Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Ρεσώ και Λιβάνια-Του Σπύρου Δερβενιώτη












Στα nineties, σολάρανε υπέρ των Ανθρωπιστικών Βομβαρδισμών, ακονίζοντας τα δοντάκια τους στην ξεδιάντροπη Newspeak. 
Στα ’00′s, ήταν σαφέστατα υπέρ της εισβολής στο Ιράκ, ως απάντηση στο 9/11 μιας ερώτησης που δεν τέθηκε ποτέ. 
Στις έντονα αντιαμερικάνικες συζητήσεις τις εποχής, κάποιος απ’ αυτούς μου πέταξε και το “κατ’ αρχήν, από πότε ήμαστε κατά της ατομικής βόμβας;”.

Στην Ελλάδα της Κρίσης, έχουν συστρατευτεί στη δικαιολόγηση, 
υποβάθμιση 
και σχετικοποίηση των αυτοκτονιών.

Διυλίζουν τους Τσάβες και καταπίνουν τους Πινοσέτ.

Αλλά ξαφνικά θυμήθηκαν το Ιερό και Απαραβίαστον της Ανθρώπινης Ζωής με το βιβλίο του Κουφοντίνα. 

Gore videos, πύρκαυλες ανακοινώσεις. 
“ώς εδώ”, 
“φτάνει πιά”, 
εξπέρ στα επικοινωνιακά λογοπαίγνια (“Οίκος Ανοχής Σκέψης”) μέχρι να χρειαστεί να αποδείξουν την ουσία των.

Ουμπερ Φιλελεύθεροι, μέχρι να τρωθεί η δική τους Ιερή Αγελάδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου