα σε ελάχιστα λεπτά να τα ισοπεδώνει και να τα μετατρέπει σε ερείπια. Ερείπια ζωής, ερείπια ονείρων, ερείπια ελπίδας.
Ο σιωνιστικός μιλιταριστικός μηχανισμός του Ισραήλ εκπαιδεύει ακόμη και γυναίκες και παιδιά σε έναν πόλεμο που αποσκοπεί στην ολοκληρωτική εξόντωση του αντιπάλου. Κοριτσάκια με κορδέλες στα μαλλιά, αφιερώνουν ρουκέτες στα παιδιά της Γάζας γράφοντας επάνω τους "Από το Ισραήλ με αγάπη". Πριν δολοφονήσουν οι ρουκέτες των Ισραηλινών τα παιδιά που παίζουν μπάλα δίπλα στη θάλασσα, έχουν ήδη δολοφονήσει τα δικά τους παιδιά. Κόσμος μαζεύεται σε υψώματα και παρακολουθεί σαν σε θερινό σινεμά το θρίαμβο του Ισραήλ να σκοτώνει αμάχους, να βομβαρδίζει ασθενοφόρα, νοσοκομεία, σχολεία, καταφύγια του ΟΗΕ που έχουν στείλει έως και 17 φορές τις συντεταγμένες τους για να μη γίνουν στόχος.
Κάθε μέρα, μα κάθε μέρα στη Γάζα θρηνούν νεκρούς.
Κάθε μέρα περνά ξυστά από δίπλα τους ο θάνατος, αν δεν τους πετύχει κατάσαρκα.
Κάθε μέρα δεν ξέρουν αν θα μείνουν ζωντανοί από τα όπλα απόλυτης ακριβείας που εκτοξεύονται εναντίον τους.
ΗΠΑ και Ε.Ε τηρούν σιγή ιχθύος για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει ο ισραηλίτικος σιωνιστικός μηχανισμός υπό τις διαταγές του Νετανιάχου. Σιγοντάρουν με προμήθεια όπλων και με εξαιρετικά διεισδυτική στον κόσμο της Δύσης προπαγάνδα τον ισχυρό, αδιαφορώντας εντελώς για τον αδύναμο. Με τα εργαλεία του ισλαμοφοβισμού και του αντισημιτισμού, προσπαθούν να στρέψουν την κοινή γνώμη στα χαρακτηριστικά και στις ταυτότητες των λαών, στις διαφορετικές φιλοσοφίες ζωής τους, να τον αποπροσανατολίσουν από το ίδιο το έγκλημα, να τον βάλουν σε διαδικασία να δει τον μη αρεστό πολιτισμικό χαρακτήρα του θύματος, αθωώνοντας έτσι τον θύτη.
Είναι σα να παρακολουθούμε μια εν ψυχρώ δολοφονία και αντί να την καταγγέλλουμε, να ρωτάμε αν ο δολοφονημένος ήταν σκάρτος χαρακτήρας. Και αν τον βρούμε τέτοιον να λέμε στο θύτη "Καλά του έκανες!".
Μόνη χαραμάδα φωτός, οι Εβραίοι που είτε ζουν εκτός Ισραήλ, είτε πολύ περισσότερο μέσα σ’ αυτό, διαδηλώνουν και καταγγέλλουν την "καρδιά του Κτήνους".
Εβραίοι που θυμούνται τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους στο Άουσβιτς και τους τιμούν τόσο στην μνήμη, όσο και στις πράξεις τους.
Εβραίοι που δεν επιθυμούν στη θέση της σβάστικας των κρεματορίων να βλέπουν το Άστρο του Δαυίδ των βομβαρδισμών και του αποκλεισμού.
Εβραίοι που δεν θέλουν κανείς στον κόσμο να ξαναζήσει "την σκάλα των δακρύων". Που αρνούνται να παίξει το ρόλο του βασανιστή, ο ίδιος ο βασανισμένος.
Γιατί η Ιστορία δυστυχώς δε διδάσκει πάντα. Κι όπως επιβεβαιώνει η ζωή, μπορεί να διαθέτει και ανατριχιαστικά αποκρουστικό black humor .
- από την Αριστέα Σερεμέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου